Pz Kpfw II Flamm Ausf A und B (Sd Kfz 122)

Pz Kpfw II Flamm Ausf A und B (Sd Kfz 122)

Algemene Karakteristieken

Ook gekend als

Pz Kpfw II (F), Flamingo, Flammpanzer

Bijzonderheid

Vlammenwerper

Type

Lichte tank

Leverancier(s)

MAN, Daimler-Benz

Chassis n°

27001 - 28000

Aantal geproduceerd

112 nieuw geproduceerd en 43 geconverteerd vanuit bestannde Panzer II Ausf D/E stuks tussen januari 1940 en maart 1942

Bemanning

Gewicht

12.0 ton

Lengte

4.9 m

breedte

2.4 m

Hoogte

1.85 m

Radio

FuG2 ontvanger

Motor

Maybach HL62TRM, 140 pK, 6-cilinder

Versnellingen

7 vooruit
3 achterwaarts

Snelheid

55 km/h

Reikwijdte

250 km

Hoofdbewapening

2 Flammenwerfer-Anlagen

Azimuth loop

180° voor vlammenwerpermonden, 360° voor MG34

Elevatie loop

-10° +10° (voor MG34)

Vizier

rechtstreeks zicht voor vlammenwerper, vizier KgZF2 voor MG34

Munitie

2x160 liter brandstof voor vlammenwerpers& 1800 stuks Sprgr voor MG34

Deelbewapening

Een 7.92 mm MG34 Dreyse

Het Duitse pantservoertuig Panzerkampfwagen II met vlammenwerper uitvoering A und B, ook gekend als Pz Kpfw II Flamm Ausf A und B (Sd Kfz 122), was een lichte tank met vlammenwerper gebruikt door het leger van nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog.

[bewerk] Achtergrond

Begin 1939 realiseerde het Waffenamt dat een gepantserd voertuig met vlammenwerper een bunker of andere versterkte opstellingen kon uitdrijven. Op 21 januari werd een eerste bestelling van 90 stuks geplaatst. Deze bestelling werd de pre-productiereeks (0-reeks) genoemd en werd officieel aangeduid als de Pz Kpfw II Flamm Ausf A. Het chassis was identiek aan die van de Pz Kpfw II Ausf D & E en werd afgewerkt in april 1939, waarna een prototype van de Flamingo uit zacht staal werd afgeleverd in juli 1939. De uiteindelijke productie van de 90 tanks uit de 0-reeks begon in mei 1939. De eerste Ausf A Flammpanzer werd in januari 1940 afgewerkt. In maart 1940 werden 43 stuks PzKpfw II Ausf D und E's uit de 7e (10) en 8e (20) Panzer Division genomen en startte men met de conversie tot PzKpfw II (F) Ausf A. Op 19 juli 1940 waren 16 Flamingo's klaar en in oktober 1940 waren dit er 87. De laatste drie Ausf A werden afgeleverd in februari 1941. Een tweede bestelling van 150 PzKpfw II (F)'s, de Ausf B-reeks, werd geplaatst op 8 maart 1940. Hiervan werden er 65 afgewerkt, toen eind 1941 werd bevolen dat alle Flammpanzers moesten dienen als chassis voor de Pz Sf I für 7.62cm PaK36(r), Marder II.

De Sd Kfz 122 had als hoofdbewapening twee vlammenwerpers die werden gemonteerd boven de rupsbanden in twee Spitzkopfe, aan de voorzijde van de bovenstructuur. Elke vlammenwerper kon men 180° draaien en had een brandstoftank van 160 liter, een mengeling van benzine en olie, waarmee zo'n 80 vuurschoten over een bereik van 25 meter kon worden afgevuurd. Er waren 6 stikstoftanks (één bron zegt 4) opgeslagen aan de buitenzijde van de Pz Kpfw II Flamm Ausf A und B (Sd Kfz 122) om de vlammenwerpers aan te drijven. De vlammenwerpers werden geactiveerd d.m.v. een ontsteker op basis van acetyleen. Als deelbewapening had men nog steeds de MG34 Dreyse, doch deze was nu gemonteerd in een kleinere koepel, de Kugelblende genaamd, die 360° kon roteren. De tank bevatte drie bemanningsleden; de bestuurder, een radio-operator en de commandant/operator van de vlammenwerper). De Flamingo's hadden eveneens granaatwerpers op hun achtersteven waarmee ze rookgranaten konden afvuren. De verschillen tussen Ausf A en Ausf B zijn dat Ausf B enkele aanpassingen hebben ondergaan aan de wielophanging.

[bewerk] Dienstjaren

Vanaf 21 juni 1941 werden er 42 Flammpanzers ingezet in Panzerabteilung (F) 100 en Panzerabteilung (F) 101 aan het Russisch front. De Panzerabteilungen werden opgeleid en ingezet als ondersteuningstroepen voor de infanterie in de hoofdaanvalsmacht. Tijdens operatie Barbarossa was Panzerabteilung (F) 100 gekoppeld aan het 18e Panzer Division en Panzerabteilung (F) 101 was gekoppeld aan de 7e Panzer Division. Panzerabteilung (F) 100 is te herkennen aan het kenteken met meervoudige vlammen. Panzerabteilung (F) 101 is te herkennen aan het kenteken met gekruiste vlammenwerpers in de groene kleur. Al vlug werd ingezien dat de indeling in twee Panzerabteilungen te groot bleek voor de ondersteuningstaken. Hun lichte bepantsering en hun hoge ontvlambaarheid maakten deze tanks zeer kwetsbaar, dewelke ook te zien waren in hun vele verliezen. In Panzerabteilung (F) 100 waren er op 20 oktober 1941 nog 7 stuks in dienst en in Panzerabteilung (F) 101 waren er op 8 november 1941 nog 5 actief. Eind 1941 werden de overblijvende Flammpanzers teruggetrokken van het Russisch front en begin 1942 leidde een reorganizatie ertoe om ze in te delen in normale Panzereenheden waarna ze al vlug werden geconverteerd in de 7.62cm PaK(r) (Sf), Marder II-uitvoering. Een aantal koepels (Kugelblende) werden o.a. in Noorwegen in versterkte opstellingen ingebouwd. Een volledig gerestaureerde Flammpanzer is vandaag te bezichtigen in het Wehrtechnik Museum te Koblenz, Duitsland.