Pz Kpfw II Ausf c, A, B und C - Sd Kfz 121

Pz Kpfw II Ausf c, A, B, und C - Sd Kfz 121

Algemene Karakteristieken

Ook gekend als

2, 3, 4, 5, 6 und 7 Serie LaS 100

Bijzonderheid

Type

Lichte tank

Leverancier(s)

MAN, Daimler-Benz, Henschel, Wegmann, Alkett, MIAG, FAMO

Chassis n°

21101 - 27000

Aantal geproduceerd

1113 stuks tussen maart 1937 en april 1940

Bemanning

Gewicht

8.9 ton

Lengte

4.81 m

breedte

2.22 m

Hoogte

1.99 m

Radio

FuG5 ontvanger

Motor

Maybach HL62TR, 140 pK, 6-cilinder

Versnellingen

6 vooruit
1 achterwaarts

Snelheid

40 km/h

Reikwijdte

200 km

Hoofdbewapening

Een 2 cm KwK30 L/55

Azimuth loop

360°

Elevatie loop

-9½° +20°

Vizier

TZF4

Munitie

180 x 20 mm stuks

Deelbewapening

Een 7.92 mm MG34 Dreyse

Het Duitse pantservoertuig Panzerkampfwagen II uitvoering c (ook gekend als Pz Kpfw I Ausf c en z'n varianten A, B, en C - Sd Kfz 121) was de uiteindelijke versie van de reeks Panzerkampfwagen II pre-productiemodellen (a/1, a/2, a/3 en b) die werd gebruikt in de Tweede Wereldoorlog.

[bewerk] Achtergrond

De Panzerkampfwagen II Ausf c werd het standaard model voor de Panzerkampfwagen II-reeks en heeft drie varianten c-A, c-B en c-C. De initiële uitvoering c werd geproduceerd vanaf maart 1937, de variant c-A werd geproduceerd vanaf juli 1937, variant c-B vanaf december 1939 en variant c-C vanaf juni 1938. Uitvoering c is herkenbaar door een geheel nieuwe wielophanging: de vorige wielophanging met de zijbalken verdween volledig, er zijn vijf grote rijwielen (in plaats van 6 kleine rijwielen voordien) en 4 kleine terugloopwielen (in plaats van 3 terugloopwielen voordien). De rupsbanden werden aangepast en zowel de motorkoeling als het ventilatiesysteem verbeterden. Vijfentwintig tanks uitvoering c kregen een erzats-molybdenum stalen stuurinrichting. De laatste grote aanpassing in de Panzerkampfwagen II-reeks gebeurde met variant A van uitvoering c. De c-A variant kreeg een verbeterde transmissie. Tussen de varianten c-A en c-B en c-C zijn nog maar weinig verschillen te merken (hoofdzakelijk in de kijkgaten en vizieren). Alle modellen kregen een tweeluik in de geschutskoepel, waar de tankcommandant plaatsnam, en een afgeronde koepel. Operatie Fall Weiss in september 1939 wees uit dat de Poolse anti-tankgranaat met gemak de pantserplaten van de geschutskoepel kon doorboren. Op verzoek van de manschappen werden extra 20mm pantserplaten op de geschutskoepel, bovenstructuur en voorzijde van de Panzer-II-tanks gemonteerd (herkenbaar aan de bouten). Zeventig procent van de Panzer-II-tanks onderging deze aanpassing tegen mei 1940. De overige 30% werd voor Operatie Barbarossa aangepast. Tijdens de Poolse campagne en de campagne in het Westen (operaties Fall Gelb en Fall Rot) klaagden de tankcommandanten over een beperkte zichtbaarheid. Vanaf oktober 1940 werd dit euvel verholpen door een kit met acht periscopen, gemonteerd op de geschutskoepel.

[bewerk] Dienstjaren

Zoals de vorige Panzer-II-varianten (a/1, a/2, a/3 en b) werd Pz Kpfw II uitvoering c ingedeeld in alle Duitse pantserregimenten vanaf zijn intrede in 1937. Omdat de productie van de Panzerkampfwagen III en Panzerkampfwagen IV vertragingen opliep, werd de Panzer II, toegewezen aan de steeds uitbreidende pantsereenheden en, tegen de oorspronkelijke bedoeling in, langer gebruikt aan de oorlogsfronten. Tijdens het Russisch offensief, Operatie Barbarossa, had elk pantserregiment, elk pantser detachement en elke pantsercompagnie een peloton Panzer-II-tanks voor verkenningsdoeleinden. In 1942 werden deze verkenningspelotons uit de compagnies genomen en de Pz Kpfw II werd ontslagen uit de primaire gevechtseenheden vanaf einde 1943 doch ze bleven in dienst aan de secondaire fronten tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. De Panzer II bleek na 1941 snel te zwak voor de gevechtseenheden, doch was des te meer een ideaal verkennings- en opleidingsvoertuig en een belangrijke stap in de ontwikkeling van de zwaardere tanks.