Dave Finlay

Ringnamen:	Belfast Bruiser, Dave Finlay, Fit Finlay, Finlay
Lengte:	1.82 m (5 ft 11 in)
Gewicht:	107 kg (233 lb)
Geboren:	Belfast, Noord Ierland on 31 januari 1958
Getraind door:	Ted Betley
Debuut:	oktober 1978

David (Dave) Finlay (geboren in Belfast, Noord Ierland op 31 januari 1958) is een Britse professionele worstelaar en road agent. Hij worstelt momenteel in de Verenigde Staten voor de SmackDown! show van de WWE onder de ring naam Finlay. Hij is een voormalige WWE United States Champion.

Inhoud

1 Carrière
- 1.1 World Championship Wrestling
- 1.2 World Wrestling Entertainment
2 Worstel feiten
3 Kampioenschappen en andere bereikte dingen
4 Referenties
5 Externe links

[bewerk] Carrière

Finlay begon zijn carrière in Noord Ierland, waar hij werd getraind door zijn vader die ook professioneel worstelaar was (en zelfs zijn eigen worstel promotie in Ierland heeft genoemd Ulster Championship Wrestling), voordat hij naar Groot-Brittannië ging in 1978. Hij worstelde daar voor verschillende bedrijven onder de Joint Promotions vlag, met zijn manager en toenmalige vrouw Princess Paula aan zijn zijde. Finlay won zijn eerste titel toen hij Allan Kilby versloeg op 9 juni 1982 en won zo de Joint Promotions British Heavy Middleweight titel. Hij won en verloor de titel steeds opnieuw voor de rest van het jaar, maar in het begin van 1983 verloor hij hem voor de laatste maal. Finlay won een toernooi om de nieuwe Britse Light Heavyweight kampioen te kronen, een beschikbare titel op dat moment waarbij hij British Legend Ringo Rigby versloeg in de finale.

Finlay verloor die titel snel, maar veroverde een andere, waarbij hij Marty Jones versloeg om de "World Mid-Heavyweight titel" te winnen, hoewel de titel nooit Groot Brittannie heeft verlaten. Later in dat jaar versloeg Finlay opnieuw Marty Jones en won weer de British Light Heavyweight titel. Tijdens '83 en '84 was Fit altijd aan het vechten voor een titel of hij was er een aan het verdedigen.

Hij kreeg bekendheid door een grote Britse titel te winnen; All-Star's British Heavyweight Championship. Finlay kwam ook vaak op het World of Sport programma als David "Fit" Finlay.

Tijdens deze periode begon Finlay ook in Duitsland te worstelen, voor een van de grootste bedrijven in Europa, de Catch Wrestling Association. Terwijl hij de All-Star titel behield vormde hij een team met zijn oude rivaal Marty Jones om de CWA tag titels te winnen van Tony St. Clair (de man waarbij hij de All-Star titel had gewonnen) en zijn partner Miles Zrno. Nadat hij de All-Star titel verloor aan Dave Taylor, begon Fit zich meer te richten op CWA waarbij hij meerdere titels won en kreeg hij internationale bekendheid, waarbij hij naar Japan en Mexico reisde. Op een Japanse reis vormde hij een succesvol team met Chris Benoit die toen bekend stond als "The Pegasus Kid".

[bewerk] World Championship Wrestling

Tot zijn huidige periode in de WWE stond Finlay het best bekend in de Verenigde Staten voor zijn tijd in WCW van 1995-2000, eerst als The Belfast Bruiser en later als "Fit" Finley. Zijn ster was rijzende toen hij verrassend won van Eddie Guerrero op WCW Thunder via count-out. Kort daarna knipte hij zijn donkere, vette mullet af en verruilde deze voor de korte, blonde look die hij momenteel draagt en ging een kampioenschap najagen. Hij vond succes in 1998 en won het WCW World Television Championship en feudde met onder andere Chris Benoit en Booker T. Niet lang daarna was hij een goede midcarder met zijn nieuwe naam in spelling en uitspraak Fit Finlay.

Aan het einde van zijn tijd voor WCW won hij een "Hardcore Junkyard Invitational" tijdens Bash at the Beach, en won een "hardcore trophy". Hij liep kort daarna een slecht doorgescheurde zenuw in zijn been op in een hardvore match tijdens een house show in juli wat hem bijna het gebruik van zijn been koste. Hij worstelde tegen Brian Knobbs, werd tegen een tafel in de hoek van de ring aangegooid en de tafel brak in stukken en sneed in zijn been. Hij kreeg het gebruik van zijn ledemaat terug en kwam later in het jaar terug, maar op dat moment was alle bekendheid die hij had gekregen van de Junkyard Invitational weg, In 2000 vormde Finlay een trio van "Hardcore Soldiers" met Brian Knobbs en Al Green. Na de terugkeer van Eric Bischoff en Vince Russo aan de macht bij WCW, was hij vrijwel vergeten op TV.

[bewerk] World Wrestling Entertainment

Nadat hij de WCW versloeg worstelde Finlay in onafhankelijke promoties voordat hij met pensioen ging om een road agent en trainer voor de WWE Diva's te worden in de WWE.

Finlay begon aan een comeback te werken in 2004 en promo´s voor zijn terugkeer naar de ring werden uitgezonden in december 2005. Zijn gimmick was die van een trotse Ier die van vechten houdt. Zijn eerste uitgezonden WWE match was op 20 januari 2006 tijdens SmackDown! tegen Matt Hardy die eindigde in een verlies door diskwalificatie voor Finlat. Na de match, sleurde Finlay Hardy naar de stalen trap voor de ring en schopte hem met zijn laars in het gezicht, waardoor hij zichzelf als heel neerzette. Dit hielp hem aan zijn bijnaam "The Fighting Irish Bastard". Een gedenkbare SmackDown! mengde Finlay zich in een Junior's Division match en vernederde hij de deelnemers.

Finlay maakte snel naam op het SmackDown! rooster. Gedurende februari en maart van 2006 was Finlay betrokken bij een intense feud met Bobby Lashley waarbij het paar op meerdere momenten vocht, waaronder in een Lumberjack Match die Finlay won. Tijdens deze tijd begon Finlay een shillelagh als wapen te gebruiken.

Op 2 apil 2006 nam Finlay deel aan zijn eerste WrestleMania, WrestleMania 22, Finlay vocht tegen vijf andere WWE Superstars van zowel WWE RAW als SmackDown! in een Money in the Bank ladder match. Deze match werd uiteindelijk gewonnen door RAW's Rob Van Dam.

Finlay zou vervolgens deelnemen aan het King of the Ring toernooi op Smackdown!, Finlay versloeg zijn eerste ronde tegenstander Chris Benoit voor hij werd verslagen door zijn rivaal Lashley, die verder ging tot de finales tijdens WWE Judgment Day 2006. Finlay zou de andere finalist, Booker T, om Lashley te verslaan in de finale.

Aan het begin van de aflevering van SmackDown! op 26 mei werd Finlay vergezeld door het The Little Bastard karakter die vanonder de ring kwam om Finlay's tegenstanders aan te vallen. The Little Bastard ging door met het aanvallen van Finlay's tegenstanders met of zonder Finlay's toestemming voor verschillende weken. Finlay voegde zich toen samen met William Regal tot de loyale mededingers van een nieuw hernoemde King Booker en zijn Court. Tijdens de periode als deel van het court, won Finlay van de World Champion Rey Mysterio in een non-titelmatch voordat hij de belangrijkste rivaal het van Court Bobby Lashley verloeg voor zijn WWE United States Championship. Finlay versloeg William Regal tijdens The Great American Bash om zijn titel te behouden, met hulp van de Little Bastard.

[bewerk] Worstel feiten

Finishing en opvallende moves

Celtic Cross / Emerald Fusion (Kryptonite Krunch)
Tombstone piledriver (in WCW)
Finlay Roll (Rollende brandweerman gooi slam)
Arm breker DDT
Europese uppercut
Rennende zittende senton
Korte-arm clothesline
Belangrijk voorwerp: shillelagh

Quotes

"My name is Finlay and I love to fight!" (Mijn naam is Finlay en ik hou van vechten!)
"Finlay! That's my name!" (Finlay! Dat is mijn naam!)
"The name's Finlay! Remember it!" (De naam is Finlay! Onthoud dat!)
"My name is Finlay, and I give a new meaning to the term, Fighting Irish" (Mijn naam is Finlay, en ik geef een nieuwe betekenis aan de term, Iers Vechten.)
"My name is Finlay, some people call me a Fighting Irish Bastard, but not to my face." (Mijn naam is Finlay, sommige mensen noemen me een Fighting Irish Bastard, maar niet in mijn gezicht.)
"The Little Bastard stole my Guinness. I'll kill him!" (De Little Bastard stal mijn Guinness. Ik vermoord hem!)

Managers

Princess Paula

Worstelaars gemanaged door Finlay

The Dog
Brian Knobbs

[bewerk] Kampioenschappen en andere bereikte dingen

All-Star Promotions

British Heavyweight Championship

Gewonnen van Tony St. Clair op 5 februari 1990 in Croydon, Engeland

Verloren aan Dave Taylor op 6 april 1991 in King's Lynn, Engeland

Britse Championships

World Mid-Heavyweight Championship

Gewonnen van Marty Jones op 10 mei 1983 in Croydon, Engeland

Verloren aan Marty Jones op 7 juni 1983 in Croydon, Engeland

World Mid-Heavyweight Championship (2)

Gewonnen van Marty Jones op 2 november 1983 in Leeds, Engeland

Verloren aan Marty Jones op 29 mei 1984 in Dartford, Engeland

World Mid-Heavyweight Championship (3)

Gewonnen van Marty Jones op 8 juni 1984 in Carlisle, Engeland

Verloren aan Marty Jones op 26 oktober 1984

World Mid-Heavyweight Championship (4)

Gewonnen van Marty Jones op 5 november 1984

Verloren aan Marty Jones op 13 november 1984 in Carlisle, Engeland

Catch Wrestling Association

CWA World Tag Team Championship (met Marty Jones)

Gewonnen van Miles Zrno en Tony St. Clair op 23 juni 1990 in Graz, Oostenrijk

Verloren aan Miles Zrno en Franz Schumann op 3 augustus 1990 in Wenen, Oostenrijk

CWA World Middleweight Championship

Gewonnen van Steve Wright op 1 september 1990 in Wenen, Oostenrijk

Verloren aan Steve Wright op 28 september 1990 in Hannover, Duitsland

CWA World Middleweight Championship (2)

Gewonnen van Steve Wright op 21 december 1991 in Bremen, Duitsland

Verloren aan Franz Schumann op 11 juli 1992 in Graz, Oostenrijk

CWA World Middleweight Championship (3)

Verloeg Eddie Gilbert] voor de beschikbare titel op 19 december 1992 in Bremen, Duitsland

Titel later beschikbaar gesteld in een match tegen Gilbert in Bremen, Duitsland, die eindigde in een dubbele diskwalificatie.

CWA Intercontinental Heavyweight Championship

Gewonnen van Buffalo Patterson op 31 juli 1993 in Graz, Oostenrijk

Titel beschikbaar gesteld in Oktober 1998 als Finlay de promotie verlaat.

CWA British Commonwealth Heavyweight Championship

Gewonnen van Tony St. Clair op 14 december 1993 in Bremen, Duitsland

Verloren aan Tony St. Clair

CWA World Middleweight Championship (4)

Gewonnen van Paul Roma op 25 november 1995 in Bremen, Duitsland

Verloren aan Franz Schumann op 6 juli 1996 in Graz, Oostenrijk

Ierse Championships

1-maal Iers Nationaal Kampioen

Gezamenlijke promoties

British Heavy Middleweight Championship

Gewonnen van Alan Kilby op 9 juni 1982 in Bath, Engeland

Verloren aan Alan Kilby in augustus 1982

British Heavy Middleweight Championship (2)

Gewonnen van Alan Kilby op 14 september 1982 in Croydon, Engeland

Verloren aan Alan Kilby op 10 november 1982 in Londen, Engeland

British Heavy Middleweight Championship (3)

Gewonnen van Alan Kilby op 15 november 1982 in Bradford, Engeland

Verloren aan Alan Kilby in november 1982

British Heavy Middleweight Championship (4)

Gewonnen van Alan Kilby op 21 december 1982 in Wolverhampton, Engeland

Verloren aan Alan Kilby in januari 1983

British Heavy Middleweight Championship (5)

Gewonnen op 29 september 1984

Verloren voor het einde van het jaar

British Light Heavyweight Championship

Versloeg Ringo Rigby in een toernooi finale om de beschikbare titel te winnen op 24 februari 1983 in Oldham, Engeland

Verloor aan Marty Jones op 26 november 1983 in Manchester, England

British Light Heavyweight Championship (2)

Gewonnen van Marty Jones in februari 1984

Verloren aan Marty Jones op 8 februari 1984 in Leamington, England

Pro Wrestling Illustrated

PWI gaf hem de positie van # 278 in de 500 beste singles worstelaars van de "PWI Years" in 2003.

World Championship Wrestling

WCW World Television Championship

Gewonnen van Booker T op 4 mei 1998 in Indianapolis, Indiana, VS

Verloren aan Booker T op 14 juni 1998 in Baltimore, Maryland, VS

WCW Hardcore Junkyard Invitational Trophy winnaar

Verloeg Ciclope, Jerry Flynn, Johnny Grunge, Hardcore Hak, Horace Hogan, Brian Knobbs, Hugh Morrus, La Parka, Steven Regal, Rocco Rock, Silver King, David Taylor en Mikey Whipwreck op 11 juli 1999 in Fort Lauderdale, Florida

WWE beschouwt dit als een WCW Hardcore Championship titel, maar Finlay is nooit officieel de kampioen geweest.