Chris Benoit
| Ringnamen: | Chris Benoit, The Pegasus Kid, Wild Pegasus |
| Lengte: | 1.80 m (5 ft 11 in) |
| Gewicht: | 100 kg (220 lb) |
| Geboren: | Montréal, Québec, Canada op 21 mei 1967 |
| Getraind door: | Stu Hart, New Japan Dojo |
| Debuut: | 22 november 1985 |
Christopher Michael Benoit (geboren op 21 mei 1967), is een Frans Canadese professionele worstelaar. Hij worstelt momenteel voor de Smackdown show van de World Wrestling Entertainment (WWE) waar hij momenteel United States Champion is.
Inhoud |
[bewerk] Carriere
[bewerk] Vroege carriere
Na jaren van hard werk in de legendarische Hart familie "dungeon" begon Chris Benoit zijn carriere in 1985 in Stu Hart's Stampede Wrestling promotie. Zijn eerste match was een tag team match op 29 november 1985 in Calgary, Alberta, waar hij een team vormde met Rick Patterson om "Butch" Kart Moffat & Mike Hammer te verslaan. Tijdens zijn periode in Stampede won hij verschillende International Tag Team en British Commonwealth titels, en had hij een singles feuds met Johnny Smith die meer dan een jaar duurde en eindigde in een serie van legendarische matches. Toen Stampede sloot in 1989 ging Benoit naar New Japan Pro Wrestling.
Voordat hij aankwam in New Japan Pro Wrestling (NJPW), bracht Benoit ongeveer een jaar door met trainen in hun "New Japan Dojo" voor zijn debuut, waarbij hij een masker droeg en de ring naam The Pegasus Kid had aangenomen. De match begon met een ode aan zijn worstelheld de Dynamite Kid. Terwijl hij in NJPW was vocht hij tegen andere beroemdheden zoals Jushin Liger, Shinjiro Ohtani, The Black Tiger en El Samurai.
In 1990 won hij zijn eerste grote kampioenschap, de IWGP Junior Heavyweight Championship van Jushin Liger. Hij verloor uiteindelijk zijn titel (en zijn masker) terug aan Liger, waardoor hij werd gedwongen zichzelf opnieuw uit te vinden als Wild Pegasus. Hij won het Super J Cup Tournament in 1994 waarbij hij Black Tiger, Gedo en Great Sasuke versloeg in de finale, waardoor hij zijn status als een van de grootste junior heavyweights in de wereld bevestigde.
[bewerk] Extreme Championship Wrestling
Benoit verliet uiteindelijk New Japan om te vechten in Mexico en Duitsland, waar hij een aantal regionale kampioenschappen won waaronder het WWF Light Heavyweight Championship (hoewel zijn titelperiode niet langer wordt erkend). Hij had zelfs een korte run in WCW tussen 1992 en 1993, maar was onsuccesvol en hij viel niet op in het bedrijf. Hij kreeg echter toch wat respect van Amerikaanse fans voor zijn gevechten tegen 2 Cold Scorpio en Alex Wright, waardoor hij de aandacht van Paul Heyman wist te krijgen.
In 1994 tekende Benoit bij ECW (Extreme Championship Wrestling). Terwijl hij daar was liet hij de "Pegasus" gimmick gaan en werd hij The Canadian Crippler, vanwege zijn grovere stijl en een ongeluk waar hij Rocco Rock blesserde. Toevallig genoeg was Benoit betrokken in een match met Sabu kort nadat hij deze gimmick had aangenomen, waarin Sabu zijn nek brak. De blessure kwam toen Benoit Sabu in de lucht gooien om hem op zijn gezaicht te laten vallen, maar Sabu probeerde te draaien midden in de lucht om zo op zijn rug te vallen. Hij wist echter niet volledig te draaien en landde bijna volledig op zijn nek. Het incident was traumatisch voor Benoit en Paul Heyman nam de kans om Benoit's karakter nog verder aan te passen. Hij veranderde hem in een roekeloze "worstel machine" zonder wroeging voor zijn opponenten en hun lichamen. Heyman liet hem een lange monoloog uitspreken om hem zo de kans te geven om uit zijn schulp te kruipen en zijn stoere, donkere karakter te laten zien.
Benoit en Dean Malenko wonnen het ECW World Tag Team Championship van Sabu en The Tazmaniac in februari 1995. Nadat ze hadden gewonnen werden ze geinitieerd in de Triple Threat stable, die geleid werd door ECW World Heavyweight Champion Shane Douglas. Het team verloor de titels aan The Public Enemy in april.
Zijn verschijningen in ECW kregen de aandacht van de World Wrestling Federation (WWF) bookers, wat ertoe leidde dat Benoit drie tryout matches voor ze deed. Ze hadden de bedoeling om hem te laten komen als The Ringmaster (een rol die uiteindelijk naar Stone Cold Steve Austin ging), maar hij kreeg te horen dat hij als WWF werknemer niet in Japan kon horen en weigerde een contract. Daarna kreeg hij problemen met zijn visa waardoor hij niet langer voor ECW kon werken, dus keerde hij terug naar Japan.
[bewerk] World Championship Wrestling
New Japan Pro Wrestling en WCW hadden een werk relatie en vanwege hun "talent uitwisselings" programma tekende Benoit met WCW in het einde van 1995, begin van 1996.
Benoit begon in WCW als een lid van de cruiserweight divisie, waar hij lange matches had met zijn voormalige rivalen in Japan. Nadat hij indruk had gemaakt op zijn bazen werd hij een lid van de hervomde Four Horsemen in 1995, naast Ric Flair, Arn Anderson en Brian Pillman. Toen Pillman plotseling het bedrijf verliet om naar de WWF te gaan, werd Benoit geplaatst in een voortdurende feud met Kevin Sullivan. Sullivan boekte een feud waarin Benoit een affaire had met Sullivan's (echte) vrouw. Benoit werd gedwongen om tijd met haar door te brengen om de affaire echt te doen lijken (handen vasthouden in het openbaar, hotelkamers delen, etc.). Benoit en Nancy ontwikkelden gevoelens voor elkaar en begonnen een echte affaire tot Nancy Sullivan en WCW verliet in 1997. Vanwege dit alles hadden Sullivan en Benoit op zijn minst een moeilijke relatie achter te schermen en hoewel Benoit Sullivan versloeg in een Retirement Match, geloofde Benoit dat Sullivan doorging om zijn booking autoriteit te gebruiken om hem "terug te houden".
In 1998 had Benoit een lange feud met Booker T. Ze vochten om het WCW Television Championship tot Booker de titel verloor aan Fit Finlay. Booker won een "Best-of-Seven" serie die werd gehouden tussen de twee om de Number One Contender te bepalen. Beide mannen wonnen drie matches op rij (Benoit stond drie voor voor Booker hem inhaalde) waardoor een laatste match op Monday Nitro nodig was. Tijdens de match bemoeide Bret Hart zich met de match en probeerde Benoit het voordeel te geven in een poging om hem zo ver te krijgen dat hij lid werd van de nWo. Benoit weigerde om op die manier te winnen en vertelde de scheidsrechter wat er was gebeurd waardoor hij gediskwalificeerd raakte. Booker weigerde die overwinning en suggereerde dat een achtste match zou gebeuren tijdens de Great American Bash 1998 om te zien wie later die avond tegen Finlay zou vechten. Booker won de laatste match en versloeg Finlay voor de titel. De feud was goede voor de carrieres van beide mannen en ze bleven beiden aan de top van de midcard daarna.
In 1999 vormde Benoit opnieuw een team met Dean Malenko en versloeg Curt Hennig en Barry Windham om het WCW World Tag Team Championship te winnen. Later in 1999 won hij ook het WCW United States Championship voordat hij Malenko, Perry Saturn en Shane Douglas samenbracht om de "The Revolution" te vormen. The Revolution (zowel op televisie als in het echt) was een groep van jonge worstelaars die zich bedonderd voelden door het WCW management, omdat ze geloofden dat ze hen nooit de kans gaven om sterren te worden door de oudere, meer bevestigde worstelaars naar de top spots te pushen. Benoit's meest opvallende match van 1999 was tegen Bret Hart tijdens WCW Nitro in oktober 1999 in Kansas City, Missouri als een eerbetoon aan Owen Hart, die recentelijk was gestorven door een fout met materiaal.
Benoit raakte steeds minder tevreden met het WCW management en tegen januari 2000 deden ze hun laatste poging om hem te houden door het WCW World Heavyweight Championship aan hem te geven tijdens Souled Out. Toch, omdat hij het niet eens was met het management en tegen de om de promotie van Kevin Sullivan tot hoofd booker te protesteren, verliet Benoit het bedrijf de dag erna samen met zijn vrienden Eddie Guerrero, Dean Malenko en Perry Saturn, waardoor hij zijn titel opgaf in het proces. Ondanks het feit dat zijn titel win is opgenomen in de worstel geschiedenis, verwijst Benoit zelden naar dit, en geeft hij de voorkeur aan de winst van het World Heavyweight Championship tijdens WrestleMania XX in 2004.
[bewerk] World Wrestling Federation / Entertainment
[bewerk] 2000-2001
Twee weken nadat hij zijn ontslag had gekregen bij WCW maakten Benoit, Malenko, Saturn en Guerrero hun WWF TV debuut op de aflevering van RAW is War op 31 januari 2000, door uit het publiek te komen om de New Age Outlaws aan te vallen. Ze werden later The Radicalz genoemd. Na de heelturn van de groep, raakte Benoit in een feud met Chris Jericho en Kurt Angle, waarbij hij zijn eerste kampioenschap in de WWF pakte, het WWE Intercontinental Championship tijdens WrestleMania 2000.
Benoit en Jericho verwisselden de titel in mei voor Benoit hem verloor aan Rikishi in juni. Een high-profile feud met The Rock vulde de rest van 2000. Hun feud draaide rond Benoit die Shane McMahon's hitman was en probeerde om The Rock klein te krijgen en hem te dwingen om af te tikken. In feite "won" Benoit de WWF titel tweemaal tijdens 2000, maar beide keren werd de beslissing teruggedraaid door de toenmalige "Commissioner" Mick Foley en begonnen de matches opnieuw vanwege Benoit's valsspelen.
Benoit won de Intercontinental Titel opnieuw in december 2000, maar verloor de titel aan Chris Jericho, deze keer in een ladder match tijdens de Royal Rumble 2001. Hij had een face turn nadat de andere Radicalz hem uit de groep hadden gegooid. Slechts een aantal weken later had hij een match met Kurt Angle, die de betere technische worstelaar was, en had een match tegen hem tijdens WrestleMania X-Seven. De twee hadden een heen-en-weer, zeer mat-gebaseerde match die Angle won door Benoit's broek vast te houden voor de pinfall. Dit startte een grote feud tussen de twee, waarin ze een variatie aan specialiteits matches hadden. Een ervan was een "ultimate submission" match tijdens Backlash 2001, die Benoit won met 4-3 in een sudden death verlenging. Dat leide tot een two out of three falls match tijdens Judgment Day 2001, Angle won deze match vanwege een verschijning van Edge en Christian.
In mei 2001 vormde Benoit een team met zijn oude rivaal, Chris Jericho om Triple H en WWF Champion Steve Austin te verslaan in een match voor het WWF Tag Team Championship. Dezelfde week boekte Vince McMahon de nieuwe kampioenen in een TLC Match op SmackDown! tegen de meesters van de match: Edge en Christian, The Hardy Boyz en de Dudley Boyz. Dit was de eerste TLC match die uitgezonden werd op gewone televisie en Jericho & Benoit behielden hun titels. Ze behielden ze voor nog een maand voordat ze ze verloren aan de Dudley Boyz. Benoit en Angle ontmoetten elkaar opnieuw in een nu beroemde steel cage match tijdens RAW in juni, waarbij Steve Austin er voor zorgde dat Benoit niet won door hem aan te vallen met een stoel.
Kort daarna verergerde Benoit's neck blessure en moest hij een grote nek operatie ondergaan om een gescheurde schijf te repareren die gefragmenteerd was in zijn ruggenmerg. De move waarmee hij deze blessure veroorzaakte, een back suplex wordt niet laten zien in het waarschuwings filmpje dat op iedere WWE DVD staat, samen met Benoit die zegt "I fractured a disc, which fragmented into my spinal column".
[bewerk] 2002-2003
Tijdens de eerste WWE trekking, werd hij als derde gekozen door Vince McMahon om deel uit te maken van het nieuwe SmackDown! rooster, hoewel hij nog steeds op de lijst van geblesseerden stond. Toen hij echter terugkeerde was dit als lid van het RAW rooster, waar hij een korte feud had met Steve Austin. Hij en Eddie Guerrero werden toen naar SmackDown verplaatst tijdens een "open season" in worstelaars contracten, waarbij Benoit zijn net-gewonnen Intercontinental Championship met zich meenam. Rob Van Dam versloeg Benoit tijdens SummerSlam 2002 en keerde de titel terug naar RAW.
Nadat hij teruggekeerd was naar SmackDown! in oktober werd hij tot de eerste winnaar van het WWE Tag Team Championship gekroond, samen met vijand en partner Kurt Angle. Ze hadden beiden een face turn nadat ze Los Guerreros hadden bedonderd. De twee maakten een indrukwekkende combinatie, maar konden elkaar niet uit staan.
Angle won zijn derde WWE Championship van The Big Show tijdens Armageddon 2002 en Benoit vocht tegen hem voor de titel tijdens de Royal Rumble 2003. Hoewel Benoit de match verloor, ontving hij een staande ovatie voor zijn pogingen na een zeer goede match. Benoit vormde een team met de terugkerende Rhyno en ging weer als tag team vechten. Tijdens WrestleMania XIX de WWE Tag Team Champions Charlie Haas en Shelton Benjamin vochten in een triple threa tegen Benoit en zijn partner Rhyno, Los Guerreros. Team Angle behield de titels door Shelton Benjamin die Chavo Guerrero pinde.
Benoit bleef in het midden van de card voor de maanden daarna, en had een feud met John Cena en de Full Blooded Italians, en vormde soms een team met Rhyno. In juni 2003 werd het WWE United States Championship opnieuw geactiveerd, en Benoit nam deel aan het toernooi voor de titel, door eerste Rhyno te verslaan, toen Matt Hardy in de tweede ronde, maar verloor de finale tegen Eddie Guerrero tijdens Vengeance 2003. De twee hadden een feud voor de titel voor de maand daarop, en Benoit's populariteit bereikte een hoogtepunt. Hij versloeg mensen als A-Train, The Big Show en Brock Lesnar door submission. General Manager Paul Heyman begon eeb wraakactue tegen Benoit samen met Lesnar en zo kreeg hij geen kans op Lesnar's WWE titel. Toen Benoit een kwalificatie match voor de Royal Rumble 2004 won tegen de Full Blooded Italians in een Gauntlet Match, benoemde Heyman hem tot de nummer een binnenkomer, maar Benoit zweerde te winnen.
[bewerk] 2004-2005
Op 25 januari 2004 voegde Benoit de daad bij het woord. Hij won de Royal Rumble 2004 door Big Show als laatste te elimineren, en kreeg dus een titel kans voor het WWE Championship title shot tijdens WrestleMania XX. Het feit was dat er werkelijk twee wereld kampioenen waren vanwege de splitsing van de shows en omdat hem per contract was verboden om te vechten voor de WWE Titel (in kayfabe) door Paul Heyman, benutte Benoit een maas in de regels en daagde World Heavyweight Champion Triple H uit. Deze "maas in de regels" clausule is een standaard voor verhaallijnen, waardoor de Royal Rumble winnaar vrij staat om te kiezen voor welke titel hij uitdaagd.
Met deze overwinning werd Benoit een van de enige twee mannen die binnenkwam op #1 en de Royal Rumble wist te winnen (Shawn Michaels was de eerste) en verbeterde hij het record voor de tijd in een Rumble match met 1:01:34, en verbrak zo Ric Flair's legendarische record van 59:26. Dit record is echter inmiddels verbeterd door Rey Mysterio twee jaar later tijdens de Royal Rumble 2006 (Mysterio kwam binnen met #2 en hield het 62 minuten vol). Hoewel de match oorspronkelijk bedoeld was als een een-op-een match, vond Shawn Michaels, wiens Last Man Standing match tegen Triple H tijdens de Royal Rumble voor het World Heavyweight Championship eindigde in een gelijkspel, dat hij het verdiende om in het main event te zijn. Toen het tijd was voor Benoit om het conract te tekenen dat hem in het main event plaatste, gaf Michaels hem een superkick en tekende zijn naam op het contract, wat leidde tot een Triple Thread Match tussen Michaels, Benoit en de toenmalige kampioen Triple H.
Op 14 maart 2004 tijdens WrestleMania XX won Chris Benoit, in wat als een van de meest memorabele momenten in WWE geschiedenis is, het World Heavyweight Championship door Triple H te dwingen om uit te tikken na zijn vernietigende submission move, the Crippler Crossface. Het was de eerste keer dat een main event van een WrestleMania eindigde in een submission (het gebeurde opnieuw tijdens WM 22). Na de match vierde een emotionele Benoit zijn winst met de toen regerende WWE Champion en zijn beste vriend Eddie Guerrero. Dit wordt beschouwd als de grootste winst in de 19-jarige carriere van Benoit, omdat zijn eerste officiele Wereld Kampioenschap won in het main event van de grootste show van het jaar (het zou de 2004 PWI match of the Year worden).
Dit was Benoit zijn tweede World Heavyweight Titel periode in elke promotie na een serie controversieel teruggedraaide beslissingen in zowel de WWE als WCW. De rematch, die de "Final Encounter" werd genoemd door Eric Bischoff werd gehouden tijdens Backlash 2004 in Benoit's thuisstad van Edmonton, Alberta, Canada. Deze match was een triple threat match, opnieuw met Triple H en Shawn Michaels. Het was Michaels die opgaf na een sharpshooter van Benoit, waardoor Benoit de titel behield en opnieuw bewees dat hij de main event waard was. De volgende avond in Calgary wonnen hij en Edge de World Tag Team titels van Batista en Ric Flair waardoor Benoit een dubbele kampioen werd.
Op 15 augustus 2004 werd Chris Benoit verslagen door Randy Orton voor het World Heavyweight Championship tijdens SummerSlam. Zijn titelperiode duurde 5 maanden en hij had 7 opeenvolgende pay-per-view overwinningen. Benoit raakte toen in een feud met Edge wat leidde naar Taboo Tuesday waar Chris Benoit, Edge en Shawn Michaels allemaal in een poll waren geplaatst om te zien wie tegen Triple H zou vechten voor het World Heavyweight Championship die avond. Michaels ontving de meeste stemmen en als een resultaat daarvan werden Edge en Benoit gedwongen om een team te vormen tegen de toenmalige tag team kampioenen, La Resistance diezelfde avond. Edge kwam niet opdagen voor de match en Benoit nam het alleen op tegen beide leden van La Resistance. Hij wist toch de World Tag Team titels te winnen ondanks de afwezigheid van Edge. Tijdens Survivor Series 2004, koos Benoit Randy Orton's team terwijl Edge een team vormde met Triple H.
De feud tussen Chris Benoit en Edge kwam tot een hoogtepunt tijdens New Years Revolution, toen ze beiden hun best deden om de World Title te winnen die ze zelf beschikbaar hadden gesteld. De feud stopte abrupt omdat Edge in een feud raakte met Shawn Michaels en Benoit meedeed aan de Royal Rumble. De twee bleven matches hebben in de weken daarna tot de twee, Chris Jericho, Shelton Benjamin, Kane en Christian in de Money in the Bank ladder match geplaatst werden tijdens WrestleMania 21. Edge won de match door Benoit van de ladder te gooien. De feud kwam tot een hoogtepunt in een Last Man Standing Match tijdens Backlash 2005. Edge won door Benoit met een backsteen tegen het hoofd te slaan.
Op 9 juni 2005 keerde Benoit terug naar SmackDown! nadat hij als eerste man werd geselecteerd door de kant van SmackDown in de 2005 WWE Draft Lottery en nam deel in een ECW-stijl revolutie tegen de SmackDown! heels. Benoit verscheen tijdens ECW One Night Stand en versloeg Eddie Guerrero. Aan het eind van de avond voerde hij een flying headbutt uit op zijn voormalige WCW baas en voormalige RAW General Manager Eric Bischoff.
Op 24 juli 2005 tijdens de The Great American Bash 2005 wist Benoit niet het WWE United States Championship te winnen van Orlando Jordan, maar hij voch tegen hem in een nieuwe match tijdens SummerSlam 2005. Benoit versoeg Jordon in 25 seconden met de Crippler Crossface om de titel te winnen. Op de twee volgende editites van SmackDown! versloeg Benoit Jordan door submissie in 23,4 seconden en 22,5 seconden. Twee weken later versloeg Benoit Jordan door submissie in 49,8 seconden. Benoit begon tegen Booker T te worstelen in vrienschappelijke matches, maar dat bleek allemaal niet waar te zijn omdat Booker en Sharmell, Benoit bedrogen en hem zo van de US titel afhielpen in een aflevering van Smackdown!.
Chris Benoit verscheen tijdens RAW op 14 november 2005 voor Guerrero's eerbetoon show waar zowel RAW als SmackDown! sterren bij aanwezig waren. Benoit was kapot van het verlies van zijn beste vriend en was zeer emotioneel tijdens een serie van video bekentenissen, waar hij zei dat hij van Eddie hield en hem nooit zou vergeten, tot hij uiteindelijk brak op televisie. Dezelfde week op SmackDown! (diezelfde avond opgenomen als RAW) versloeg Benoit Triple H in een eerbetoon match aan zijn gevallen vriend. Volgend op de wedstrijd verzamelden Benoit, Helmsley en Dean Malenko allemaal in de ring en wezen naar de lucht als een groet aan Guerrero.
[bewerk] 2006
Na controversie rondom een US titel verdediging tegen Booker T, Theodore Long begon een "Best of Seven" serie tussen de twee. Booker T won drie keer op rij, vooral vanwege bemoeienis van zijn vrouw, en Chris Benoit leek geëlimineerd te worden in de serie. Benoit won de vierde match om in de race te blijven, maar Booker raakte toen geblesseerd aan zijn kruis. Randy Orton werd gekozen als een invaller en Benoit versloeg Orton twee maal door diskwalificatie. Echter, in de 7e en laatste match versloeg Orton Benoit met de hulp van Booker T, Sharmell en Orlando Jordan en wist Booker T de titel te pakken. Benoit had een feud met Orton, maar Benoit kreeg een laatste kans op de US title tijdens No Way Out 2006. Hij won de titel door Booker op te laten geven bij de Crippler Crossface en beëindigde zo de feud.
De week erna op SmackDown! brak Benoit in kayfabe de hand van JBL. (JBL had in werkelijkheid een operatie nodig om een cyste uit zijn hand te verwijderen). Benoit vocht tegen JBL tijdens WrestleMania 22 voor de U.S. title. JBL won de match en de titel. Benoit gebruikte zijn rematch clausule een week later in een steel cage match tijdens SmackDown! maar JBL won opnieuw.
Benoit deed mee aan het 2006 King Of The Ring toernooi om in de eerste ronde verslagen te worden door Finlay. Tijdens Judgment Day 2006 kreeg Benoit zijn wraak door Finlay te verslaan met de Crippler Crossface in een zeer fysieke match. Op 26 mei 2006 tijdens een aflevering van SmackDown! viel Mark Henry Benoit aan tijdens een match en gaf hem een kayfabe rug en rib blessure. Benoit maakte toen een sabbatical bekend om een terugkerende schouder blessure te genezen.
Op 8 oktober maakte Benoit zijn terugkeer tijdens No Mercy 2006, door Sir William Regal te verslaan. Tijdens de aflevering van SmackDown! van 13 oktober versloeg Benoit Ken Kennedy om zo zijn derde WWE United States Championship te winnen.
[bewerk] Worstel feiten
- Finishing en opvallende moves
- Als Chris Benoit
- Crippler Crossface (Crossface houding met een armbar)
- Sharpshooter
- Diving headbutt
- Dragon suplex
- Rolling German suplexes
- Rolling vertical suplexes (1998-2001, 2005-)
- Snap suplex
- German suplex
- Backhand chop
- Belly to back suplex
- Gutwrench suplex
- Northern Lights suplex
- Forearm tackle
- Suicide dive
- Verhoogde Boston crab
- Lariat
- Powerbomb (1995-1996)
- Als Pegasus Kid en Wild Pegasus
- Pegasus Piledriver (Tombstone piledriver van de 2e rope)
- Gutwrench suplex van de bovenste rope
- Diving leg drop van de bovenste rope
- Tilt-a-whirl backbreaker
- Opvallende Dubbel Team moves
- Dubbele submission
-
- Crippler Crossface en Walls of Jericho (met Chris Jericho)
- Crippler Crossface en Ankle Lock (met Kurt Angle)
- Crippler Crossface en Texas Cloverleaf (met Dean Malenko)
- Diving Headbutt terwijl er een stoel op het hoofd van de tegenstander is geplaatst (met Dean Malenko en Arn Anderson)
- Bijnamen
-
- The Crippler
- The Most Respected Athlete in the WWE
- The Canadian Crippler
- The Rabid Wolverine
- Wild Pegasus
- Managers en valets
-
- Arn Anderson
- Woman
- Shane McMahon
- Shane Douglas
- Signature bewegingen
-
- Keel doorsnijden; Benoit beweegt zijn duim voor zijn keel langs in een doorsnijdende beweging en volgt dit meestal door een diving headbutt of Crippler Crossface.
- Klap tegen de borst; als een eerbetoon aan Eddie Guerrero voert Benoit de Three Amigos uit, kijkt dan inplaats van zijn normale keel doorsnijd beweging rond en slaap zichzelf met een hand op de borst zoals Guerrero deed, en eindigt meestal met een het roepen van "Eddie".
- Theme Muziek
-
- Benoit begon met een meer hedendaagse versie van Dynamite Kids oude theme song in Japan.
- Tijdens zijn periode in ECW gebruikte Benoit het nummer "Back In The Saddle" door Aerosmith als zijn theme muziek
- In WWE kreeg hij een meer eigen thema liedje met de titel "Shooter", wat een meer intimiderende versie is van zijn Japanse nummer.
- In 2002, voerde de Canadese rock band Our Lady Peace een versie van "Shooter" uit met een tekst die "Whatever" heette. Dit nummer gebruikt Benoit nu nog.
[bewerk] Persoonlijke leven
Benoit idolizeerde de Dynamite Kid toen hij opgroeide en heeft zichzelf naar hem gestileerd. Toen hij begon te worstelen noemde hij zichzelf "Dynamite" Chris Benoit als een eerbetoon aan de Kid. Hij begon ook de Diving Headbutt en de Snap Suplex te gebruiken, een aantal van the Kid's opvallendste moves. Hij begon gewicht te heffen om het uiterlijk van zijn idool ba te doen en toen hij hem ontmoette was Dynamite onder de indruk van de biceps van Benoit.
Toen hij in WCW was, werd Benoit gebookt om een affaire te hebben met zijn rivaal Kevin Sullivan's vrouw Woman, oftewel Nancy Daus. De feud zou zo echt mogelijk moeten leken en werd kort daarna werkelijkheid. Nancy verliet Sullivan en het bedrijf in 1997. Sullivan gebruikte zijn macht bij het booken als wraak op Benoit en liet hem zelden winnen. Dit leidde uit eindelijk tot het vertrek van The Radicalz van WCW naar WWF in het begin van 2000 toen Sullivan de volledige controle over het bedrijf was gegeven. Hij had zijn eerste kind samen met Nancy Daus-Sullivan op 25 februari 2000, een zoon genaamd Daniel Christopher Benoit. Benoit heeft ook een zoon, David en een dochter, Megan van zijn ex-vrouw.
Benoit's missende tand wordt meestal toegeschreven aan een training of een ongeluk aan het begin van zijn worstelcarriere. Het is in werkelijkheid het resultaat van een ongeluk met zijn hond. Op een dag sloeg Benoit boven op het hoofd van zijn hond met zijn kin en viel zijn tand eruit.
Benoit ontmoette zijn beste vriend, Eddie Guerrero, in een match in Japan, toen hij een Enziguri kick gebruikte en hem bewusteloos schopte, en begon daarmee een vriendschap die eindigde na de dood van Eddie.
In het boek, The Rise and Fall of ECW, sprak Paul Heyman veel goeds over Benoit's talent in de ring en zegt dat hij plannen had om Benoit voor lange tijd ECW Champion te maken, maar Benoit verliet het bedrijf voor dit kon gebeuren.
[bewerk] Kampioenschappen en andere bereikte dingen
- Extreme Championship Wrestling
-
- ECW World Tag Team Championship (1 maal met Dean Malenko)
- New Japan Pro Wrestling
-
- IWGP Junior Heavyweight Championship (1 maal)
- Stampede Wrestling
-
- British Commonwealth Mid-Heavyweight Championship (4 maal)
- Stampede Wrestling International Tag Team Championship (4 maal) (1 maal met Ben Bassarab, 1 maal met Keith Hart, 1 maal met Lance Idol, 1 maal met Biff Wellington)
-
- WCW World Heavyweight Championship (1 maal)
- WCW United States Heavyweight Championship (2 maal)
- WCW World Television Championship (3 maal)
- WCW World Tag Team Championship (2 maal) (1 maal met Dean Malenko en 1 maal metPerry Saturn)
- WCW Triple Crown Champion
- WCW Grand Slam Champion
-
- World Heavyweight Championship (1 maal)
- WWF/E Intercontinental Championship (4 maal)
- WWE United States Championship (3 maal) (huidige)
- WWF/E World Tag Team Championship (3 maal) - met Chris Jericho (1) en Edge (2)
- WWE Tag Team Championship (1 maal) - met Kurt Angle
- Royal Rumble (2004)
- Dertiende Triple Crown Champion
- Andere titels
-
- 1993 Top of the Super Junior toernooi
- 1994 Super J Cup toernooi
- 1995 Best of the Super Junior toernooi
- Wrestling Observer Newsletter
-
- Hij is een lid van de Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (geintroduceerd in 2003)
- 1994 Beste Technische Worstelaar
- 5 Star Match: vs. Great Sasuke (Super J Cup '94, New Japan Pro Wrestling)
- 1995 Beste Technische Worstelaar
- 1998 Meest Ondergewaardeerde worstelaar
- 2000 Meest goede worstelaar
- 2000 Beste Technische Worstelaar
- 2002 Match van het Jaar (met Kurt Angle vs Edge en Rey Mysterio)
- 2003 Beste Technische Worstelaar
- 2004 Meest goede worstelaar
- 2004 Feud van het Jaar (vs Triple H en Shawn Michaels)
- 2004 Beste Technische Worstelaar
- 2004 Beste Brawler
- Pro Wrestling Illustrated
-
- PWI noemde hem # 69 van de 500 beste singles worstelaars van de "PWI Years" in 2003.
- 2004 PWI Wrestler of the Year (won met een PWI record van 72% door kiezers)
- 2004 Feud van het Jaar (vs. Triple H)
- 2004 Match van het Jaar (vs. Shawn Michaels en Triple H)
- PWI benoemde hem # 1 van de 500 beste singles worstelaars van 2004.
[bewerk] Records
- Chris Benoit is de eerste persoon die het World Heavyweight Championship wist te behouden in een Iron Man match, toen hij de titel succesvol verdedigde tegen Triple H op de aflevering van RAW op 26 juli 2004. Shawn Michaels won het WWF World Championship tijdens WrestleMania XII in een Iron Man Match tegen Bret Hart, Brock Lesnar won de WWE Titel van Kurt Angle in een Iron Man Match in September 2003, en Triple H won het WWF Championship van The Rock in een Iron Man Match in mei 2000 tijdens Judgment Day.
- Chris Benoit en Kurt Angle werden de eerste WWE Tag Team Kampioenen op WWE SmackDown!
- Chris Benoit werd de tweede persoon om de Royal Rumble match te winnen met de trekking van #1. De eerste was Shawn Michaels in 1995. Chris Benoit won de Royal Rumble match in 2004 voor Big Show als laatste te elimineren.
- Chris Benoit is de op drie na kortste, en op drie na lichtste WWE World Heavyweight Champion ooit, achter Eddie Guerrero en Rey Mysterio.
- Chris Benoit hield het record voor de langste tijd ooit in een Riyal Rumble. In de Royal Rumble 2004 (die hij won) bleef hij voor 61.34, wat nu is overtroffen door Rey Mysterio's 62:15.
- Chris Benoit won het WWE United States Championship in 25.5 seconden, de korste match gehouden voor die titel die resulteerde in een kampioenschap dat van houder verwisselde. Hij houdt ook het record voor de snelste titel verdediging, wat 22.5 seconde was.
- Dave Meltzer heeft hem vijf keer tot de Beste Technische Worstelaar van het Jaar benoemd, meer dan wie dan ook. De jaren waren 1995, 1995, 2000, 2003 en 2004.
- Terwijl hij in de WWE gaf Dave Meltzer zes van zijn matches 4 3/4 ster. Benoit houdt ook het hoogste 4 3/4 star matches voor een persoon in het land.
