Akita inu
|
|
|
 |
|
|
|
|
| Namen | Akita Inu, Akita Ken, Japanse Akita. |
| Oorsprong | Japan |
| Classificatie | FCI: Groep 5 Sectie 5 |
|
|
|
| Zie ook | Hond - Lijst van hondenrassen |
De Akita inu(ook wel Japanse Akita of Akita Ken genoemd) is een hondenras oorspronkelijk afkomstig uit Japan, behorende tot de Aziatische keeshonden.
Oorspronkelijk was deze hond bedoeld als jachthond bij de berenjacht, tegenwoordig ook in gebruik als gezelschapsdier en waakhond.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
De Akita Inu is het nationale ras van Japan. Hij is genoemd naar de provincie waarvan hij afkomstig is, namelijk Akita. Akita ligt in het noorden van Honshu (Japan). Een belangrijk deel van zijn werk bestond uit krijgslustige taken. Zo werd hij getraind voor de jacht op beren en als gevechtshond. In het tijdperk dat in Japan de Samoerai voorkwam, vormde de Akita zijn vaste metgezel. De sterke genegenheid tegenover zijn baas heeft er toe geleid dat de Akita Inu een plaats is gaan innemen in de Japanse mythologie en nog worden Akita-beeldjes heden ten dage als teken van vriendschap en voorspoed geschonken. De Akita wordt ook gezien als een geluksbrenger.
[bewerk] Hachiko
De trouw van deze honden wordt duidelijk geïllustreerd in de legende over “Hachiko”: Aan het Shibuyu Railway Station staat een standbeeld van een zeer trouwe Akita, namelijk die van “Hachiko”. Hachiko begeleidde iedere dag zijn baasje professor Ueno van de Universiteit van Tokio naar het station en wachtte dan tot de trein wegreed.Om 15.00 uur ging hij dan weer naar het station om zijn baasje af te halen. Op een zekere dag wachtte Hachiko weer op de trein, die echter zonder zijn baas op het station arriveerde. Zijn baasje was aan een hartverlamming overleden op de Universiteit. Vanaf die dag ging Hachiko iedere dag, telkens om 15.00 uur naar het station om er op zijn baasje te wachten. De mensen die hem kenden gaven hem te eten en verzorgden hem als hij verwond was door te vechten met andere honden die hij op zijn weg tegenkwam. Dit deed hij 10 jaar lang tot bij zijn dood. Na zijn dood werd voor het Shibuyu Station in Tokyo een standbeeld voor hem opgericht. De vacht van Hachiko is bewaard gebleven in het museum van Ueno en hijzelf is het onderwerp van vele Japanse kinderboeken. De Akita Inu heeft tijdens zijn bestaan al veel Ups en Downs gekend. Bijv. Discussie tussen het Japanse en Amerikaanse type. Dit is ondertussen al vanaf 1 januari 2000 opgelost en zijn dan erkent door de FCI in twee rassen : de Akita Inu en Great Japanese Dog. De Great Japanese Dog is op 1 januari 2006 van naam veranderd naar Amerikaanse Akita.
[bewerk] Uiterlijk
De reuen hebben een schofthoogte van ongeveer 67 centimeter en de teven komen tot circa 61 centimeter. Drie centimeter meer of minder is geoorloofd bij dit ras. In Japan houdt men vast aan de kleurslagen rood, wit en gestroomd, waarbij een zwart masker niet is toegestaan. Andere landen houden er soms iets afwijkende maatstaven op na.
[bewerk] Aard
De Akita Inu is een bedachtzame, onverstoorbare, goedwaakse hond, hij blaft niet gauw en is trouw aan zijn baas, hoewel hij door zijn onafhankelijke aard soms ook dominant kan zijn. Kenmerkend zijn de rechtopstaande , naar voren hellende oren.
[bewerk] Opvoeding
Hieruit volgt dat hij een baas moet hebben die strak de leiding in handen houdt en heel consequent is. Voor een ervaren hondenbezitter hoeft dit geen probleem te zijn, maar hij is voor een beginner echter minder geschikt.
[bewerk] Sociaal
Om deze honden goed met andere honden, katten en vooral ook kinderen om te kunnen laten gaan moeten ze al heel jong hieraan gewend raken. Ook tegen vreemden zal hij wat gereserveerd optreden. De Akita Inu wordt nooit een speelkameraadje, het blijft een jachthond met een sterk ontwikkeld jachtinstinct.
