Saqqara
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Emprazamento da necrópole principal da cidade de Menfis sita a uns 17 quilómetros do arrabal de Giza da cidade de O Cairo, en uso dende a Dinastía I (aproximadamente 3.100 a.c.) ata época cristián (540 d.c.).
A importancia da necrópole débese a gran cantidade de tumbas presentes, mesmo continuamente reutilizadas. Case a totalide foi saqueada dende tempos antigos.
A tumba do monarca mais antigo do que se teñen testimonios nesta necrópole son os de Narmer aínda que a súa tumba, case con total seguridade, a B17 na necrópole de Umm el Qa´ab, en Abidos moi lonxe de Saqqara.
En Saqqara Imhotep deseñou para o seu faraón Zoser unha tumba cun deseño revolucionario, a pirámide escalonada, primeira na súa especie.
Tamén se atopan moitas mastabas de membros da elite do Imperio Antigo, que adoitan dispoñerse en relación coas pirámides dos seus soberanos, dende Zoser ata Pepi II.
Acabado o Reino Antigo, abandonarase Saqqara como lugar principal de enterramento, non sendo ata o Imperio Novo cando volva a ser usado, non polos faraóns (que se enterraban no Val dos Reis) senon polas clases dirixentes.
A partires da Baixa Época enterranse no norte da necrópole un gran número de animais sagrados, sobre todo vacas (nais de Apis) asi como Babuinos, Falcóns e Ibis. No norte posiblemente pola relación que ten a zona con Imhotep. Un pouco mais cara ao leste sepulcros de cans e chacais e gatos, chegando ata época grecoromana.
Con posterioridade, xa en época copta, estableceuse o Mosteiro copto de Apa Jeremias e un pequeno asentamento, ao sur da estrada de Unas con materiais reutilizados de construcións mais antigas.
