Fado
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Fado é un estilo musical portugués. Xeralmente é cantado por unha só persoa (fadista) e acompañado por viola e guitarra portuguesa. Os temas máis cantados no fado son a saudade, a nostalxía, o ciúme ou as pequenas historias do quotidiano dos bairros típicos.
A palavra fado ven do latín fatum, ou sexa, "destino". De orixe obscura, terá surxido probabelmente na primeira metade do século XIX. Hai quen aponta na súa xénese unha síntese de xéneros musicais brasileiros, na altura de grande popularidade en Lisboa, como o lundun e a modiña.
A primeira cantadeira de fado de que se ten coñecimento foi Maria Severa.
Índice |
[editar] O fado de Coimbra
Fado tradicional de Coimbra, moito ligado ás tradicións académicas da Universidade de Coimbra. É exclusivamente cantado por homes. Tanto os cantores como os músicos vesten de negro. Os temas respeitan os amores estudantís e o amor pola cidade. O máis coñecido dos fados de Coimbra é Coimbra é unha canción, que tivo un éxito asinalable en toda a Europa coa letra Avril au Portugal.
[editar] O fado de Lisboa
É cantado tipicamente nas "casas de fado" tanto por homes como por mulleres. As mellores casas de fado encontron-se nos bairros típicos de Alfama, Mouraria, Bairro Alto e Madragoa. Ten como característica fundamental o cantar con tristeza e con sentimento mágoas pasadas e presentes, mais tamén pode contar unha historia divertida con ironía. Tivo o seu expoente máximo con Amália Rodrigues.
[editar] Fadistas
- Maria Severa
- Alfredo Marceneiro
- Amália Rodrigues
- Lucília do Carmo
- Carlos do Carmo
- Maria Teresa de Noronha
- Maria da Fé
- Camané
- Cristina Branco
- Dulce Pontes
- Fernando Farinha
- Maria Ana Bobone
- Mariza
- Mísia
- Nuno da Câmara Pereira
[editar] Guitarristas
- Carlos Paredes
- Antonio Chainho
Ligazón
