Gramatika voĉo

El Vikipedio

Gramatika voĉo estas verba fleksio montranta, ĉu la ago esprimata de la verbo estas farata aŭ ricevata de la subjekto de la sintagmo.

• Aktiva voĉo en akuzativaj lingvoj indikas ke la subjekto faras ion kaj la objekto estas trafata de la ago.
• Meza voĉo en i.a. la greka lingvo montras ke la subjekto faras ion por si mem aŭ rilate al si mem; ĝi estas simila al refleksiva voĉo en iuj lingvoj.
• Pasiva voĉo en akuzativa lingvo indikas ke la subjekto suferas ion aŭ estas trafata de la ago de la verbo; tiam la aganto de la verbo povas esti ne-esprimita, aŭ esprimiĝas per adpozicia komplemento.
• Malpasiva voĉo en ergativa lingvo indikas ke la subjekto faras ion; ĝi permesas ke la objekto de transitiva verbo povas esti forlasita, kio alie ne eblus.

Esperanto havas nur du voĉojn, aktiva kaj pasiva. La pasiva voĉo indikiĝas per "esti" + pasiva participo.

Ĉi tiu artikolo pri "Gramatika voĉo" ankoraŭ estas ĝermo. Vi povas helpi pluredakti ĝin post klako al la butono «redaktu».
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.