Antropologija

Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije

Antropologija (od grčke riječi άνθρωπος, "čovjek") se bavi proučavanjem čovječanstva. Antropologija je holistička nauka u dva smisla: uvijek se bavi sa cijelim čovječanstvom, i sa svim dimenzijama čovječanstva. Jedna od glavnih značajki koja je tradicionalno odvojila antropologiju od ostalih humanističkih disciplina je njena značajna uloga u uspoređivanju različitih kultura. Međutim ova značajka je danas sporna, jer antropološke metode se sve više primjenjuju na istraživanja pojedinačnih društava i skupina.

Antropologija se tradicionalno sastoji od četiri dijela:

• fizička antropologija, koja proučava primatologiju (ponašanje primata), ljudsku evoluciju, i populacijsku genetiku; ova oblast se također ponekad zove biološka antropologija.
• kulturalna antropologija, (u Velikoj Britaniji poznata kao socijalna antropologija a sada često zvana i sociokulturalna antropologija). Oblasti koje izučavaju kulturalni antropolozi uključuju socijalne mreže, difuziju, društveno ponašanje, srodničke obrasce, zakon, politiku, ideologiju, religiju, vjerovanja, obrasce proizvodnje i konzumiranja, razmjenu, socijalizaciju, gender, kao i druge izraze kulture, stavljajući snažan naglasak na važnost terenskog rada (fieldwork), tj. življenja unutar društvene grupe koja se proučava tokom dužeg vremenskog perioda;
• lingvistička antropologija, koja proučava vremenske i prostorne varijacije u jeziku, društvene upotrebe jezika i odnos između jezika i kulture;
• arheologija, koja proučava materijalnu ostavštinu ljudskih društava. Inače, u ostalom dijelu svijeta, arheologija se normalno smatra odvojenom (mada povezanom) oblašću, iako je ona u bliskoj vezi sa antropološkom oblašću materijalne kulture, koja se bavi fizičkim predmetima stvorenim ili upotrebljavanim od strane zivuće ili prošle društvene skupine, kao sredstvima razumijevanja njenih kulturnih vrijednosti.

U skorije vrijeme, neki antropološki programi su počeli da dijele ovu oblast u dvije grane, jedna stavljajući naglasak na humanističke nauke (humanistiku) i kritičnu teoriju, a druga naglašavajući društvene nauke i empirijsko posmatranje.

Sadržaj 1 Historijski i institucionalni kontekst 2 Antropologija u Sjedinjenim Američkim Državama 3 Antropologija u Britaniji 4 Antropologija u Francuskoj 5 Antropologija nakon Drugog svjetskog rata 6 Politika antropologije 7 Antropološki pojmovi 8 Antropološki članci i podčlanci 9 Vanjski linkovi 10 Također pogledajte

[izmijeni] Historijski i institucionalni kontekst

Glavni članak: Historija antropologije

Antropolog Eric Wolf je jednom okarakterisao antropologiju kao najnaučniju od svih humanističkih disciplina i najhumanističkiju od svih društvenih nauka. Razumijevanje načina na koji se antropologija razvila doprinosi razumijevanju načina na koji se ona uklapa u druge akademske discipline.

Savremeni antropolozi svrstavaju broj ranih mislilaca među sopstvene prethodnike, a i sama disciplina ima nekoliko izvora. Međutim, antropologija se najbolje može shvatiti kao proizvod Doba razuma i prosvijećenosti. Tokom ovog period Evropljani su načinili napor da sistematički prouče ljudsko ponašanje. U ovom periodu su se razvile tradicije zakonodavstva, historije, filologije i sociologije, time informišući razvoj društvenih nauka, čiji je dio antropologija.

Istovremeno, odgovor romanticizma na prosvjetiteljstvo proizveo je mislioce poput Herdera, a kasnije i Wilhelma Diltheya, čija su djela stvorila osnovu za pojam kulture, koji je od središnje važnosti za ovu disciplinu.

Ovi intelektualni pokreti su se djelimice hrvali sa paradoksima modernosti: što je svijet manji i integriraniji, ljudsko iskustvo svijeta postaje sve više atomozirano i raspršeno. Kao što su Karl Marx i Friedrich Engels primijetili u 1840-im:

Sva odavno utvrđena nacionalna industrija je ili uništena ili pak biva uništena svaki dan. Nju su zamijenile nove industrije, koje postaju pitanje smrti ili opstanka za sve civilizovane nacije, industrije koje više ne prerađuju domaću sirovinu, nego sirovinu koja je dopremljena iz najudaljenijih krajeva svijeta; industrije čiji se proizvodi konzumiraju ne samo kod kuće, nego i širom zemaljske kugle. Stare zahtjeve, koje je udovoljavala domaća proizvodnja, zamijenili su novi zahtjevi, čije udovoljavanje sada traži proizvode iz udaljenih krajeva i podneblja. Staru lokalnu i nacionalnu izolovanost i samozadovoljnost, zamijenili su odnosi usmjereni u mnogim pravcima, kao i univerzalna međuovisnost nacija.

Zvuči ironično, ali ova univerzalna međuovisnost, umjesto da vodi ka većoj ljudskoj slozi, koincidirala je sa povećanim rasnim, etničkim, religioznim i klasnim podjelama i novim – a prema nekima i konfuznim ili uznemiravajućim – kulturnim izrazima. Ovo su uslovi života s kojima se ljudi danas suočavaju, no ti uslovi imaju svoje korijene u događajima koji su započeli u 16. vijeku, postajući sve ubrzanijim tokom 19. vijeka.

Institucionalno, antropologija je izrasla iz prirodne historije (protumačena autorima poput Buffona). Pod tim se podrazumijevalo proučavanje ljudskih bića - tipično naroda koji su živjeli u evropskim kolonijama. Dakle, proučavanje jezika, kulture, fiziologije i umjetničkih predmeta u evropskim kolonijama poistovjećivano je sa proučavanjem flore i faune tih krajeva. Upravo iz tih razloga bilo je, na primjer, moguće da Lewis Henry Morgan napiše monografije kako o The League of the Iroquois (Ligi Irokvoja), tako i The American Beaver and His Works (Američkom dabru i njegovim djelima). To je i razlog zašto je materijalna kultura 'civilizovanih' naroda, poput Kine, historijski izložena u umjetničkim muzejima zajedno sa evropskom umjetnošću, dok su umjetnički predmeti iz afričkih ili domorodačkih sjevernoameričkih kultura izloženi u muzejima prirodne historije, zajedno sa kostima dinosaurusa i prirodnim replikama (dioramama). No, potrebno je isto tako reći da se u posljednjim godinama kuratorska praksa dramatično promijenila, te je sada pogrešno gledati na antropologiju kao na puki produžetak kolonijalne vladavine i evropskog šovinizma, budući da je njen odnos prema imprerijalizmu bio i još uvijek jeste složen.

S vremenom, antropologija se postepeno udaljila od prirodne historije tako da se do kraja 19. vijeka ova disciplina počela kristalizovati u svom modernom obliku - no već 1935, na primjer, bilo je moguće da autori poput T.K. Pennimana pišu historiju discipline pod naslovom A Hundred Years of Anthropology (Sto godina antropologije). U to vrijeme, ovom naučnom oblašću vladao je 'komparativni metod'. Podrazumijevalo se da su sva društva prošla kroz jedinstveni evolucioni proces, od onog najprimitivnijeg do najuznapredovalijeg. Ne-evropska društva su dakle smatrana kao evolucioni 'živi fosili', koje se moglo proučavati da bi se razumjela evropska prošlost. Naučnici su pisali historije o prahistorijskim migracijama, koje su ponekad bile vrijedne, ali počesto i izmišljene. Upravo u tom periodu su Evropljani po prvi put tačno zacrtali polinežanske migracije preko Tihog okeana, na primjer - iako su neki od njih vjerovali da su te migracije započele u Egiptu. Konačno, pojam rase je živo raspravljen kao način klasifikacije - i rangiranja - ljudskih bića zasnivajući se na prirođenim biološkim razlikama.

U 20. vijeku akademske discipline su započele da se organizuju oko tri glavna domena. "Nauke" teže da izvedu prirodne zakone iz eksperimenata koji se mogu ponoviti (reprodukovati) i čija se tačnost može provjeriti. "Humanističke" discipline odražavaju pokušaj proučavanja različitih nacionalnih tradicija, u obliku historije i umjetnosti, kao pokušaj davanja osjećaja koherencije ljudima koji žive u nacijama-državama u povoju. "Društvene nauke" se pojavljuju u ovom periodu kao pokušaj razvitka naučnih metoda koji bi naslovili društvene fenomene, u pokušaju stvaranja univerzalne osnove za poznavanje društva. Antropologija se lako ne uklapa ni u jednu od ovih kategorija, mada različite grane antropologije crpe iz jednog ili više od ovih domena.

Koristeći metode prirodnih nauka i razvijajući nove tehnike koje uključuju ne samo struktuirane intervjue, nego i nestruktuirano "učesničko posmatranje" (participant observation) – i crpeći iz nove teorije evolucije putem prirodnog odabira, one su predložile naučno proučavanja novog predmeta: "čovječanstva," shvaćenog kao cjelina. Suštinski za ovo proučavanje je pojam "kulture," koji su antropolozi definisali kao univerzalno svojstvo i sklonost ka spoznavanju društva, mišljenju i djelovanju (koje one vide kao proizvod ljudske evolucije i kao nešto što odvaja homo sapiensa – a možda i sve vrste roda homo – od ostalih vrsta), i kao posebno prilagođavanje lokalnim uslovima, koje preuzima oblik veoma varijabilnih vjerovanja i praksi. Prema tome, "kultura" ne samo da transcendira suprotnost prirode i odgoja (njege / nurture); ona takođe transcendira i apsorbuje naročitu evropsku distinkciju između politike, religije, srodstva i ekonomije kao autonomnih domena. Antropologija dakle transcendira podjelu na prirodne nauke, društvene nauke i humanističke discipline, da bi istražila biološke, lingvističke, materijalne i simboličke dimenzije čovječanstva u svim oblicima.

[izmijeni] Antropologija u Sjedinjenim Američkim Državama

Među pionirima antropologije u Sjedinjenim Državama bili su John Wesley Powell i Frank Hamilton Cushing, zaposleni članovi Biroa za pitanja Indijanaca (Bureau of Indian Affairs) i Biroa za američku etnologiju (Bureau of American Ethnology) pri Smithsonianskom institutu (Smithsonian Institute), u gradu Washingtonu. Akademsku antropologiju je osnovao Franz Boas, koji je koristio svoj položaj na Columbia univerzitetu i u Američkom muzeju za prirodnu historiju (American Museum of Natural History), oba u gradu New Yorku, da bi osposobio i obrazovao nekoliko generacija studenata. Boaska antropologija je bila politički aktivna i veoma sumnjiva prema istraživanjima koja su diktirali vlada Sjedinjenih Država ili bogati patroni. Ova antropologija je takođe bila religiozno empirička i skeptična prema pretjeranim generalizacijama pri pokušajima utvrđivanja univerzalnih zakona. Boas je proučavao djecu useljenika kako bi pokazao da biološka rasa nije nepromjenljiva i da je ljudsko ponašanje radije proizvod prirode negoli odgoja.

Crpeći iz svojih njemačkih korijena, Boas je tvrdio da je svijet pun različitih 'kultura' radije negoli društava čija evolucija bi se mogla mjeriti količinom 'civilizacije' koju su posjedovala. Boasovo osjećanje je bilo da se svaka kultura mora proučavati u svojoj posebnosti, tvrdeći da unakrsno-kulturalne generalizacije, poput onih u prirodnim naukama, nisu moguće. Čineći to, Boas se borio protiv diskriminacije useljenika, afričkih Amerikanaca [crnaca] i domorodačkih sjevernih Amerikanaca [Indijanaca]. Mnogi američki antropolozi su usvojili Boasove zamisli o društvenoj reformi, dok su teorije o rasi i dalje popularni mete današnjih antropologa.

U prvoj generaciji Boasovih studenata bili su Alfred Kroeber, Robert Lowie i Edward Sapir. Sva trojica ovih naučnika su proizvela veoma detaljne studije koje su po prvi put opisale domorodačke sjeverne Amerikance. Čineći to, oni su stvorili obilje podataka koji su onda korišćeni pri napadu na teoriju jedinstvenog evolucionog procesa. Oni su usredsredili svoju pažnju na domorodačke američke jezike i pripomogli pri utvrđivanju lingvistike kao stvarne generalne nauke, time je oslobađajući od njene historijske usredsređenosti na indoevropske jezike.

Objavljivanje Alfred Kroeberovog udžbenika Antrhopology označilo je prekretnicu u američkoj antropologiji. Nakon tri decenije prikupljanja materijala, potreba za generalizacijom je porasla. To je bilo najočiglednije u proučavanjima 'kulture i ličnosti' koje su sproveli mladi boasovci i boasovkinje, poput Margaret Mead i Ruth Benedict. Pod uticajem psihoanalitičkih psihologa kao što su Sigmund Freud i Carl Jung, ovi autori su gledali kako da razumiju način na koji su ličnosti pojedinca oblikovane širom kulturom i društvenim snagama u kojima su te ličnosti rasle. Dok su djela poput Coming of Age in Samoa ("Sazrijevanje na Samoi") i The Chrysanthemum and the Sword ("Hrizantema i mač") i dalje veoma popularna u američkoj javnosti, njihove autorke, Mead i Benedict, nisu imale uticaj na antropologiju kao disciplinu koji su neki očekivali. Iako je Boas imao namjere da ga Ruth Benedict naslijedi kao pročelnica odsjeka za antropologiju na Columbia univerzitetu, to je spretno spriječio Ralph Linton, dok je uticaj Meadove bio ograničen na njene urede unutar Američkog muzeja za prirodnu historiju.

[izmijeni] Antropologija u Britaniji

Dok je pažnjom prema detaljima Boas sjekao svoje protivnike u Americi, u Britaniji se moderna antropologija formirala odbacivanjem historijske rekonstrukcije u ime nauke o društvu koja je bila usredsređena na analizu načina na koje se društva održavaju u sadašnjosti.

Dvije najznačajnije ličnosti u britanskoj antropološkoj tradiciji bili su Alfred Reginald Radcliffe-Brown i Bronislaw Malinowski, koji su proizveli svoje ključne radove 1922. Radcliffe-Brownov prvi terenski rad je bio na Andamanskim ostrvima i urađen je u starom stilu; no nakon čitanja Émilea Durkheima Radcliffe-Brown je objavio svoje istraživanje, dajući mu jednostavan naslov, The Andaman Islanders ("Andamanski ostrvljani"), u kojem je snažno crpio od ovog francuskog sociologa. Tokom vremena, on je razvio pristup poznat pod imenom struktura-funkcionalizam (strukturalni funkcionalizam), čiji je fokus bio na načinima na koje ustanove (institucije) u društvima uspijevaju da uspostave ravnotežu ili pak ostvare ekvilibrijum u društvenom sistemu, kako bi ga tako zadržale u harmoničnom funkcionisanju. Malinowski je, s druge strane, zagovarao 'funkcionalizam' bez crtice, ukazujući da takav funkcionalizam ispituje načine na koje društva funkcionišu da bi ostvarila individualne potrebe. No, Malinowski nije ostao nabolje poznat po svojoj teoriji, nego pak po svojoj detaljnoj etnografiji i radu na unapređenju metodologije. Njegova klasična knjiga, Argonauts of the Western Pacific ("Argonauti zapadnog Pacifika"), zagovarala je 'domorodačo gledište i pogled na stvari' kao i novi pristup terenskom radu koji je postao standard u ovoj oblasti.

Uspjeh Malinowskog i Radcliffe-Browna je u činjenici da su obojica, kao i Boas, aktivno obrazovali studente i agresivno gradili ustanove koje će nakon njih utvrditi i nastaviti njihove programske ambicije. To je bio posebno slučaj s Radcliffe-Brownom, koji je proširio svoje proturanje 'socijalne antropologije' predavajnjima na univerzitetima širom Komonvelta. Od kasnih 1930-ih pa do poslijeratnog perioda, pojavio se niz monografija i uređenih tomova, cementirajući paradigmu britanske socijalne antropologije. Među čuvenim etnografijama pomenimo The Nuer ("Nueri") Edwarda Evana Evans-Pritcharda i The Dynamics of Clanship Among the Tallensi ("Dinamika klanstva među Tallensijima"), Meyera Fortesa, dok su dobro poznati uređeni tomovi bili African Systems of Kinship and Marriage ("Afrički sistem srodstva i braka") i African Political Systems ("Afrički politički sistem").

[izmijeni] Antropologija u Francuskoj

Antropologija u Francuskoj je imala manje jasnu genealogiju negoli britanska ili američka. Većina autora smatra Marcela Maussa osnivačem francuske antropološke tradicije. Mauss je bio član Durkheimove grupe Année Sociologique, i dok su Durkheim i drugi ispitivali stanje modernih društava, Mauss i njegovi saradnici (poput Henria Huberta i Roberta Hertza) su se služili etnografijom i filologijom da bi analizirali društva koja nisu bila toliko 'izdiferencirana' kao što su to bile evropske nacije-države. Maussovi "Eseji o daru" su naročito dokazali trajnu važnost antropoloških proučavanja pojmova razmjene i reciprociteta.

Claude Lévi-Strauss je iznad svega doprinio institucionalizaciji antropologije u Francuskoj. Kao dodatak ogromnom uticaji koji je njegov strukturalizam imao širom višestrukih disciplina, Lévi-Strauss je ustanovio veze sa američkim i britanskim antropolozima. Istovremeno, on je otvorio centre i laboratorije u Francuskoj da bi tako omogućio institucionalni kontekst unutar antropologije, usput obrazujući uticajne studente koji su dalje unaprijedili francusku antropologiju. U duhu francuske tradicije, današnju francusku antropologiju karakterišu istraživačke laboratorije koje finansira vlada, za razliku od akademskih odsjeka pri univerzitetima, kao što je to slučaj u Britaniji i Americi.

[izmijeni] Antropologija nakon Drugog svjetskog rata

Prije Drugog svjetskog rata britanska 'socijalna antropologija' i američka 'kulturalna antropologija' su još uvijek pripadale različitim tradicijama. Tek nakon rata ove dvije discipline su se sjedinile da bi stvorile 'sociokulturalnu antropologiju'.

Tokom 1950-ih i 1960-ih, antropologija je sve više počela da se modeluje po uzoru na prirodne nauke. Naučnici poput Llyda Fallersa i Clifforda Geertza su stavili fokus na procese modernizacije putem kojih se novoosnovane nezavisne države mogu razviti. Drugi, poput Julian Steward i Leslie Whitea su težu bacili na načine na koje društva evolviraju i uklapaju se u svoje evolucione niše - pristup koji je popularizovao Marvin Harris. Ekonomska antropologija, na koju je uticaj ostavio Karl Polanyi i koju su praktikovali Marshall Sahlins i Greg Dalton, imala je težište na pitanju kako tracionalna ekonomija zanemaruje kulturne i društvene faktore. U Engleskoj, paradigmu britanske socijalne antropologije započeli su drobiti ekperimenti sa marksizmom, kojima su se bavili Max Gluckman i Peter Worsley, dok su autori kao Rodney Needham i Edmund Leach uvštavali Lévi-Straussov strukturalizam u svoj rad.

Strukturalizam je takođe uticao na broj novih pravaca tokom 1960-ih i 1970-ih, među kojima su bile kognitivna antropologija i komponencijalna analiza. David Schneider, Clifford Geertz i Marshall Sahlins su razvili jasniji koncet kulture kao paukovske mreže, web-a, značenja ili signifikacija, što se pokazalo veoma popularnim. U skladu s vremenom, mnogi antropolozi su postali politizirani u svom protivljenju Vijetnamskom ratu i Alžirskom ratu za nezavisnost, tako da su autori tomova poput Reinventing Anthropology ("Stvaranje nove antroplogije") postali zabrinuti oko njene relevantnosti, dok je marksizam postao sve popularniji u disciplini.

Tokom 1980-ih, pitanja moći, poput onih koja je Eric Wolf postavio u knjizi Europe and the People Without History ("Evropa i narod bez historije") - postala su od središnje važnosti za disciplinu. Knjige poput Anthropology and the Colonial Equality ("Antropologija i kolonijalna jednakost"), bavile su povezanošću antropologije sa kolonijalnom nejednakošću, dok su svojom ogromnom popularnošću Antonio Gramsci i Michel Foucault stavili pitanja moći i hegemonije na svjetlost pozornice. Gender i seksualnost su postale popularne teme, kao i odnos između historije i antropologije, na koji je uticao Marshall Sahlins (ponovo), crpeći od Lévi-Straussa i Fernanda Braudela da bi ispitao odnos između kulturnih struktura i individualnog djelovanja.

Krajem 1980-ih i u 1990-im, George Marcus i James Clifford su se bavili pitanjima etnografskog autoriteta i kako je i zašto antropološko znanje moguće i autorativno. Bio je to dio raširenog pokreta postmodernizam koji je tada bio popularan. U ovom trenutku, antropologija je usredsređena na globalizaciju, medicinu i biotehnologiju, domorodačke prava, kao i na antropologiju Evrope.

[izmijeni] Politika antropologije

Tradicionalna uključenost antropologije u ne-Zapadne kulture uključila je antropologiju u politiku, i to na veoma raznovrsne načine.

Izvijesni politički problemi su stvoreni iz prostog razloga što antropolozi obično imaju veću moć negoli narod koji proučavaju. Neki su čak zagovarali da ova disciplina predstavlja oblik kolonijalne krađe, u kojoj antropolog zadobija moć na uštrb subjekata svog istraživanja. Antropolog, tvrde oni, može steći još veću moć iskorištavanjem znanja i umjetničkih predmeta (artefakata) ljudi koje on ili ona proučava, dok ljudi koje on ili ona proučava ne dobijaju ništa, nego čak šta više gube u toj razmjeni. Kao primjer takvih iskorištavajućih odnosa može se uzeti saradnja u Africi prije Drugog svjetskog rata između britanskih antropologa i kolonijalnih snaga. U skorije vrijeme su se pojavili novozasnovani obziri i zabrinutost oko bio-prospekta (bio-prospecting), zajedno s borbom za samopredstavljanje domorodačkih naroda, kao i repatrijaciju domaćih kulturnih ostataka i materijalne kulture.

Druge političke kontroverzije stvorio je naglasak koji američka antropologija stavlja na kulturni relativizam kao i njena duga antipatija prema pojmu rase. Kao što je pomenuto ranije u ovom članku, Boas je bio dobro poznati društveni reformator čiji su aktivizam i antropološko učenje išli pod ruku. Razvoju sociobiologije krajem 1960-ih usprotivili su se kulturni antropolozi kao Marshall Sahlins, koji je tvrdio da su takve pozicije reduktivne. Drugi autori su kritikovali Boasovu antropologiju, tvreći da je Boas imao donekle ljevičarske namjere da oslabi gentilne narode (nejevrejske narode).

Konačno, antropologija ima historiju upetljanosti sa obavještajnim službama i agencijama američke vlade, kao i protivratnom politikom.

Profesionalna antropološka tijela i društva često se protive upotrebi antropologije u državne svrhe i korist. Njihova etička pravila ili iskazi zabranjuju antropolozima da se bave dobavljanjem tajnih obavještaja.

[izmijeni] Antropološki pojmovi

• Behejvioralna modernost
• Kolonijalizam
• Kultura
• Etnicitet
• Razmjena i Reciprocitet
• Porodica
• Uloga gendera
• Srodstvo i loza
• Brak
• Model kultura
• Politički sistemi
• Rasa
• Religija
• Subsistencija
• Transkulturacija

[izmijeni] Antropološki članci i podčlanci

• Biološka antropologija (također Fizička antropologija)
  • Forenzična antropologija
  • Paleoetnobotanija
• Kulturalna antropologija (također Socijalna antropologija)
  • Primijenjena antropologija
  • Unakrsno-kulturalne studije (Cross-cultural Studies)
  • Cyber antropologija
  • Antropologija razvitka
  • Antropologija okoline (Environmental Anthropology)
  • Ekonomska antropologija
  • Ekološka antropologija
  • Etnografija
  • Etnomuzikologija
  • Polovi
  • Medicinska antropologija
  • Psihološka antropologija
  • Politička antropologija
  • Antropologija religije
  • Javna anthropologija
  • Urbana antropologija
  • Vizualna antropologija

• Lingvistična antropologija
  • Sinkronična lingvistika (ili Deskriptivna lingvistika)
  • Diakronična lingvistika (ili Historijska lingvistika)
  • Etnolingvistika
  • Sociolingvistika

• Arheologija

[izmijeni] Vanjski linkovi

• The American Anthropological Association Homepage - webstranica o najvećoj profesionalnoj organizaciji antropologa u svijetu.
• Race - knjiga John Randal Baker koja se bavi korijenima rasne klasifikacije i opozicijama koncepta.
• Anthropology.Info
• Anthropologists as Spies - članak Davida Pricea koji izučava odnose između američke antropologije i američkih obavještajnih službi (US intelligence services).
• Pat Roberts Intelligence Program - BBC članak o programu
• Social and Cultural Anthropology in the News - (skoro) svakodnevno obnovljen blog
• Anthrobase.com - Kolekcija antropoloških tekstova
• Cybercultura - Kolekcija web izvora o antropologiji cyber-prostora

[izmijeni] Također pogledajte

• Spisak antropologa

Glavne podoblasti društvenih nauka
Antropologija | Ekonomija | Historija | Lingvistika | Obrazovanje |
Management | Politika | Psihologija | Sociologija |