The Cure
From Wikipedia
The Cure es nen Ingelsen rockgroep, mêer bepoald nen New Wave groep. Ze zin bekend voor under melankoliesche, nohol zwarte muziek, moar zein wok lichtvoetige, mêer poppy nummers gemakt. Visueel zin ze vôorol gekend deur under zwarte klièr'n, en deur de hoarsnit en de maquillage van de zanger, Robert Smith.
Inoud |
[bewerk'n] De ieste joar'n: 1976 - 1985
The Cure es in feite begonn'n als Easy Cure, een typisch geval van moaten in schoole die een groepke begosten. Robert Smith, soamen me Michael Dempsey (bass), Laurence "Lol" Tolhurst (drums) en Porl Thompson richtt'n in 1976 under groepke. De êeste ploate kwam t'er in 1979, Three Imaginary boys, me korte, felle punkliedjes. Killing An Arab wos nen single, en zorgde ol onmiddellik voo probleem'n, omdat sommigen der een racistisch liedje in zoag'n, olhoewel het just het omgekièrde wos. Ondertuss'n brochten ze wok de single Boy's don't cry ùt. In 1980 kwam een volgens sommigen êeste oogtepunt, met de ploate 17 seconds, die de bekendste single bevat van The Cure: A Forest. De ploate wos vriè minimalistische, donkere ploate. Een joar loater kwam Faith, een ploate die stif in't verlengde lag va 17 seconds. Ip da moment begoste een vriè donkere periode voo de groep, met overvloedig drank- en drugsmisbrùk en veel zelfmôordgedacht'n. Dat eit geleid tot Pornography, en de sfere van de ploate keun je gemakkelik illustreer'n met de êeste zinne: Doesn't matter if we all die. Ip 't êeste moment es de ploate vriè ofgebrook'n deur de critici, moar nu weirdt ze beschowd als êen van de ôogtepunt'n. De groep stond ip een kièrpunt en besefte da ze zôo nie kost'n deuredoen. Ze besloot'n dus voo 't leev'n wa luchtiger ip te pakk'n, wa resulteerde in drie poppy nummers: Let's go to bed, The walk en The lovecats, singles die wok redelik wa commercieel succes gehad ein. Ze brochten die singles ùt ip nen mini-elpee Japanese Whispers, êest allêene moar in Japan, moar loater in de hièle weireld. In 1984 volgde ton het ontgoochelende The Top, en in 1985 The head on the door, me de sterke singles Close to me en Inbetween days.
[bewerk'n] De succesjoar'n 1986 - 1996
Met The head on the door begost er een commercieel succesvulle periode van 10 joar voo de groep. Close to me betièkende de deurbroake in commerciële tv-programma's en zorgde voo bekendheid over hièl Europa (vôorol in Vrankrik, Belgje en Dutsland). In 1987 volgde ton de echte deurbroake in Amerika, me Kiss me, kiss me, kiss me. Vôorol de single Just like heaven deed et goed, en wos den êesten single die in de Amerikoanse top 40 gerakte. Loater es de videoclip van da nummer gekooz'n tot beste alternative video of all time deur MTV's 120 Minutes ('t alternatieve muziekprogramma van die zender). In 1989 kwam de bevestiginge mè Disintegration, deur veel'n beschowd als de beste ploate van de groep. Lullaby wos de bekendsten single, moar andere singles woaren wok succesvol: Lovesong, Fascination Street en Picturers of you. Lovesong ei zelfs de twidde plekke gehoald in de Amerikoanse top 10, een ièle prestoatie voo nen alternatieven groep. De groep ging deure ip under (commercieel) elan mè Wish, die een aantal sterke singles oat (Friday I'm in love), moar globoal gezien nie miè 't niveau van de vôorige ploate hoalde.
[bewerk'n] De recente joar'n: 1996 - nu
De uidige periode weird voorol gekenmerkt deur lange periodes tuss'n ploaten en 't utbring'n van best-offs en live ploat'n, een tièken da ne groep verzoadigd ès en nie miè zo nôodig iets moe vertell'n me udder muziek. In 1996, vier joar achter under vôorige ploate brocht'n ze Wild Mood Swings ut, de volgens veel'n slichtste ploate da ze ôoit gemakt ein, moa die toch redelik verkocht deur under ipgebowde reputoatie. Een dièl van de reden voo de lange periode tuss'n de twiè latste ploaten wos de rechtzoake tuss'n Lol Tolhurst, een lid van't êeste eure, en de reste van de groep. Lol wos ontsleeg'n en eiste veel royalties. Achter een bittere rechtszoake verloor Lol. Achter were een lange periode va 4 joar brochten ze in 2000 Bloodflowers, een ploate die qua sfeer én kwaliteit weer ansloot bie de vôorige ôogtepunt'n, Pornography en Disintegration, en doarmee een trilogie vormt. In 2004 volgde ton under vôorlopig latste studioalbum, me de noame The Cure. Omda ze ne kiè wa'd anders wilden ein ze die ploate loat'n producen deur nen nu-metal producer, Ross Robinson. Dad ès redelik gelukt, want de ploate ès deur critici redelik goe ontvang'n, alhoewel da tie nie miè de commerciële weerklank kreeg als in under ôogdoag'n.
[bewerk'n] Band me Belgje
The Cure es oltid redelik populair gewist in Belgje, voorol in de Woalen.
- Zein bevôorbeeld 5 kièr'n gespeeld ip Torhout-Werchter, in 1981, 1990, 1995, 2000 en 2004, en dikwils als headliner. Ièn iptreed' doarvan es weireldberoemd geword'n onder Cure volgers, noamelik da van 1981. The Cure speelde ton vôor Robert Palmer. De iptreed'ns woar'n ol utgelôop'n, en The Cure, ip da moment nog een redelik onbekende groep, kreeg de niet zôo vrindelike suggestie voo te stopp'n, of de strôom ging utgetrokk'n weirden. Ze mocht'n nog êen nummer speel'n, en ze vond'n der nie beter ip dan A Forest 15 minuut'n te loat'n deur'n. Achter 't nummer riep een groepslid 'Fuck Robert Palmer! Fuck rock-and-roll!!'.
- In 2002 ein zen nen specioal'n tour gedoan woarin da ze Pornography, Disintegration en Bloodflowers integroal achter elkoar speeld'n, een iptreed'n van 3 euren. Zein da moa drie kièr'n gedoan, en êen van die kièr'n wos in Vorst Nationoal, in Brussel.
[bewerk'n] Leed'n
Volgens sommigen es The Cure gelik an Robert Smith, en Robert Smith an The Cure. The Cure eit ton wok ol vièl bezetting'n gehad, met moa êen constante, Robert Smith. Moar de inbreng van de andere leed'n weirdt soms onderschat, want zein olllemoale uddern inbring in't schrivv'n van nummers.
Udige bezettinge:
- Robert Smith (zang, gitaare, keyboards)
- Roger O'Donnell (keyboards; 1987-1990, 1995-nu)
- Perry Bamonte (keyboards, gitaar; 1990-nu)
- Jason Cooper (percussie; sedert 1995)
- Porl Thompson (gitaare; 1977-1978, 1984-1992 en were vanof 2005)
[bewerk'n] Ploat'n
[bewerk'n] Studio-ploat'n
- Three Imaginary Boys (1979; in de VS in 1980 eirùtgebracht onder'n titel 'Boys Don't Cry')
- Seventeen Seconds (1980)
- Faith (1981)
- Pornography (1982)
- Japanese Whispers (1983)
- The Top (1984)
- The Head on the Door (1985)
- Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987)
- Disintegration (1989)
- Wish (1992)
- Wild Mood Swings (1996)
- Bloodflowers (2000)
- The Cure (2004)
[bewerk'n] Live-ploat'n
- Concert : The Cure Live (1984)
- Entreat (1990)
- Paris (1993)
- Show (1993)
[bewerk'n] Verzoameleirs
- Staring at the Sea: The Singles (1986)
- Galore (1997)
- Greatest Hits (2001; bevat twee nieuwe nummers)
- Join the Dots: B-Sides and Rarities, 1978-2001 (The Fiction Years) (2004)
