ภาษาอังกฤษโบราณ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ภาษาอังกฤษโบราณ (Englisc) | ||
|---|---|---|
| พูดใน: | อังกฤษ และสกอตแลนด์ตอนใต้ | |
| สูญหาย: | พัฒนากลายเป็น Middle English ในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 12 | |
| ตระกูลของภาษา: | อินโด-ยูโรเปียน Germanic West Germanic Anglo-Frisian Anglic ภาษาอังกฤษโบราณ |
|
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | ไม่มี | |
| ISO 639-2: | ang | |
| ISO/DIS 639-3: | ang | |
| หมายเหตุ: หน้านี้อาจจะมีตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ IPA ในลักษณะยูนิโคด | ||
ภาษาอังกฤษโบราณ (Old English ย่อ OE) หรือ ภาษาแองโกลแซกซอน (Anglo-Saxon) เป็นภาษาอังกฤษยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือแคว้นอิงแลนด์ อังกฤษและสกอตแลนด์ตอนใต้ ในระหว่าง กลางคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 นับเป็นภาษาเยอรมานิกตะวันตก ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับภาษาฟริเซียนโบราณ (Old Frisian) และภาษาแซกซอนโบราณ (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับภาษานอร์สโบราณ (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึงภาษาไอซแลนดิกปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย
ภาษาอังกฤษโบราณนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่พวกแองโกลแซกซอนอพยพเข้ามายังเกาะบริเตน สร้างอิงแลนด์ขึ้น ในคริสต์ศวรรษที่ 5 จนถึงระยะเวลาหลังพวกนอร์มันบุกรุกเข้าไปเมื่อ ค.ศ. 1066 หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรกๆ นี้ ภาษาอังกฤษโบราณได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น ภาษาเคลติก (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สโบราณ จากการบุกรุกของพวกไวกิง ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตเดนลอ ในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก
 |
ภาษาอังกฤษโบราณ เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |
