Zygmunt Stojowski
Z Wikipedii
Zygmunt Denis Antoni Jordan de Stojowski, znany też jako Sigismond Stojowski (ur. 8 kwietnia 1870 w Strzelcach koło Kielc[1] – zm. 5 listopada 1946) - polski pianista i kompozytor, mieszkający przez większość życia w USA.
Studiował w Paryżu pod kierunkiem wielu znanych muzyków jak Louis Diémer (fortepian), Léo Delibes (kompozycja) i Theodore Dubois (harmonia). W paryskiej Sali Gerarda w 1891 odbył się koncert rozpoczynający jego wielką karierę. W 1905 przybył do Nowego Jorku, gdzie 1 marca 1915 Orkiestra Filharmonii Nowojorskiej poświęciła cały koncert jego utworom (pierwszy polski kompozytor, którego spotkało takie wyróżnienie). Stojowski pozostał już w Stanach Zjednoczonych, gdzie występował z różnymi orkiestrami amerykańskimi oraz kształcił pianistów. Na początku kariery w tym kraju często był mylony z Leopoldem Stokowskim, ze względu na podobne nazwiska.
Jego utwory skrzypcowe wykonywali m.in. Paweł Kochański, Georges Enesco i Jacques Thibaud; wiolonczelowe - Pablo Casals, fortepianowe zaś Ignacy Jan Paderewski, Louis Diémer, Ignacy Friedman, Percy Grainger, Olga Samaroff czy Józef Hofmann. Pieśni jego autorstwa śpiewała Marcelina Sembrich-Kochańska.
Wybrane dzieła (spośród 43 opusów):
- Symfonia d-moll
- Suita Es-dur na orkiestrę op. 9
- Kantata Le printemps (Wiosna) na chór mieszany i orkiestrę
- Concertstüke na wiolonczelę i orkiestrę
- II koncert fortepianowy
- kantata Modlitwa za Polskę do tekstu Zygmunta Krasińskiego
- ↑ Literatura podaje liczne inne daty urodzenia Stojowskiego: 1863, 1869, 1871 i 1876, także szczegółowe (począwszy od 27 marca skończywszy na 14 maja).
