Wirtualny system plików

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Należy w nim poprawić: Styl; "umożliwienie programom użytkownika kontaktu z systemem plików w jednakowy sposób, niezależnie od systemu plików".
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Wirtualny system plików (ang. Virtual File System lub Virtual Filesystem Switch, VFS) - abstrakcyjna powłoka leżąca ponad systemem plików, której zadaniem jest umożliwienie programom użytkownika korzystania z systemem plików w jednakowy sposób, niezależnie od systemu plików. Dostarcza jednolity interfejs wspólny dla wszystkich systemów plików obsługiwanych przez jądro.

Wirtualny system plików (Moduł rodzimy - np. ext2)

Gdy programy z przestrzeni użytkownika chcą wykonać jakąkolwiek operację na pliku, odwołują się do funkcji VFS niezależnych od systemu plików (np. open, read itp.). VFS przechwytuje wywołania systemowe i do realizacji operacji na pliku wywołuje funkcję konkretnego systemu plików (np. dla ext2 ext2_open, ext2_read itp.). Dzięki takiemu rozwiązaniu programy mogą korzystać z plików niezależnie od tego, jaki system plików został użyty do ich przechowywania. W takich systemach operacyjnych jak Linux czy Unix, które korzystają z wielu systemów plików, jest to szczególnie ważne.

Początkowo wirtualny system plików w BSD został wprowadzony w celu obsługi Network File System.

W ramach VFS odbywa się pierwszy etap buforowania plików - buforowanie nazw katalogów oraz i-węzłów.

Ten mechanizm jest też czasem używany do uproszczenia korzystania z innych zasobów systemowych. Dzięki odpowiednim wirtualnym systemom plików są one dostępne tak, jakby były plikami, np. korzystanie z urządzeń w Linuksie odbywa się przez devfs.