Wild 2
Z Wikipedii
| 81P/Wild | |
 Zdjęcie jądra komety Wild 2 wykonane przez sondę Stardust 2 stycznia 2004 roku |
|
| Odkrywca | Paul Wild |
| Data odkrycia | 6 stycznia 1978 |
| Nazwy alternatywne | 81P/Wild 2,
Wild 2 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka | 3,4505 j.a. |
| Mimośród | 0,5383 |
| Peryhelium | 1,5932 j.a. |
| Aphelium | 5,3078 j.a. |
| Okres orbitalny | 6,41 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 3,2386° |
| Długość węzła wstępującego | 136,1334° |
| Argument szerokości peryhelium | 41,8389° |
| Moment przejścia przez peryhelium | 2003-09-25,808 |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica | 3.3 x 4.0 x 5.5 km |
Wild 2 — kometa, znana pod oficjalną nazwą 81P/Wild, odkryta w 1978 roku przez szwajcarskiego astronoma Paula Wilda.
Wiek komety określa się na ok. 4,5 mld lat. Dawniej miała ona bardziej obszerną i kolistą orbitę, jednak we wrześniu 1974 roku zbliżyła się na odległość zaledwie około 1 miliona km od Jowisza i jego pole grawitacyjne zmieniło tor jej orbity i skierowało ją w stronę planet wewnętrznych. Okres obiegu orbity został wtedy zmniejszony z 43 do 6 lat, zaś peryhelium wynosi aktualnie ok. 1,6 jednostki astronomicznej.
[edytuj] Przelot sondy Stardust
2 stycznia 2004 roku z komy komety Wild 2 zostały pobrane próbki pyłu przez sondę kosmiczną Stardust. Badania próbek mają pomóc w określeniu pochodzenia komet i Układu Słonecznego. Cząstki zostały pochwycone w specjalny kolektor z aerożelu. Sonda zbliżyła się na odległość 236 km od jądra komety, wykonując 72 fotografie i analizując skład cząstek pyłu. Kapsuła lądownika pojazdu powróciła na Ziemię bez przeszkód 15 stycznia 2006 roku.
Powierzchnia jądra niemal w całości okazała się być pokryta kraterami. średnica największego z nich wynosi 2 km. Na powierzchni znajdują się też strome skarpy i wzgórza o wysokości dochodzącej do 100 m. Z obszarów aktywnych jądra wypływają liczne strugi gazu i pyłu tworzące następnie komę i warkocz komety.
