Wiland
Z Wikipedii
Mistrz Wiland, Magister Lapicida Wilandus (ur. prawdopodobnie przed 1250, zm. po 1295) – średniowieczny budowniczy działający na Dolnym Śląsku, zwłaszcza we Wrocławiu, nadworny budowniczy Henryka Prawego, właściciel miejscowości Krajków.
Łącząc wzmiankę o nadwornym budowniczym z zachowanymi lub znanymi z badań archeologicznych obiektami związanymi z zamkiem lub ufundowanymi przez Probusa, wiąże się z warsztatem mistrza Wilanda kilka obiektów. Wiland, jak można wywnioskować z pewnych cech jego architektury, pochodził prawdopodobnie z obecnej Austrii. Tworzył w stylu dojrzałego gotyku. Do jego dzieł zalicza się ośmioboczna aulę lub kaplicę zamkową na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu, określaną jako Mittelbau (rozebrana), trójkondygnacyjny karner zamkowy (kaplica grobowa) pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny (ukończona jako kościółek św. Marcina), a przede wszystkim budowę prezbiterium i projekt całości kościoła św. Krzyża i św. Bartłomieja. Warsztat mistrza Wilanda prezentował wysoki poziom artystyczny i techniczny, jego architektura cechowała się dążnością do monumentalizmu i wertykalizmu. Zawód budowniczego przejął po ojcu syn, również Wiland, autor kościoła św. Piotra w Legnicy.
