Szyfr blokowy
Z Wikipedii
Szyfr blokowy to szyfr symetryczny, który potrafi zaszyfrować blok danych o określonej długości. Szyfr to para funkcji pobierających 2 argumenty:
- funkcja szyfrująca pobierająca klucz i wiadomość, a zwracająca szyfrogram C = EK(M)
- funkcja deszyfrująca pobierająca klucz i szyfrogram, a zwracająca wiadomość M = DK(C)
Typowe rozmiary bloku oraz kluczy (te dwa rozmiary nie muszą być identyczne) to 64, 128, 192 lub 256 bitów, przy czym klucze mniejsze od 128 bitów nie zapewniają współcześnie bezpieczeństwa.
Ponieważ wiadomości jakie chcemy zakodować są zwykle znacznie większe od rozmiaru bloku, musimy używać jakiegoś trybu kodowania. Najbardziej naiwne podzielenie wiadomości na bloki odpowiednich rozmiarów i zakodowanie osobno każdego z nich (ECB) nie zapewnia nam bezpieczeństwa. Główne tryby to:
Niektóre szyfry blokowe to:
Zobacz też: szyfr strumieniowy
