Sytuacja homoseksualistów we Włoszech
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Prawa mniejszości seksualnych we Włoszech
Homoseksualizm został zalegalizowany we Włoszech już w 1889 roku (wcześniej tylko ówczesna Toskania w 1861 r.). W tym samym roku zrównano ze sobą wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych i wynosi on 14 lat. Geje nie są wykluczeni z służby wojskowej, z powodu swojej orientacji seksualnej. We włoskim prawie nie ma żadnych przepisów bezpośrednio dyskryminujących mniejszości seksualne.
Lewicowe partie polityczne takie jak między innymi: zieloni – VERDI, socjaliści – DS, SDI, liberałowie – DL, komuniści – PdCi, oraz inne, popierają prawa gejów i lesbijek. Partie prawicowe są im zdecydowanie przeciwne.
[edytuj] Ochrona prawna przed dyskryminacją
- ogólnokrajowa
Włoskie prawo gwarantuje pewien zakaz dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną. Obejmuje on miejsce pracy oraz inne dziedziny życia. Przepisy te obowiązują w kraju od 2003 roku.
Włoska konstytucja, gwarantuje wszystkim obywatelom równość wobec prawa i zakazuje dyskryminacji z jakiejkolwiek przyczyny. Nie ujmuje ona zapisu "orientacja seksualna", jako jednej z chronionych kategorii. Jednak odpowiednia interpretacja wyżej wymienionych walorów ustawy zasadniczej, pozwala na ochronę mniejszości seksualnych. Nie było jednak jeszcze takiej interpretacji zapisu przez sąd.
- regionalna
Kilka regionów: Toskania, Piemont, czy Emilia-Romania, zakazały prawnie homofobistycznych wypowiedzi pod adresem homoseksualistów w 2004 roku. Kolejne prowincje zamierzają pójść w ich ślady.
- azyl
Włoskie przepisy prawne nie przyznają prawa osobą do ubiegania się o azyl polityczny, z powodu prześladowań, przez wzgląd na orientacje seksualną, we własnym kraju.
[edytuj] Uznanie związków osób tej samej płci
- ogólnokrajowe
W włoskim ustawodawstwie istnieje pewna prawna forma uznania związków jednopłciowych.
Włoski parlament włączył "grupę osób pozostających w nieformalnym związku, powiązaną uczuciami", do oficjalnej definicji rodziny. Nowa definicja daje konkubentom kilka praw, np. dziedziczenie.
Włoski Trybunał Konstytucyjny, uznał "związki partnerskie" za zgodne z konstytucją.
Włochy już kilka razy przedstawiały projekty ustaw legalizujących "związki partnerskie" par tej samej płci. Żaden jednak nie był debatowany w parlamencie, tak więc żaden z nich nie został uchwalony. Obecny (2004) projekt, ostatecznie nie doczekał się finalnej debaty w parlamencie. W obecnym układzie sił w parlamencie, po mimo pewnego poparcia centroprawicowej FI, nie bylo pewności czy projekt został by uchwalony. Jednak lewicowe partie polityczne, faworyci przyszłorocznych (2006) wyborów parlamentarnych zapowiadają, ze projekt ten zostanie wniesiony pod obrady parlamentu, po wyborach. Projekt ten jest podobny do francuskiej ustawy "PACS", i ogranicza się do najważniejszych praw. Swoim zakresem ma obejmować legalizacje związków partnerskich dla par zarówno, tej samej jak i przeciwnej płci. Komunistyczna partia PdCi otwarcie popiera legalizację pełnych małżeństw homoseksualnych.
- regionalne
Od lipca 2004 roku, kilka włoskich regionów uznało tzw. "coppi di fatto" (faktyczne pary), czyli formalne konkubinaty między osobami zarówno, tej samej jak i przeciwnej płci. Prawo to daje tylko pewne prawa, z tych jakie mają małżeństwa. Inne regiony również rozważają, bądź już wprowadziły taką regulację prawną.
| Region | Data uznania |
|---|---|
| Toskania | 17 lipca 2004 |
| Umbria | 29 lipca 2004 |
| Emilia-Romania | 14 września 2004 |
| Kampania | 19 września 2004 |
| Marche | 6 grudnia 2004 |
| Wenecja Euganejska | 1 marca 2005 |
| Apulia | 9 grudnia 2005 |
| Lacjum | 14 grudnia 2005 |
| Liguria | 16 marca 2006 |
tu by się z boku przydała mapka Włoch
[edytuj] Życie homoseksualistów w kraju
Włosi należą do społeczeństw tolerancyjnych wobec homoseksualistów.
| Poparcie Włochów wobec | za | przeciw |
|---|---|---|
| małżeństw homoseksualnych (2003) | 47 | 52 |
| adopcji dzieci (2003) | 25 | 74 |
| akceptacji homoseksualizmu (2002) | 72 | 20 |
We Włoszech istnieje duża scena gejowska. Jej kulturalnym centrum jest Rzym i Mediolan. Miasta te dysponują dziesiątkami lokali (puby, bary, dyskoteki, sauny, hotele, restauracje...) gejowskich i przyjaznych gejom tzw. Gay-friendly. Nieco mniejszą, ale równie liczną sceną dysponują Florencja, Bolonia, Turyn, czy Neapol. Ponadto, praktycznie w każdym dużym (ponad 100 tys. mieszk.) mieście i niektórych mniejszych, istnieje przynajmniej jeden lokal w którym geje i lesbijki mogą czuć się w miarę swobodnie.
Wydawane są tu publikacje, działają liczne organizacje o zasięgu ogólnokrajowym jak i regionalnym, zajmujące się niesieniem pomocy przedstawicielom LGTB, w zakresie prawnym, psychologicznym..., a także walką z nietolerancja, czy organizacją manifestacji – Parady mniejszości seksualnych (gaypride parade). Największą tego typu imprezą jest coroczna parada w Mediolanie, która co roku gromadzi dziesiątki tysięcy uczestników (w 2005 r. – 100,000 osób), czy mniejsza w Rzymie (w 2005 r. – 40,000 osób). We Włoszech funkcjonuje również gejowski kanał telewizyjny, o tematyce homoseksualnej.
Podobnie jak w każdym kraju katolickim, tak i we Włoszech, widoczne jest negatywne nastawienie Kościoła katolickiego do osób homoseksualnych. Należy pamiętać jednak ze nie wszyscy hierarchowie kościoła zgadzają się ze stanowiskiem Watykanu. Podobnie i włoska prasa, która krytykuje Watykan za jego uporczywe stanowisko wobec homoseksualistów. Sami homoseksualiści często prowokują wypowiedzi wobec nich negatywne. Szydzenie z wartości katolickich i wyśmiewanie wielowiekowej tradycji kościelnej utwierdza w kościele katolickim negatywny stosunek do tej części społeczeństwa
