Sojuz T-13
Z Wikipedii
| Dane misji | |
|---|---|
| Nazwa misji | Sojuz T-13 |
| Kod wywoławczy | Pamir |
| Załoga (start) | Władimir Dżanibekow (5), Wiktor Sawinych (2) |
| Dublerzy (start) | Leonid Popow (4), Aleksandr Aleksandrow (2) |
| Załoga (lądowanie) | Władimir Dżanibekow (5), Gieorgij Grieczko (3) |
| Start | 6 czerwca 1985 06:39:52 UTC Bajkonur kompleks 1 |
| Lądowanie | 26 września 1985 09:51:58 UTC 220 km SE od Dżezkazganu |
| Czas trwania misji | 112 d, 3 h, 12 min, 6 s |
| Orbit | 2645 |
| Parametry lotu | |
| Masa statku | 6850 kg |
| Perygeum | 198 km |
| Apogeum | 222 km |
| Kąt nachylenia orbity | 51,6 ° |
Sojuz T-13 – radziecka załogowa misja kosmiczna, stanowiąca ósmą załogową ekspedycję na pokład stacji kosmicznej Salut 7.
Władimir Dżanibekow nie mógł przypuszczać, że powróci na pokład stacji Salut 7 tak szybko po locie na pokładzie kapsuły Sojuz T-12. Sojuz T-13 był pierwszą kapsułą, która przeprowadziła dokowanie z bezwładną stacją Salut. Kapsułę nieco zmodyfikowano, dodając systemy sterowania w module lądownika dla przeprowadzania manewrów w małej odległości. Załoga Sojuza uratowała stację Salut, cierpiącą z powodu poważnych problemów z panelami słonecznymi.
Próba ratowania stacji okazała się jednym z najefektowniejszych wyczynów w historii napraw na orbicie. Podczas zbliżania do stacji, załoga spostrzegła, że panele słoneczne ustawione były w przypadkowy sposób, a stacja obracała się wzdłuż własnej osi. Wykorzystując ręczny dalmierz laserowy do oceny odległości oblecieli stację i wykonali inspekcję jej poszycia zewnętrznego, aby upewnić się, że kadłub jest nienaruszony. Po zadokowaniu - po raz pierwszy Sojuz połączył się z nieaktywną stacją - załoga potwierdziła, że systemy elektryczne stacji nie działają. Powietrze wewnątrz było bardzo zimne, lecz zdatne do oddychania. Ściany i urządzenia pokrywał szron. Kosmonauci wchodząc na stację mieli na sobie zimowe ubrania.
Z ośmiu akumulatorów stacji, sześć było rozładowanych, a dwa całkowicie zniszczone. Dżanibekow ustalił, że za problem z ustawieniem paneli słonecznych i w konsekwencji za rozładowanie akumulatorów odpowiada wadliwy czujnik w systemie automatycznej orientacji paneli. Problemy z łącznością uniemożliwiły kontroli naziemnej wcześniejsze rozpoznanie usterki.
Przy pomocy silników Sojuza kosmonauci obrócili stację i rozpoczęli ładowanie baterii. 10 czerwca udało się uruchomić system ogrzewania stacji. 13 czerwca udało się ponownie uruchomić system kontroli orientacji Saluta. Dzięki temu do stacji mógł zadokować pojazd Progres, wiozący na pokładzie części zamienne. Woda w zbiornikach stacji roztopiła się dopiero pod koniec lipca. Zniszczeniu przez lód uległa grzałka wody, więc kosmonauci musieli do podgrzewania płynów wykorzystywać lampę telewizyjną.
Sawinych pozostał w kosmosie przez 169 dni, wracając na pokładzie kapsuły Sojuz T-14. Dżanibekow wrócił wcześniej, z Greczką, po 110 dniach na stacji. Przed wejściem w atmosferę, Sojuz T-13 spędził około 30 godzin na testach zbliżania i dokowania.
| Poprzednia misja Sojuz T-12 |
Program Sojuz Sojuz T-13 |
Następna misja Sojuz T-14 |
