Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela
Z Wikipedii
Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) - centroprawicowa organizacja antykomunistyczna i niepodległościowa powołana 25 marca 1977.
Deklarację założycielską podpisali: gen. Mieczysław Boruta-Spiechowicz, Andrzej Czuma, Karol Głogowski, Kazimierz Janusz, Stefan Kaczorowski, Leszek Moczulski, Marek Myszkiewicz-Niesiołowski, ks. Bohdan Papiernik, Zbigniew Sekulski, Zbigniew Siemiński, Bogumił Studziński, Piotr Typiak, ks. Ludwik Wiśniewski, Adam Wojciechowski, Andrzej Woźnicki, Wojciech Ziembiński.
Rzecznikami Ruchu byli Andrzej Czuma i Leszek Moczulski.
Deklarowanym celem ROPCiO było wymuszenie na władzach PRL przestrzegania ratyfikowanych Radę Państwa PRL Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka i Obywatela.
ROPCiO wydawał Opinię - pierwszy nielegalny periodyk w PRL z jawnie podanymi nazwiskami redakcji, prowadził punkty konsultacyjno-informacyjne w kilkunastu miastach Polski, udzielał pomocy osobom prześladowanym przez instytucje państwowe, organizował akcje informacyjne i polityczne. Z inicjatywy działaczy ROPCiO powstały pierwsze w PRL wolne związki zawodowe (R. Kściuczek, W. Sulecki, K. Świtoń); wydawane były pisma środowiskowe (m.in. Uczeń Polski, Gospodarz, Wolne słowo).
We wrześniu 1978 roku część gdańskich, warszawskich i łódzkich działaczy ROPCiO opuściła organizację tworząc ZINO, które następnie rozpadło się na Konfederację Polski Niepodległej, Ruch Młodej Polski i Ruch Wolnych Demokratów.
11 listopada 1979 roku ROPCiO zorganizował w Warszawie obchody rocznicy odzyskania niepodległości przez II RP. Za kierowanie kilkutysięczną manifestacją trzej uczestnicy ROPCiO (Andrzej Czuma, Jan Janowski i Wojciech Ziembiński) oraz Bronisław Komorowski skazani zostali przez sędziego Andrzeja Kryże na kilka miesięcy więzienia.
[edytuj] Bibliografia
- Grzegorz Waligóra, ROPCiO, Warszawa 2006, Instytut Pamięci Narodowej, ISBN: 83-60464-10-3.
- Grzegorz Waligóra, Dokumenty uczestników ROPCIO 1977-1981, Kraków 2006, Księgarnia Akademicka, ISBN: 83-7188-902-X.
