Purytanie (opera Belliniego)
Z Wikipedii
| Rodzaje oper | |
|---|---|
| singspiel | opera buffa (opera komiczna) | opera seria (opera poważna) | dramma giocoso | grand opera | kantata dramatyczna | |
| Rodzaje głosów | |
| basso profondo | bas | baryton | tenor | kontratenor | kastrat | kontralt | alt | mezzosopran | sopran | sopran liryczny | sopran dramatyczny | sopran koloraturowy | dyszkant | |
| Pozostałe pojęcia związane z operą | |
| akt | aria | libretto | partytura | prapremiera | premiera | primadonna | |
Purytanie (I puritani) - trzyaktowa opera z muzyką Vincenzo Belliniego do libretta Carlo Pepoli.
Spis treści |
[edytuj] Osoby
- Lord Walton, generalny gubernator, purytanin - baryton
- Sir George, brat Waltona - bas
- Elwira, córka Waltona - sopran
- Ryszard Forth, pułkownik, purytanin - baryton
- Lord Artur Talbot, zwolennik Stuartów - tenor
- Brown, oficer, purytanin - bas
- Henrietta Francuska, wdowa po Karolu I, przedstawia się jako Pani Villa-Forte - sopran
- żołnierze, purytanie, szlachcianki, paziowie, służba, lud
[edytuj] Treść
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
[edytuj] Akt I
Lord Walaton chce wydać swoją córkę za Ryszarda Fortha. Po namowach brata zgadza się na jej zamążpójście za wybranego Artura. Jednak ten musi odłożyć plany małżeńskie na później. Wdowa po królu potrzebuje pilnie jego pomocy. Elwira podejrzewając zdradę ukochanego popada w obłęd co skrzętnie wykorzystuje Ryszard.
[edytuj] Akt II
Artur zostaje skazany na śmierć, zostaje uwięziony. Lord Walton bezskutecznie wstawia się za Arturem u Fortha, gdyż tylko on może przywrócić jego córce zdrowie.
[edytuj] Akt III
Artur chce uciec z kraju. Przed jego opuszczeniem żegna się z Elwirą, której natychmiast zdrowieje. Pojawia się straż Ryszarda i pojmują zbiega. Ma dojść do egzekucji. przybywa jednak goniec z informacjami o upadku Stuartów i wiążącą się z tym amnestią. Artur i Elwira mogą bez przeszkód wziąć ślub.
[edytuj] Historia utworu
Prapremiera odbyła się w roku śmierci Belliniego, w 1835 roku w Paryżu. Opera jest uważana przez krytyków za najdojrzalszą i najlepszą w dorobku kompozytora.
Zobacz też:
- Opery Belliniego na Wikipedii: Norma, Lunatyczka
Linki zewnętrzne:
- libretto w oryginale (po włosku): www.karadar.com
Źródła:
- Stromenger Karol: Iskier przewodnik operowy, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1976
