Pisarz polny koronny
Z Wikipedii
Pisarz polny koronny, łac. notarius campestris – urząd wojskowy w I Rzeczypospolitej. Jego odpowiednikiem na Litwie był pisarz polny litewski.
[edytuj] Historia urzędu
Powstał prawdopodobnie w 1570. Od 1633 pisarz nie mógł sprawować żadnego urzędu senatorskiego. Po znaczącej redukcji wojska w 1717 jego pozycja zmalała. Od czasu utworzenia w 1775 Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej był już właściwie niepotrzebny, wchodził jednak jako niższy urzędnik do tego organu. W czasie reform sejmu czteroletniego w 1790 sejm przywrócił pozycję tego urzędu, awansując pisarzy polnych koronnego i litewskiego do rangi generałów-lejtnantów i zlecając im przeprowadzenie inspekcji armii.
[edytuj] Kompetencje urzędu
Wchodził w skład "sztabu" hetmana. Do jego kompetencji należała administracja wojskowa, prowadził ewidencję armii, przeprowadzał przeglądy, wypłacał żołnierzom żołd. Dbał o wyposażenie oddziałów, pilnował jakości uzbrojenia. Przeprowadzał inspekcje zamków na Ukrainie i Podolu.
