Obiektowy język programowania
Z Wikipedii
Obiektowy język programowania to taki, który umożliwia lub zachęca do stosowania obiektowych metod programowania.
Chociaż Simula (1967), język stworzony do programowania symulacji komputerowych, była prawdopodobnie pierwszym językiem posiadającym podstawowe cechy języka obiektowego, podstawowym przykładem jest zapewne Smalltalk, przy tworzeniu którego rozwinięto sporą część teorii programowania obiektowego. Java, Eiffel i Python, zaprojektowane głównie do programowania obiektowego, ale posiadające także pewne elementy proceduralności; wreszcie języki takie, jak C++ i Perl, które historycznie rzecz biorąc są językami proceduralnymi, wzbogaconymi o elementy obiektowości.
Niektóre języki posiadają wsparcie dla abstrakcyjnych typów danych, ale nie wszystkie cechy obiektowości. Dziedziczenie i polimorfizm są zwykle używane w celu redukcji zbędnego puchnięcia kodu (ang. code bloat), natomiast abstrakcja i enkapsulacja służą zwiększeniu czytelności kodu.
Do języków tych zaliczamy języki "czysto" obiektowe - jak Smalltalk i Ruby, zaprojektowane celowo do ułatwienia lub wręcz wymuszenia stosowania metod programowania obiektowego.
[edytuj] Języki z cechami obiektowości
- Ada
- C++
- C#
- Common Lisp
- CorbaScript
- D
- Delphi
- Eiffel
- Gambas
- IDLscript
- incr Tcl
- Java
- JavaScript (ECMAScript)
- Objective-C
- Oberon
- Ocaml
- Lexico
- Lingo
- NewtonScript
- Perl
- PHP
- PowerBuilder
- Python
- Ruby
- Sather
- Self
- Simula
- Smalltalk
- STOOOP
- Superx++
- VBScript
- Visual Basic / Visual Basic .NET
- XOTcl
