Muflon
Z Wikipedii
| Muflon | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | parzystokopytne |
| Rodzina | krętorogie |
| Rodzaj | Ovis |
| Gatunek | muflon |
| Nazwa systematyczna | |
| Ovis musimon | |
| Pallas, 1762 | |
Muflon (Ovis musimon) - gatunek ssaków łożyskowych z rzędu parzystokopytnych. Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardyni, ale został aklimatyzowany w wielu miejscach Europy. Przodek owcy domowej. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.
Spis treści |
[edytuj] Wygląd
- Długość ciała
owca (samica) od 1,2 m, tryk (baran, samiec) 1,35 m
- Długość ogona
zwany chwostem: ok. 3-6 cm
- Wysokość w kłębie
owca 70 cm, tryk do 88 cm
- Masa ciała
owca 25-40 kg, tryk 35-55 kg
- Ubarwienie
Ubarwienie tryków (zwane inaczej wełną lub runem) jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, za wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.
- Rogi
Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Owce nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na kości czołowej możdżenie. Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15-20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień. Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4-5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy.
[edytuj] Występowanie
Czyste muflony bez domieszek obcej krwi występują jedynie na Korsyce i Sardynii. Aklimatyzowano go w wielu miejscach Europy dla celów łowieckich. W Polsce muflony pojawiły się w roku 1902 w Sudetach (Masyw Śnieżnika, Góry Bardzkie). W Górach Świętokrzyskich introdukowano go w 1952. Zamieszkuje też Wzgórza Dylewskie w województwie warmińsko-mazurskim.
[edytuj] Środowisko
Na swoim pierwotnym obszarze występowania przystosowany do życia na porośniętych skąpą roślinnością górzystych terenach. Tam na twardym gruncie ścierały się kopyta zwierząt. W wielu miejscach gdzie muflon został introdukowany brak takiej możliwości powoduje u tych zwierząt zbyt duży rozrost racic. Zbyt długie kopyta przeszkadzają zwierzętom się poruszać.
[edytuj] Tryb życia
Na żer wychodzi zwykle o zmierzchu, lecz tam gdzie nie jest niepokojony muflon pasie się również w ciągu dnia. Jest bardzo sprawnym zwierzęciem: dobrze widzi, w razie potrzeby szybko biega i skacze. Tak jak samice owcy domowej, samice muflona beczą. Tryki rzadko wydają dźwięki. W czasie rui odgłos zderzających się rogów niesie się na wiele kilometrów. Swoje terytorium zaznaczają wydzieliną gruczołów znajdujących się między palcami. Żyja w stadzie nazywanym kierdlem bądź rudlem.
[edytuj] Pożywienie
Żywi się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów i owocami. Zimą zadowala się suchymi liśćmi, korą drzew, gałązkami i porostami.
[edytuj] Rozród
Ruja przypada na październik lub listopad. Ciąża, po której rodzi się zazwyczaj jedno jagnię trwa 5 miesięcy. Bliźniaki należą do rzadkości. Już w kilka godzin po porodzie noworodek o masie 2 kg podąża za matką.
