Model przyrostowy
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Model przyrostowy (realizacja przyrostowa, ang. incremental development) - jedna z technik pisania oprogramowania.
Spis treści |
[edytuj] Fazy
• określenie całości wymagań (w ramach naszych możliwości, na tyle na ile uda nam się ją sprecyzować), wykonanie wstępnego, ogólnego projektu całości systemu
• wybór pewnego podzbioru funkcji systemu
• szczegółowy projekt (wg modelu kaskadowego) oraz implementacja części systemu realizującej wybrane funkcje
• testowanie zrealizowanego fragmentu i dostarczenie go klientowi
• repeat until ready
[edytuj] Zalety
• częste kontakty z klientem (skrócenie przerw w porównaniu z modelem kaskadowym)
• brak konieczności zdefiniowania z góry całości wymagań (na wstępie definiujemy co nam się uda mając nadzieję, że uda nam się wyspecyfikować całość wymagań na etapie testowania zrealizowanych fragmentów)
• wczesne wykorzystanie przez klienta fragmentów systemu (funkcjonalności)
• potencjalne opóźnienia: możliwość elastycznego reagowania – opóźnienie realizacji fragmentu – przyspieszenie prac nad inną/innymi częściami (sumarycznie – bez opóźnienia całości przedsięwzięcia projektowego)
[edytuj] Wady
• dodatkowy koszt związany z niezależną realizacją fragmentów systemu
• potencjalne trudności z wycinaniem podzbioru funkcji w pełni niezależnych
• dlatego: konieczność implementacji szkieletów (interfejs zgodny z docelowym systemem) – dodatkowy nakład pracy (koszt), ryzyko niewykrycia błędów w fazie testowania
[edytuj] Uwagi
Stosuje się do przypadków, gdy dopuszczalna jest okrojona funkcjonalność systemu.
