Model kaskadowy
Z Wikipedii
Model kaskadowy (ang. waterfall model) to jeden z kilku rodzajów procesów tworzenia oprogramowania zdefiniowany w inżynierii oprogramowania. Jego nazwa wprowadzona została przez Winstona W. Royce w roku 1970, w artykule "Managing the Development of Large Software Systems" (zarządzanie tworzeniem dużych systemów informatycznych). Polega on na wykonywaniu podstawowych czynności jako odrębnych faz projektowych, w porządku jeden po drugim. Każda czynność to kolejny schodek (kaskada):
- Planowanie systemu (w tym Specyfikacja wymagań)
- Analiza systemu (w tym Analiza wymagań i studium wykonalności)
- Projekt systemu (poszczególnych struktur itp.)
- Implementacja (wytworzenie kodu)
- Testowanie (poszczególnych elementów systemu oraz elementów połaczonych w całość)
- Wdrożenie i pielęgnacja powstałego systemu.
Jeśli któraś z faz zwróci niesatysfakcjonujący produkt cofamy się wykonując kolejne iteracje aż do momentu kiedy otrzymamy satysfakcjonujący produkt na końcu schodków.
Jest to dość przestarzały i rzadko używany model z następujących powodów:
- Nie można przejść do następnej fazy przed zakończeniem poprzedniej
- Model ten posiada bardzo nieelastyczny podział na kolejne fazy
- Iteracje są bardzo kosztowne - powtarzamy wiele czynności
Tego typu model należy używać wyłącznie w przypadku gdy wymagania są zrozumiałe i przejrzyste, ponieważ każda iteracja jest czasochłonna i wymaga dużych wydatków na ulepszanie.
[edytuj] Zobacz również
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Royce, W.W., "Managing the Development of Large Software Systems" (PDF) Artykuł z roku 1970 w którym W.W. Royce zaproponował pojęcie "modelu kaskadowego".
