LVG C.VI

Z Wikipedii

LVG C.VI
Dane podstawowe
Państwo	Niemcy
Wytwórnia	Luft-Verkehrs-Gesselschaft
Typ	samolot bombowo-rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłatowiec konstrukcji mieszanej
Załoga	2 (pilot i strzelec/obserwator)
Historia
Data oblotu	1918
Dane techniczne
Napęd	1 × Mercedes-Benz BZ.IV, rzędowy 6-cylindrowy
Moc	200 KM (147 kW)
Wymiary
Rozpiętość	13,00 m
Długość	7,45 m
Wysokość	2,80 m
Masa
Osiągi
Prędkość max.	170 km/h
Prędkość wznoszenia	6 min na pułap 1000 m
Pułap	6500 m
Zasięg	400 km
Długotrwałość lotu	3,5 godz
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy LMG 08/15 kal. 7,92 mm zsynchronizowany 1 × karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm, ruchomy na wysięgniku 90 kg bomb pod skrzydłami

LVG C.VI – niemiecki samolot wielozadaniowy (rozpoznawczy i lekki bombowiec). Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w niemieckich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesselschaft (LVG) w Berlinie.

[edytuj] Historia

W drugiej połowie 1917 roku szwajcarskie konstruktor inż. Franz Schneider, pracujący w niemieckich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesellschaft w Berlinie opracował nowy samolot wielozdaniowy LVG C.VI, który oparł na swoich poprzednich konstrukcjach tego rodzaju samolotów zbudowanych w tej wytwórni LVG, a w szczególności na samolocie doświadczalnym LVG E.I z 1914 roku oraz samolotach dwumiejscowych rozpoznawczych i lekkich bombowcach: LVG C.II z 1915 roku, LVG C.IV z 1916 roku i LVG C.V z 1917 roku.

Nowy opracowany samolot miał analogiczny układ dwupłata, jak wcześniejsze samoloty, lecz był bardziej dopracowany pod względem aerodynamicznym. Różnił się wymiarami, był także lżejszy i miał lepsze właściwości pilotażowe oraz osiągi.

Samolot LVG C.VI miał kadłub o konstrukcji drewnianej, kratownicowej, z przodu o przekroju okrągłym, a od środka prostokątnym, zwężał się ku tyłowi. W przedniej części kadłuba mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Górna część silnika wystawała poza obrys kadłuba. Za silnikiem znajdowały się dwie kabiny odkryte: pierwsza – pilota, osłonięta z przodu małym wiatrochronem, druga – obserwatora. Z tyłu kadłuba było zamocowane usterzenie klasyczne o kształcie ekliptycznym – pionowe skośne, poziome – proste, składające się ze stateczników i sterów. Kadłub pokryty był z przodu, przy silnikach, blachą aluminiową, dalej sklejką. Płaty o konstrukcji dźwigarowej drewnianej miały kształt prostokątny i pokryte były płótnem. Na końcach były lekko zaokrąglone. Lotki znajdowały się tylko na górnym płacie, w którym również z przodu umieszczono zbiornika paliwa, a za nim pośrodku chłodnicę cieczy chłodzącej silnik.

Samolot LVG C.VI oblatano na początku 1918 roku i po zakończeniu prób uruchomiono produkcję seryjną. Samoloty te sukcesywnie kierowane były przez Niemców na front zachodni I wojny światowej. Także po zakończeniu wojny były użytkowe, w lotnictwie kilku państw.

Łącznie w wyprodukowano około 100 samolotów LVG C.VI.

[edytuj] Użycie samolotów w wojsku polskim

Po listopadzie 1918 roku jeden samolot LVG C.VI został zdobyty na terenie Małopolski przez polskie oddziały, a w czerwcu 1920 roku jeden taki samolot wyremontowano w Poznaniu w Warsztatach Sekcji Lotniczej na lotnisku Ławica. W 1920 roku kilkanaście samolotów zostało zakupionych w niemieckiej firmie prywatnej.

Samoloty LVG C.VI wprowadzono na uzbrojenie eskadr wywiadowczych: 6, 8, 12 i 14 lotnictwa polskiego. Brały one udział w lotach rozpoznawczy w trakcie wojny polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu działań bojowych kilka z nich używano do celów szkoleniowych, ostatnim z nich był prawdopodobnie samolot LVG C.VI używany w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, który został skasowany w 1924 roku.

[edytuj] Opis techniczny

Samolot LVG C.VI był dwumiejscowym samolotem wielozadaniowym – rozpoznawczym i lekkim bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd silnik rzędowy, chłodzony cieczą. Śmigło drewniane, dwułopatowe.