Lucyfer z Cagliari
Z Wikipedii
Lucyfer z Cagliari (zm. 370 lub 371), biskup Cagliari (Sardynia) od ok. 353 roku, przeciwnik arianizmu, święty katolicki.
Na synodzie w Mediolanie w 355 roku przeciwstawił się jako legat papieża Liberiusza cesarzowi rzymskiemu Konstancjuszowi II (zwolennikowi arian) i bronił stanowczo biskupa Atanazego, dlatego został skazany na wygnanie. Przebywał najpierw w Palestynie, a następnie w Tebach. Pisał stamtąd pamflety, skierowane przeciw cesarzowi.
W 361 roku, kolejny cesarz Rzymu - Julian Apostata odwołał banicję a Lucyfer udał się do Antiochii. W 362 roku, podczas synodu w Aleksandrii, przyłączył się do zwolenników Paulina, którego wyświęcił samowolnie na biskupa Antiochii, co spowodowało schizmę zwolenników Melecjusza. Działania Lucyfera zostały potępione m.in. przez Euzebiusza z Vercelli. Być może został nawet ekskomunikowany, co sugerują prace Ambrożego, Augustyna z Hippony i Hieronima ze Strydonu (autora polemiki z Lucyferem Altercatio Luciferiani et orthodoxi). Lucyfer opuścił w końcu Syrię i powrócił w 362 roku na Sardynię, gdzie zgromadził licznych zwolenników zwanych lucyferianami (nie mylić ze czcicielami Lucyfera, wodza zbuntowanych aniołów). Zmarł ok. 370 roku.
Zachowane prace Lucyfera dotyczą krytyki arian i walki z herezją (De non conveniendo cum haereticis, De regibus apostaticis oraz De S. Athanasio), są też cennym świadectwem ówczesnej wersji łacińskiego przekładu Biblii, na którą się chętnie powoływał.
Wspomnienie 15 maja. Lucyfer z Cagliari był czczony w swej diecezji, jednak nie wszedł do Martyrologium Rzymskiego, ani też nie stał się obiektem powszechnego kultu w Kościele. Imię jakie nosił, nie miało wówczas (w IV wieku) negatywnych konotacji, pochodzi ono od słów "niosący światłość", "promienny".
[edytuj] Bibliografia
- Cross, F. L. ed. The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford UP, 1978.
- Englebert, Omer. The Lives of the Saints. Christopher and Anne Fremantle, trans. New York: Barnes & Noble Books, 1994. Nihil obstat, Imprimatur 1951.
