Latarnia Morska Rozewie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Latarnia Morska Rozewie
Latarnia Morska Rozewie
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	pucki
Gmina	Władysławowo
Położenie	54° 49'54'' N 18° 20'20'' E
Wysokość wieży	32,70 m
Wysokość światła	83,20 m n.p.m.
Zasięg światła	26,00 Mm
Charakterystyka światła	Błyskowe Okres: 3,00 s Światło: 0,10 s Przerwa: 2,90 s
Administrator	Urząd Morski w Gdyni
Udostępniona do zwiedzania	Tak
Polskie latarnie morskie

Latarnia Morska Rozewie - latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na przylądku Rozewie (gmina miejska Władysławowo, powiat pucki, województwo pomorskie).

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Stilo, a Latarnią Morską Jastarnia.

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Gdyni i jest udostępniona do zwiedzania.

Latarnia nosi imię Stefana Żeromskiego.

Spis treści

1 Dane techniczne
- 1.1 Czynna latarnia
- 1.2 Nieczynna latarnia
2 Historia
3 Muzeum
4 Dojazd
5 Ciekawostki
6 Galeria
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Dane techniczne

[edytuj] Czynna latarnia

Położenie: 54°49'54" N 18°20'20" E
Wysokość wieży: 32,70 m
Wysokość światła: 83,20 m n.p.m.
Zasięg światła: 26 Mm (48,152 km)
Charakterystyka światła: Błyskowe
- Światło: 0,1 s
- Przerwa: 2,9 s
- Okres: 3,0 s

[edytuj] Nieczynna latarnia

Położenie: 54°49 N 18°20 E
Wysokość wieży: około 21 m
Wysokość światła: około 72 m n.p.m.

[edytuj] Historia

Latarnia na przylądku Rozewie pierwszy raz umieszczona została na szwedzkiej mapie z 1696. Pierwszym latarnikiem była legendarna córka szwedzkiego kapitana uratowana w tym miejscu przez rybaka. Od tamtego czasu ostrzegała żeglarzy rozpalanym na brzegu ogniskiem.

Stara latarnia, znajdująca się kilkadziesiąt metrów na zachód od czynnej, została uruchomiona 15 listopada 1822 jako 16 metrowa wieża. Na wieży rozpalano lampę na olej rzepakowy, a od 1877 lampą naftową.

W 1919 latarnia została zelektryfikowana.

Dzisiejsza latarnia powstała w 1875 jako 16 metrowa wieża, w której zastosowano lampę naftową. W 1910 nową latarnię podwyższono o 5 metrów i zmodernizowano.

Do roku 1919 zapalano obydwie latarnie dla odróżnienia od latarni Czołpino.

W 1972 decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków latarnia została wpisana do rejestru zabytków.

W 1978 latarnię podwyższono o kolejne 8 metrów, ponieważ rosnące drzewa zaczęły zasłaniać światło. Wymieniono także reflektor na dwa panele zawierające po 20 reflektorów halogenowych na obrotowym stole.

Od 1945 latarnia jest także radiolatarnią o znaku RO według alfabetu Morse'a.

W 1994 roku zamontowano stację referencyjną GPS pozwalającą określić pozycję w pobliżu latarni z dokładnością do 5-10 metrów.

[edytuj] Muzeum

Obecnie w latarni mieści się muzeum latarnictwa, które jest filią Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku. W muzeum znajduje się stary reflektor latarni Stilo z soczewką Fresnela, światła nawigacyjne oraz modele dawnych latarń począwszy od starożytnej latarni na wyspie Faros.

Na ścianie wieży wisi tablica upamiętniająca Leona Wzorka, latarnika który we wrześniu 1939 pozostał na posterunku mimo nadchodzących Niemców. 11 września 1939 został przez Niemców aresztowany i rozstrzelany w Piaśnicy.

W sąsiednim budynku z ceglanym kominem mieści się stara maszynownia z lokomobilą stałą, generatorami prądotwórczymi, sprężarką i tablicami rozdzielczymi (dostępna dla zwiedzających latarnię), a w pobliżu latarni rozmieszczone są znaki nawigacyjne.

Ze względu na strome schody latarnia nie jest dostępna dla dzieci poniżej czwartego roku życia.

[edytuj] Dojazd

Od centrum Jastrzębiej Góry około 3 km drogą do Władysławowa. Koło latarni są parking oraz restauracje. Nocleg możliwy jest domkach letniskowych, kwaterach prywatnych, hotelu "Rozewie" (były internat wojskowy), "Maj" i kilku innych miejscach głównie po południowej stronie brukowej drogi tzw. "Autostrady ku słońcu" łączącej Władysławowo i Jastrzębią Górę. Ponadto najbliższe miejsca hotelowe w Jastrzębiej Górze są oddalone od latarni o mniej niż 1 km.

[edytuj] Ciekawostki

Nazwy: stara i nowa latarnia są używane zamiennie do obydwóch i nie są jednoznaczne. Prawdopodobnie spowodowane jest to historią ich budowy. Aktualnie czynna latarnia została zbudowana jako pierwsza. Następnie powstała nieczynna latarnia. W późniejszym okresie aktualnie czynna latarnia została dwukrotnie podwyższona zmieniając całkowicie wygląd. Z pierwszej latarni pozostała jedynie dolna, pomalowana na biało, część wieży.

Modele i plany latarni (przed podwyższeniem) można znaleźć w Małym Modelarzu nr 12/1978.