Księga Jozuego

Z Wikipedii

Stary Testament

Kanon protestancki, katolicki, prawosławny i koptyjski Rodzaju Wyjścia Kapłańska Liczb Powtórzonego Prawa Jozuego Sędziów Rut 1 Samuela 2 Samuela 1 Królewska 2 Królewska 1 Kronik 2 Kronik Ezdrasza Nehemiasza Estery Hioba Psalmy Przysłów Koheleta Pieśń nad pieśniami Izajasza Jeremiasza Lamentacje Ezechiela Daniela Ozeasza Joela Amosa Abdiasza Jonasza Micheasza Nahuma Habakuka Sofoniasza Aggeusza Zachariasza Malachiasza

Kanon katolicki, prawosławny i koptyjski Tobiasza Judyty 1 Machabejska 2 Machabejska Mądrości Syracha Barucha List Jeremiasza

Kanon prawosławny i koptyjski 2 Ezdrasza 3 Machabejska Ody Psalm 151

Kanon rosyjski i koptyjski 3 Ezdrasza

Kanon koptyjski Jubileuszy Henocha

Księga Jozuego [Joz] jest szóstą księgą Starego Testamentu. Zawiera kontynuację wydarzeń opisanych w poprzedniej księdze - Księdze Powtórzonego Prawa. Choć jej autorstwo tradycja przypisuje Jozuemu, to jednak - choć jest on centralną postacią księgi - zapewne nie on jest jej autorem.

Wydarzenia opisane w księdze pokazują, że Jozue do podboju ziemi wybierał raczej słabsze miasta. Dopiero, gdy Izraelici urośli w siłę, pozostała część krainy została podbita. Bardzo często do sukcesu przyczyniał się spryt zdobywców, a nie siła.

Księga pokazuje, że podbój był możliwy jedynie dzięki pomocy Boga.

[edytuj] Treść

Pierwsza część księgi opisuje wydarzenia bezpośrednio po śmierci Mojżesza. Izraelici wkraczają do obiecanej im przez Boga ziemi Kanaan i rozpoczynają (brutalny z dzisiejszego punktu widzenia) podbój.

Jozue objął przywództwo po Mojżeszu nad Ludem Wybranym. Podczas przeprawy przez rzekę Jordan doszło do cudownego zatrzymania wód rzeki i Izraelici mogli przejść przez nią suchą nogą.

Pierwszym obleganym miastem było Jerycho. Mury miejskie zostały zniszczone za pomocą trąb, których dźwiękami Izraelici zniszczyli mury (stąd wzięło się powiedzenie "trąby jerychońskie"). Zdobywcy zniszczyli miasto i pozabijali jego mieszkańców, oszczędzając tylko prostytutkę Rachab, która wcześniej pomogła ukryć się izraelskim zwiadowcom.

Następnym miastem było Aj, które jednak nie zostało zdobyte, gdyż Izraelici dokonali świętokradztwa i Bóg dopuścił za karę do ich porażki. Dopiero po złożeniu zadośćuczynienia miasto zostało zajęte.

Następne wydarzenie, to oszustwo Gibeonitów, którzy zapewnili sobie nietykalność od Izraelitów udając, że pochodzą z daleka.

Przeciw Izraelitom zawiązał się sojusz pięciu miast: Jerozolimy, Hebronu, Jarmutu, Lakiszu i Eglonu. Wojska sojuszników zostały jednak pokonane dzięki pomocy Boga, który rzucał na nich z nieba kamienie. Dzięki modłom Jozuego, Pan zatrzymał ruch Słońca na nieboskłonie i wydłużył dzień, przez co Izraelici mogli pozabijać wszystkich uciekających w popłochu przeciwników.

Opis tego wydarzenia miał późniejsze implikacje w nauce. Średniowieczni teologowie uważali opis "zatrzymania Słońca" za dowód (Biblia była niepodważalnym autorytetem) tego, że to Słońce obiega Ziemię - "Słońce się zatrzymało" - i nie chcieli przyjąć teorii kopernikańskiej o tym, że to Ziemia obraca się wokół swojej gwiazdy. Sceptycznie nastawieni do tej teorii byli również inni astronomowie. Obecnie zauważa się, że jest to fragment poezji, a nie prozy.

Ostatecznie, po dalszych potyczkach, Izraelici opanowali całą Palestynę.

Druga część księgi opisuje podział kraju kananejskiego pośród pokoleń Izraela. Każde pokolenie wywodziło się z potomstwa jednego z synów Jakuba. Było ich łącznie 12 (por. Rdz 29):

1. Ruben
2. Symeon
3. Lewi
4. Juda
5. Issachar
6. Aser
7. Gad
8. Dan
9. Neftali
10. Beniamin
11. Zabulon
12. Manasses (jeden z synów Józefa)
13. Efraim (jeden z synów Józefa)

Synowie Józefa utworzyli dwa pokolenia. Synowie Lewiego (Lewici) nie otrzymali ziemi (oprócz kilku miast), a mieszkali pośród wszystkich plemion pełniąc funkcje kapłańskie.

Trzecią część księgi stanowi zakończenie i śmierć Jozuego.

Dalsze wydarzenia Izraela opisuje Księga Sędziów.

[edytuj] Autentyczność

Wykopaliska archeologiczne potwierdzają inwazję Izraelitów i sytuują ją na czas ok. 1480 p.n.e. Zatrzymanie wód Jordanu jest możliwe do wytłumaczenia, gdyż na wiosnę rzeka przybiera. Kronikarze arabscy podają, że w 1267 r. rzeka przestała płynąć na cały dzień, gdyż przybór wód spowodował podmycie brzegów i zablokowanie jej koryta (za Biblią Tysiąclecia, wyd. Ossolineum).

Księgi historyczne Starego Testamentu

Księga Jozuego (Joz) - Księga Sędziów (Sdz) - Księga Rut (Rt) - 1 Księga Samuela (1Sm) - 2 Księga Samuela (2Sm) - 1 Księga Królewska (1Krl) - 2 Księga Królewska (2Krl) - 1 Księga Kronik (1Krn) - 2 Księga Kronik (2Krn) - Księga Ezdrasza (Ezd) - Księga Nehemiasza (Ne) - Księga Estery (Est) Księgi deuterokanoniczne Księga Tobiasza (Tb) - Księga Judyty (Jd) - 1 Księga Machabejska (1Mch) - 2 Księga Machabejska (2Mch)