Kondotier
Z Wikipedii
Kondotier (wł. condottiere) — we Włoszech, w okresie od XIV do XVI w. dowódca oddziałów wojsk najemnych w służbie miast lub dworów książęcych, który na własny rachunek werbował ludzi do swojego oddziału.
Z czasem oddziały tworzone przez kondotierów używane były w innych krajach europejskich. W Polsce korzystano z usług kondotierów tylko w czasie wojny trzynastoletniej.
Do sławnych kondotierów należeli m.in.:
- John Hawkwood ("Giovanni Acuto"),
- Facino Cane de Casale (Casale Monferrato),
- Andrea Fortebracci, zwany Braccio da Montone,
- Muzio Attendolo, zwany Sforza ("Silny"),
- Bartolomeo Colleoni,
- Malatesta da Verruchio,
- Erasmo da Narni ("Gattamelata"),
- Niccolo Piccinino ("Mały Niko"),
- Giovanni Vitelleschi,
- Francesco Bussone da Carmagnola,
- Cezar Borgia.
W przenośni, człowiek działający w cudzych interesach.
