Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego został utworzony na podstawie dekretu z dnia 7 grudnia 1954 roku.
Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego powstał w wyniku likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, z którego powstały dwie odrębne administracje: Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przy Radzie Ministrów.
Zgodnie z uchwałą nr 830 Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1954 r. o zakresie działalności Komitetu, ustalono nową strukturę organizacyją. Zaczęła ona działalność 1 stycznia 1955 roku i wyglądała następująco:

Jednostki Centralne Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Gabinet Przewodniczącego
Inspektorat Przewodniczącego
- Departament I - wywiad
- Departament II - kontrwywiad
- Departament III - walka z podziemiem reakcyjnym
- Departament IV - walka z wrogą działalnością w gospodarce narodowej
- Departament V - walka z wrogą działalnością w transporcie
- Departament VI - walka z wrogą działalnością reakcyjnego kleru
- Departament VII - śledczy
- Departament VIII - ochrona Rządu
- Departament IX - technika operacyjna (Instytut Techniki Operacyjnej)
- Departament X - ewidencja operacyjna
- Departament Łączności
- Departament Kadr i Szkolenia
- Departament Administracyjno - Gospodarczy
- Departament Finansowy
- Biuro "A"
- Wydział "B"
- Samodzielny Wydział "C" - wojskowy
Archiwum
Komendantura

3 września 1955 roku Rada Ministrów uchwałą nr 683/55 zadecydowała o włączeniu wojskowych organów bezpieczeństwa oraz ich zakres działania do Komitetu ds Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ustalono także nową organizację Wojskowych Organów Bezpieczeństwa.

W listopadzie 1956 roku zlikwidowano Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego, większość departamentów dołączono do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

[edytuj] Główni doradcy radzieccy przy MBP, i KdsBP

Główni doradcy radzieccy w latach 1945-1956

gen. mjr Iwan Sierow - marzec 1945 - kwiecień 1945
gen. mjr Nikołaj Seliwanowski - kwiecień 1945 - maj 1946
płk Siemion Dawydow - maj 1946 - marzec 1950
płk Michaił Biezborodow - marzec 1950- czerwiec 1953
gen. lejtn. Nikołaj Kowalczuk - czerwiec 1953 - lipiec 1953
płk Serafim Lialin - czerwiec 1953 - wrzesień 1954
płk Gieorgij Jewdokimienko - wrzesień 1954 do likwidacji KdsBP

[edytuj] Źródła

Leszek Pawlikowicz Tajny front Zimnej Wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004
Henryk Piecuch - Akcje Specjalne: Od Bieruta do Ochaba, Agencja Wydawnicza CB Warszawa 1996