Katastrofa lotnicza na Teneryfie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Katastrofa lotnicza na Teneryfie - największa (pod względem liczby ofiar) katastrofa w lotnictwie cywilnym. Wydarzyła się 27 marca 1977 o 17:05 czasu lokalnego na lotnisku Los Rodeos na Teneryfie (Wyspy Kanaryjskie), na ziemi, nie w powietrzu. Dwa Boeingi 747 (linii PanAm i KLM) zderzyły się podczas kołowania w gęstej mgle. Do tragedii przyczyniły się m.in. interferencje sygnałów radiowych nadajników obu samolotów oraz wieży na lotnisku.

Wszystko zaczęło się od alarmu bombowego na lotnisku, na Gran Canaria - dokąd miały lecieć maszyny (byli to turyści, zarówno w KLM, jak i w PanAm). O 12:30 zdecydowano, że zostaną chwilowo przekierowane na Teneryfę. KLM wylądował o 13:38, PanAm o 14:15. Tamtejsze lotnisko Los Rodeos jest małe - nieprzystosowane do przyjęcia pięciu samolotów (w tym dwóch 747); była niedziela - dwóch konteroletrów na służbie musiało poradzić sobie z problemami. Dodatkowo - miała miejsce awaria świateł pasa, a lotnisko nie dysponowało radarem do obserwacji samolotów na ziemi. KLM, stojąc przed PanAm tankował paliwo, blokując amerykański odrzutowiec. Dopiero o 16:58 zaczęła sie procedura startu. Śródgórskie lotnisko pokryła bardzo gęsta mgła. Najpierw KLM zaczął kołować po pasie startowym, wykonał zwrot o 180 stopni na jego koncu i ustawił sie o 17:04 na pozycji startowej. O 17:02 na tym samym pasie rozpoczęło sie kołowanie PanAm. Kiedy kapitan KLM chciał już startować, drugi pilot przypomniał mu, że nie mają zgody na start. Poinformował wieżę o gotowości do startu. Po chwili Kapitan Jacob an Zanten zakomunikował: "Startujemy". Powstało zamieszanie, kontrolerzy z początku wyrazili zgodę, jednak przypomnieli sobie po chwili, że na pasie jest wciąż PanAm. Piloci PanAm, słysząc odpowiedź kontrolera wpadli w panikę: "My wciąż kołujemy po pasie startowym!" W tym samm momencie, kontrolerzy poinformowali KLM: "dobrze. Bądźcie gotowi do startu. Wezwę was." W wyniku interferencji równocześnie nadanych sygnałów radiowych z wieży i z samolotu PanAm do pilotów KLM nie dotarł w całości drugi komunikat wieży kontrolnej, jedynie jego początkowy fragment, słowo: "dobrze". KLM zaczął sie rozpędzać. O 17:06 piloci dostrzegli się w gęstej mgle. PanAm chciał jak najszybciej usunąć sie z pasa - stanął bokiem do KLM. Ten wpadł na niego z prędkościa 290 km/h. Zmiażdżył górny pokład swoim silnikem i podwoziem, przeleciał jeszcze 150 m i uderzył w ziemię, eksplodując. Szorował jeszcze po pasie przez 300 m.

W samolocie KLM zginęło 234 pasażerów i 14 członków załogi, nikt się nie uratował; śmierć poniosło zatem 248 osób. W samolocie PanAm w chwili wypadku zginęło 317 pasażerów i 9 członków załogi, spośród pozostałych przy życiu 61 pasażerów, 7 członków załogi i 2 pracowników PanAm, 9 pasażerów zmarło w wyniku odniesionych obrażeń; śmierć w wyniku wypadku poniosło zatem 335 osób, w tym 328 pasażerów.

Ogólna liczba zmarłych wskutek katastrofy wynosi 583 (w tym 560 pasażerów), a uratowanych 61.