James Forsyth
Z Wikipedii
James William Forsyth (ur. 26 sierpnia 1834 - zm. 24 października 1906) - oficer armii amerykańskiej, uczestnik wojny secesyjnej i wojen z Indianami, niesławny dowódca 7 Pułku Kawalerii podczas masakry Indian nad Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku.
[edytuj] Biografia
Urodzony w stanie Ohio, w 1856 ukończył Akademię Wojskową West Point a następnie przez pięć lat, aż do wybuchu wojny secesyjnej, służył w Fort Bellingham na indiańskim pograniczu Terytorium Washington. Podczas wojny domowej był początkowo kapitanem 10 Pułku Kawalerii i - od 1863 roku już jako major - pełnił obowiązki inspektora żandarmerii w Armii Potomacu. W 1964 został szefem sztabu generała Philipa Sheridana a za wyróżniającą postawę w walkach w dolinie Shenandoah i pod Richmond został awansowany na generała brygady ochotników. W latach 1866-1867 dowodził brygadą kawalerii i pełnił funkcję zastępcy generalnego inspektora w Departamencie Zatoki. W latach 1869-1873 był adiutantem gen. Sheridana w Dywizji Missouri i towarzyszył mu jako obserwator wojny francusko-pruskiej (1870-1871) w Europie.
Od 1878 walczył z 1 Pułkiem Kawalerii w wojnach z Indianami w różnych miejscach amerykańskiego pogranicza, m.in. z Indianami Bannock na Północnym Zachodzie. Za zasługi w ujarzmianiu wrogich plemion w 1886 mianowano go pułkownikiem i dowódcą 7 Pułku Kawalerii wsławionego klęską nad Little Big Horn generała George'a A. Custera w 1876 roku. Rok później Forsyth objął dowództwo Fort Rigley w Kansas, gdzie stworzył szkołę kawalerii i piechoty lekkiej. Skierowany na Terytorium Dakoty w związku z zaniepokojeniem osadników rozprzestrzeniem się wśród Lakotów kultu Tańca Ducha Forsyth otrzymał rozkaz aresztowania grupy "wrogich Indian" i dowodził 7 Pułkiem Kawalerii podczas masakry Lakotów z grupy wodza Wielkiej Stopy (ang. Big Foot) nad strumieniem Wounded Knee 29 grudnia 1890 roku w rezerwacie Pine Ridge.
Ówczesny dowódca armii USA generał Nelson Miles oskarżył Forsytha o "w najwyższym stopniu karygodne" postępowanie, które doprowadziło do śmierci 25 żołnierzy (w większości od ognia towarzyszy) i "niczym nieusprawiedliwionej oraz wartej najcięższego potępienia" masakry bezbronnych Indian. Nadzorowane przez gen. Milesa wojskowe śledztwo doprowadziło do pozbawienia Forsytha dowództwa pułku i usunięcia go z armii, ale dający wiarę innym raportom z "bitwy" nad Wounded Knee sekretarz wojny sprzeciwił się tej decyzji, ułaskawił Forsytha i przywrócił go do służby. Dwadzieścia Medali Honoru przyznanych żołnierzom 7 Pułku przez Kongres za "heroiczne czyny" pod dowództwem Forsytha podczas starcia nad Wounded Knee to do dziś największa liczba tych odznaczeń wręczonych kiedykolwiek za jedną bitwę.
W 1894 roku Forsyth został mianowany generałem brygady, a w 1897 - generałem majorem. W 1875 opublikował w Waszyngtonie Raport z ekspedycji w górę rzeki Yellowstone w 1875. Zmarł w Columbus, w stanie Ohio w 1906 roku.
