Język beludżi
Z Wikipedii
Język beludżi (zwany również baluczi) należy do rodziny języków indoeuropejskich. Językiem tym posługują się Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan. Według danych z 1987 roku posługiwało się nim 4,8 mln osób.
Język baludżi wraz z językami staroperskim, nowoperskim, pasztuńskim (błędnie zwanym afgańskim), kurdyjskim oraz wymarłymi dialektami średniowiecznymi, należy do grupy języków języków indoirańskich, którymi posługuje się około 500 milionów ludzi na terytorium rozciagającym się od wschodniej Turcji po Pakistan i zachodnią część Indii.
Literatura w języku beludżi obejmuje m.in.: epos heroiczny, ballady, pieśni liryczne, oraz bajki.
asamski • awestyjski • beludżi • bengalski • caló • gudźarati • hindi • hindustani • jakati • kaszmirski • kurdyjski • malediwski • marathi • nepalski • osetyjski • pali • paszto • pendżabski • perski • romski • sanskryt • sanskryt klasyczny • syngaleski • urdu • wedyjski • zazaki
