Gruba Berta
Z Wikipedii
Gruba Berta ciężki moździerz oblężniczy kalibru 420 mm. Najcięższy moździerz I wojny światowej zdolny przebić stropy wszystkich fortów tamtego okresu. Wyprodukowano ok. 30 szt. „Gruba Berta” mogła w ciągu godziny wystrzelić 10 pocisków ważących 930 kilogramów każdy na odległość do 15 kilometrów, a do jej obsługi potrzeba było setki ludzi. Często mylona z tzw. działem paryskim
Nazwa była żargonowym określeniem wojskowym, które pochodziło od imienia żony fabrykanta broni Gustawa Kruppa. - zakłady w Essen
[edytuj] Dane techniczne:
1. Typ Gamma wz. 12 (stacjonarny)
- długość lufy: 16 kalibrów
- masa: 150 t
- donośność: 14,2 km
- łoże: stacjonarne
- transport na 10 platformach kolejowych
2. Typ M wz. 14 (polowy)
- długość lufy: 16 kalibrów
- masa: 42,6 t
- donośność: 9,3 i 12,25 km
- łoże: kołowe
Pozostaje najcięższym moździerzem polowym użytym bojowo. Cięższe były tylko moździerze samobieżne Karl i moździerze stałe.
