Geografia społeczno-ekonomiczna
Z Wikipedii
Geografia społeczno-ekonomiczna, antropogeografia, geografia człowieka - jeden z dwóch głównych działów geografii (obok geografii fizycznej), nauka zajmująca się przestrzennymi strukturami życia społecznego i gospodarczego oraz poszczególnych działów gospodarki.
Podział geografii społeczno-ekonomicznej:
- geografia zasobów naturalnych,
- geografia ludności (demogeografia),
- geografia osadnictwa,
- geografia rolnictwa,
- geografia przemysłu,
- geografia usług,
- geografia komunikacji, w tym: geografia transportu i geografia łączności,
- geografia społeczna (socjogeografia),
- geografia kultury,
- geografia polityczna,
- geografia ekonomiczna regionalna, utożsamiana niekiedy z ang. Regional Science (brak polskiego odpowiednika).
Niekiedy wyróżnia się geografię stosowaną (np. geografia wojskowa), podejmującą badania, na które istnieje konkretne zapotrzebowanie ze strony społeczeństwa czy gospodarki.
Funkcje geografii społeczno-ekonomicznej:
- poznawcza
- kształcąca
- praktyczna (aplikacyjna)
Współczesna geografia społeczno-ekonomiczna zajmuje się problemami:
- wyczerpywalność zasobów naturalnych
- eksplozja demograficzna i jej konsekwencje
- produkcja żywności na świecie; problem nadwyżek i niedobór żywności
- konsekwencje urbanizacji i uprzemysłowienia
- degradacja środowiska człowieka (antropopresja)
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu geografii
