Fluorescencja
Z Wikipedii
Fluorescencja - jeden z rodzajów luminescencji, zjawisko emitowania światła własnego, wywołane pochłonięciem przez ciało kwantu promieniowania elektromagnetycznego.
Zjawisko uznaje się za fluorescencję gdy po zaniku czynnika pobudzającego następuje szybki zanik emisji w czasie około 10-8 s, gdy czas zaniku jest znacznie dłuższy, to zjawisko jest uznawane za fosforescencję. Wyróżnia się także fluorescencję długożyciową, gdy czas zaniku promieniowania jest znacznie dłużsy od zwykłej fluorescencji, zwanej w tej sytuacji dla odróżnienia krótkożyciową, a charakter promieniowania jest identyczny z fluorescencją a nie fosforescencją.
Fluorescencja, podobnie jak fosforescencja, jest związana z emisją promieniowania o większej długości fali niż długość fali promieniowania wzbudzającego.
Promieniowanie emitowane w wyniku fluorescencji nie zachowuje polaryzacji ani kierunkowości światła padającego. Gdy w widmie światła padajacego są fotony o dostatecznie dużej energii, widmo emitowanego światła jest praktycznie niezależne od widma światła padajacego. Fakty powyższe świadczą, że fala emitowana nie jest falą padajacą.
[edytuj] Mechanizm fluorescencji
Padający foton wzbudza elektron w cząsteczce lub atomie. Elektron wracając do stanu podstawowego przechodzi niepromieniście przez stany pośrednie, dlatego emitowany foton ma mniejszą energię od energii fotonu padającego.
[edytuj] Zastosowania
Zjawisko fluorescencji jest podstawą działania lamp fluorescencyjnych (czyli popularnych świetlówek). Stosowane jest również szeroko w rozmaitych metodach badawczych, np. w mikroskopii fluorescencyjnej, a także w technikach zabezpieczeń banknotów.
Zobacz też:
