Fałda mongolska
Z Wikipedii
Fałda mongolska (łac. plica mongolica), bardzo silny rozwój fałdy wewnętrznej górnej powieki występujący u przedstawicieli odmiany żółtej.
[edytuj] Aspekt anatomiczny
Powieka górna (palebra superior) pokryta jest bardzo cienką skórą, pod którą leży część powiekowa mięśnia okrężnego oka. Następną warstwę tworzy tarczka (łac. tarsus superior) zbudowana z chrząstki włóknistej, tarczka usztywnia powiekę i nadaje jej kształt, wyróżnia się dwie części powieki górnej - oczodołową (łac. pars orbitalis) i tarczkową (łac. pars tarsalis). Między oczodołową a tarczkową częścią powieki występuje rowek górny (łac. sulcus orbitalis superior). Na rowek nawisa fałda powiekowa (łac. plica palebrae). W przypadku fałdy mongolskiej, fałda powiekowa przykrywa tarczkę. Fałda ta rozpoczyna się poniżej kąta przyśrodkowego (łac. anguli oculi medialis) szpary powiekowej, która jest wąska (pozioma lub esowata), zasłaniając kąt - jest to fałd przyśrodkowy (łac. epicanthus medialis) zwany też fałdą nakątną wewnętrzną (łac. epicanthus internus).
[edytuj] Rola fałdy mongolskiej
Silnie rozwinięta podściółka tłuszczowa chroni narząd łzowy i gałkę oczną przed zimnem, zaś wąska szpara oczna chroni siatkówkę oka przed rażącym blaskiem.
[edytuj] Występowanie fałdy mongolskiej
-
- U rasy mongoloidalnej mocno rozwinięta przy poziomej szparze ocznej.
- U rasy arktycznej słabo rozwinięta lub może w ogóle nie występować.
- U rasy wyżynnej nie zawsze występuje, szpara oczna często esowata.
- U osób chorych na zespół Downa skośne ustawienie szpar powiekowych z obecnością zmarszczki nakątnej jest anomalią rozwojową w przeciwieństwie do wyżej wymienionych ras, u których cechy te są przystosowaniem do mroźnego klimatu.
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
