Ernest King
Z Wikipedii
Admirał floty Ernest Joseph King (ur. 23 listopada 1878 w Lorain, Ohio, zm. 25 czerwca 1956 w Waszyngtonie) - amerykański oficer; szef sztabu Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i szef operacji morskich (COMINCH-CNO) w czasie II wojny światowej. Na tym stanowisku kierował wszystkimi działaniami US Navy. Był przełożonym wszystkich dowódsców US Navy i podlegał bezpośrednio sekretarzowi marynarki wojennej w Pentagonie.
W roku 1901 ukończył Akademię Marynarki Wojennej, po czym służył na okręcie liniowym USS San Francisco na Karaibach. Przed wybuchem I wojny światowej służył w jednostkach nawodnych Marynarki, natomiast w latach 1919-1925 sprawował różne funkcje we flocie podwodnej. W 1927 odbył kurs pilotażu, a w latach 1930-1932 dowodził lotniskowcem USS Lexington. W 1933 został awansowany do stopnia kontradmirała (ang. Rear Admiral) i - jako zwolennik rozwoju lotnictwa marynarki wojennej - mianowany szefem Biura Aeronautyki. W 1938 został wiceadmirałem (ang. Vice Admiral), a w lutym 1941 admirałem (ang. Admiral) jako dowódca Floty Atlantyku. 30 grudnia 1941 mianowany został dowódcą US Navy, a 18 marca 1942 szefem operacji morskich[1].
17 grudnia 1944 został awansowany na nowo utworzony stopień admirała floty (ang. Fleet Admiral). W grudniu 1945 odczedł na emeryturę.
