Ekatarina Velika

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ekatarina Velika
Rok założenia	1982
Pochodzenie	Jugosławia
Gatunek	rock alternatywny, nowa fala
[? Strona internetowa]

Ekatarina Velika (EKV) to kultowa jugosłowiańska grupa rockowa, tworząca w latach 80. i 90. XX wieku. Grupa wyznaczyła kierunek rozwoju jugosłowiańskiej i post-jugosłowiańskiej rock sceny na wiele następnych lat. Nazwa pochodzi od przydomku Katarzyny II Carycy Rosji, często skracanego do EKV. Grupa jest uważana za jeden z najbardziej znaczących przedstawicieli nowej fali na terenach byłej Jugosławii. Jej wokalista, Milan Mladenović koncertował w Polsce jesienią 1981 z grupą Šarlo Akrobata.

[edytuj] Historia

Zespół powstał w 1982 w Belgradzie, po rozpadzie innego słynnego zespołu Šarlo Akrobata. Ich pierwszy album "Katarina II" jest uważany za jeden z najlepszych albumów w dziejach jugosłowiańskiego rocka. W 1986 zespół dużo koncertował, co zowocowało wydaniem "19 LIVE! 86 EKV", który był swoistym podsumowaniem pierwszego etapu działalności grupy. Wraz z początkiem lat 90 i rozpadem Jugosławii w 1991 ukazał się najbardziej mroczny w brzeminiu album "DUM DUM". Jest on odzwierciedleniem nastrojów i niezadowolenia społecznego panującego we wszystkich republikach byłej Jugosławii. W 1992 umiera perkusista zespołu, Ivan Vidović. W 1993 pojawił się kolejny album "Neko nas posmatra", który był nieco bardziej lekki, choć wciąż bił z niego silny niepokój. Zespół rozpadł się jesienią 1994 wraz ze śmiercią wokalisty i frontmena zespołu Milana Mladenovicia z powodu raka trzustki. W 1998 w Londynie na atak serca zmarł basista Bojan Pečar. W 2002 umarł ostatni członek zespołu - klawiszowiec Margita Stefanović. EKV pozostawiła po sobie 8 płyt, oddających ducha niespokojnej epoki rozpadu i dezintegracji Jugosławii. Muzyka EKV stała się manifestem całego pokolenia Serbów, którego młodość zbiegła się z tym historycznie burzliwym okresem. Mimo rozpadu państwa, grupa zachowała swój kultowy status we wszystkich krajach, które powstały na gruzach socjalistycznej Jugosławii. Piosenki z połowy lat 80 takie jak "Još samo par godina za nas", "Tonemo" czy później "Idemo" zawierały w sobie przepowiednie nadchodzących ciężkich czasów dla Jugosławii. Jak bardzo mieli racje widać dobrze na przykładzie utworu "Idemo"

Idemo	Idziemy
Ona sanja da sam oprao ruke, Da sam obrijan, da sam lep. Toplo je na jastuku, u polusnu. Miriše na doručak. Prijatan glas iz druge sobe se javlja, Kaže da je počelo. Kaže da je počelo. Idemo!	Ona śni że umyłem ręce, Że jestem ogolony, że jestem ładny. Ciepło jest na poduszce, w półśnie. Pachnie śniadaniem. Słychać miły głos z drugiego pokoju, Mówi że się zaczęło. Mówi że się zaczęło. Idziemy!
Nismo znali da je kocka bačena. Nismo da je srušen most. Reka blista ispod čizama, Čista voda, malo krvava. Idemo!	Nie wiedzieliśmy że kości zostały rzucone. Nie że most został zniszczony. Rzeka błyszczy pod butami, Czysta woda, trochę krwawa. Idziemy!
Nismo znali da su sela spaljena. Nismo znali da je vatra greh. Naše ruke nisu vezane, Naše ruke nisu bludnice. Idemo!	Nie wiedzieliśmy że wioski zostały spalone. Nie wiedzieliśmy że ogień to grzech. Nasze ręce nie są związane, Nasze ręce nie są grzeszne. Idziemy!
Ona sanja da sam oprao ruke, Da sam obrijan, da sam lep. Toplo je na jastuku, u polusnu. Mirise na dorucak. Prijatan glas iz druge sobe se javlja, Kaze da je pocelo. Kaze da je pocelo. Pocelo je! Idemo!	Ona śni że umyłem ręce, Że jestem ogolony, że jestem ładny. Ciepło jest na poduszce, w półśnie. Pachnie śniadaniem. Słychać miły głos z drugiego pokoju, Mówi że się zaczęło. Mówi że się zaczęło. Zaczęło się! Idziemy!