Dzienniki motocyklowe
Z Wikipedii
| Dzienniki motocyklowe | |
| Oryginalny tytuł | Diarios de motocicleta |
| Gatunek filmu | biograficzny, dramat, przygodowy |
| Kraj | Argentyna, Francja, Niemcy, Peru, USA, Wielka Brytania, Chile |
| Data premiery | 1 października 2004 (świat) 25 lutego 2005 (Polska) |
| Czas trwania | 128 min |
| Reżyseria | Walter Salles |
| Scenariusz | Jose Rivera |
| Główne role | Gael García Bernal Lucas Oro Marina Glezer Ricardo Diaz Mourelle Sergio Bori |
| Muzyka | Gustavo Santaolalla |
| Zdjęcia | Eric Gautier |
| Scenografia | Laurent Ott Carlos Conti |
| Kostiumy | Marisa Urruti Beatriz di Benedetto |
| Montaż | Daniel Rezende |
| Produkcja | Karen Tenkhoff Michael Nozik Edgard Tenenbaum |
| Dystrybucja | Gutek Film |
| Język | hiszpański |
| Od lat | 15 |
| Strona IMDb | |
Dzienniki motocyklowe (hiszp. Diarios de motocicleta) – południowoamerykański film z 2004 w reżyserii Waltera Sallesa. Scenariusz napisał Jose Rivera na podstawie pamiętników Ernesta „Che” Guevary i Alberta Granady (Con el Che por America Latina). W rolach głównych wystąpują Gael García Bernal i Rodrigo de la Serna.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Jest to film drogi, który opowiada historię podróży młodego Ernesta Guevary (Gael García Bernal) – studenta medycyny – oraz jego przyjaciela – biochemika – Alberta Granady (Rodrigo de la Serna) z południa na północ kontynentu, od ich rodzinnej Argentyny, przez Chile, Peru i Kolumbię, aż do Wenezueli.
Początkowo poruszają się na Siłaczce (La Poderosa), trochę już zdezelowanym motocyklu, który po jakimś czasie zepsuje się zupełnie i zmusi ich do pokonania wielu setek kilometrów na piechotę i łapiąc okazję. Po drodze oglądają biedę i ciężkie życie przygodnie napotykanych ludzi. Dłuższy pobyt zaliczają w ośrodku leczenia trądu na północy Peru, gdyż Ernesto chce się w przyszłości specjalizować w tego typu schorzeniach. Stamtąd, w ostatni etap podróży, wyruszają na tratwie ofiarowanej im przez pracowników tego centrum terapeutycznego.
Pokonując tysiące kilometrów i obserwując świat wokoło Ernesto dostrzega, że w istocie ludzi Ameryki Południowej o wiele więcej łączy niż dzieli, a podziały na narody są sztuczne.
[edytuj] Nagrody
Film otrzymał Oscara w kategorii Najlepsza Piosenka, był również nominowany w kategorii Najlepszy Scenariusz Adaptowany. "Dzienniki motocyklowe" były także nominowane do Złotej Palmy. Na festiwalu w Cannes otrzymały Nagrodę François Chalais, Nagrodę Jury Ekumenicznego i Wielką Nagrodę Techniczną (ex aequo z Clean).
Linki zewnętrzne
