Dževad Karahasan
Z Wikipedii
Dževad Karahasan (ur. 1953 w miejscowości Duvno) - bośniacki pisarz, eseista i dramaturg.
Karahasan w rodzinnej miescowości Duvno (dziś Tomislavgrad) ukończył szkołę podstawową i średnią. W Sarajewie studiował literaturę i teatroznawstwo a następnie na uniwersytecie w Zagrzebiu uzyskał tytuł doktora nauk filologicznych. Pracował jako dramaturg Teatru Narodowego w Zenicy, był redaktorem pisma ‘’Odjek’’. Wybuch wojny w Bośni w 1992 r. zastał go na stanowisku profesora Akademii Teatralnej w Sarajewie, został następnie jej dziekanem.
Karahasan pisze powieści, opowiadania, dramaty teatralne, eseje; jest reżyersem teatralnym, choć działa także jako krytyk teatralny. Wydał m.in. tom studiów krytycznych Kazalište i kritika (Teatr i krytyka, 1980) oraz powieści Kraljevske legende (Legendy królewskie, 1980) i Istočni divan (Dywan wschodni, 1989).
Obok działalności literackiej, Karahasan prowadzi także działalność dziennikarską publikując swe artykuły, poświęcone głównie kwestiom tożsamości bośniackiej, w prasie europejskiej. Za swą pracę został wyróżniony nagrodą Charlesa Veillona oraz Nagrodą Herdera.
Do najważniejszych dzieł Karahasana należy powieść Istočni divan (Dywan wschodni), traktująca o losach sufickiego męczennika i świętego Al-Halladża. Jest to swoiste studium życia arabskiego twórcy, myśliciela i aforysty, osadzone w wiernie zrekonstruowanej scenerii Bagdadu z IX w. Za książkę Dnevnik selidbe (Dziennik przesiedlenia, 1994), Karahasan otrzymał Europejską Nagrodę Literacką za esej. Jest to opowieść o oblężonym Sarajewie oraz życiu ludzi w nieludzkim czasie, przesycona ogólniejszymi refleksjami, dotyczącymi wojny w Bośni oraz stosunku Europy Zachodnej do wydarzeń na Bałkanach.
Książka Dnevnik selidbe, poszerzona o kilka esejów została wydana w Polsce pod tytułem Sarajewska sevdalinka w przekładzie D. Cirlić-Straszyńskiej i J. Pomorskiej, Sejny 1995.
