Cyprian Kreutz
Z Wikipedii
Cyprian baron Belzig von Kreutz (ros. Киприан Антонович Крейц ; 10 lipca 1777, Rzeczyca, gubernia mińska - 13 lipca 1850, Bukhof, gubernia kurlandzka) - generał rosyjski, baron (od 1839 graf).
Spis treści |
[edytuj] Życie prywatne
Pochodził z kurlandzkiej rodziny, w której dziedziczono tytuł barona. Żonaty z Karoliną von Offenberg.
[edytuj] Wczesne lata
Służbę rozpoczął w Polsce, przy królu Stanisławie Auguście Poniatowskim, otrzymując stopień generał-adiutanta. Od 1801 na służbie w armii rosyjskiej, początkowo w stopniu pułkownika w pułku Zubowa. Brał udział w wojnie 1805-1807; w jednej z bitew raniony 13 razy. W latach 1808-1809 osłaniał wybrzeże Bałtyku. 8 marca 1810 mianowany dowódcą syberyjskiego pułku dragonów.
[edytuj] Dalsza kariera
Brał udział w kampanii 1812 roku, walcząc pod Witebskiem, Smoleńskiem, Wiaźmą. 15 czerwca mianowany na stopień generał-majora. 30 czerwca dowodził w bitwie kawaleryjskiej pod Oszmianą, walczył również pod Borodino, gdzie był raniony czterokrotnie. Wziął udział w wielu bitwach kampanii 1813-1814. W 1814 został generał-guberantorem księstwa Szlezwiku.
11 grudnia 1824 mianowany generał-lejtnantem. Brał również udział w wojnie z Turcją (1828-1829), operując w Mołdawii i Bułgarii. Po wojnie wycofał się ze służby.
[edytuj] Powstanie listopadowe
Po wybuchu powstania listopadowego wrócił do armii i wziął udział w tłumieniu zrywu. W pierwszej jego fazie stacjonował na Radomszczyźnie, skąd został wyparty na Lubelszczyznę, gdzie dłużej stacjonował, staczając liczne walki z Józefem Dwernickim i Julianem Sierawskim. Rozbicie tego drugiego pod Kazimierzem Dolnym mogło przesądzić o klęsce Polaków na froncie południowo-wschodnim. 15 kwietnia 1831 mianowany na stopień generała kawalerii. W sierpniu 1831 dowodził jeszcze 2-im korpusem piechoty nadciągającym od strony Wilna. Dowództwo tej jednostki sprawował do 1845, kiedy ostatecznie wycofał się ze służby czynnej.
