Blok Antyfaszystowski
Z Wikipedii
Blok Antyfaszystowski – polska organizacja żydowska powstała w marcu 1942 r. w getcie warszawskim, stanowiąca porozumienie lewicowych syjonistów i komunistów. Inicjatorami powstania bloku byli: działacz PPR-u – Józef Lewartowski, Mordechaj Anielewicz i Josef Kapłan z Haszomir Hacair, Szachno Sagan z Poale Syjon Lewicy, Józef Sak ze środowiska syjonistów-socjalistów, oraz Icchak Cukierman i jego żona Cywia Lubetkin z Hechaluc i Dror.
Organizacja działała w gettach Generalnego Gubernatorstwa i Śląska, stając się konspiracyjnym zalążkiem ruchu oporu. Wydawała także podziemną prasę.
Członkowie organizacji uczestniczyli w powstaniu w getcie warszawskim, po włączeniu jej do ŻOB-u i w powstaniu w getcie białostockim, gdzie organizacja funkcjonowała pod nazwą Antyfaszystowski Blok Bojowy, a w okresie poprzedzającym powstanie organizowała ucieczki z getta i gromadziła broń do przyszłego zrywu.
Sam człon "antyfaszystowski" jest błędny, gdyż faszyzm jest włoską doktryną ideologiczną, a nie niemiecką. Członkowie bloku faktycznie sprzeciwiali się nazizmowi. Nazwa antyfaszyzm została błędnie i raczej nieświadomie wprowadzona przez działaczy socjalistycznych jeszcze przed wojną w określeniu dla prasy i organizacji, sprzeciwiających się polityce III Rzeszy.
