Św. Małgorzata z Kortony
Z Wikipedii
Małgorzata z Cortony (św., ur. 1247 w Laviano w Toskanii we Włoszech - zm. 22 lutego 1297 w Kortonie). Jest patronem fałszywie oskarżonych, bezdomnych, trampów, szalonych, umysłowo chorych, zreformowanych prostytutek.
Nazywana Magdaleną zakonu franciszkańskiego. Córka rolnika. Jej matka zmarła, gdy Małgorza miała 7 lat. Dwa lata później ojciec ożenił się powtórnie, jednak macocha nie potrafiła zaakceptować pasierbicy. Małgorzata źle czuła się w domu. W wieku około siedemnastu lat uciekła z młodym arystokratą z Montepulciano, urodziła mu syna i żyła jako jego kochanka przez kolejnych dziewięć lat. Wielokrotnie prosiła go by się z nią ożenił, jednak, mimo obietnic, tak się nie stało. W 1274 kochanek Małgorzaty został zamordowany przez rabusiów, którzy ukryli jego ciało w płytkim grobie. Odkrycie zwłok ukochanego doprowadziło do nawrócenia późniejszej świętej. Zwróciwszy krewnym zmarłego kochanka całą biżuterię i posiadłości ziemskie, podjęła próbę powrotu do domu ojca. Ten prawdopodobnie przyjąłby ją, lecz sprzeciwiła się temu macocha. Ostatecznie Małgorzata udała się z synem do Kortony, gdzie poddała się kierownictwu duchowemu Franciszkanów. Nadal młoda i atrakcyjna, z wielką determinacją zmagała się z silnymi pokusami. Prowadziła niezwykle umartwione, surowe życie. Rygorystycznie pościła.
Po trzech latach próby została przyjęta do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego. Żyła odtąd w ścisłym ubóstwie. Utrzymywała się z jałmużny. Opiekowała się chorymi, ubgoimi, bezdomnymi. Małgrzata rozwinęła głębokie i intensywne życie modlitwy. Doświadczała wizji i ekstaz. Odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Eucharystii i Męki Chrystusa. Była stygmatyczką.
Założyła szpital w Kortonie i powołała zgromadzenie kobiet zwanych Poverelle, które zajmowały się opieką nad chorymi.
Ostatni okres życia spędziła jako rekluza, nierozumiana i opuszczona przez wszystkich. Pochowana została w Kortonie gdzie do dziś jej nieulegające rozkładowi ciało eksponowane jest w kryształowym relikwiarzu.
