Kausativ
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Kausativ er ei verbform der tydinga kan skildrast som ‘å vera årsak til at noko(n) anna(n) gjer/blir noko’. Kausativformer er typisk sett avleidde av verb, men kan òg vera avleidde av adjektiv. I norsk har vi kausative verb som:
- Ergre (å få nokon til å bli arg)
- Leggje (å få noko/nokon til å liggje)
- Vekkje (å få nokon til å vakne)
- Svæve/søve (å få nokon til å sova)
Innhaldsliste |
[endre] Kausativ i indoeuropeiske språk
[endre] Kausativ i sanskrit
[endre] Kausativ i semittiske språk
[endre] Kausativ i hebraisk
På hebraisk blir kausativ systematisk uttrykt med verbbøyingsmønstra hif‘il (aktiv) og huf‘al (passiv) — til dømes tyder כָּבַד (kāḇad) ‘han var tung’, medan kausativforma הִכְבִּיד (hixbīd) (...) tyder ‘han tyngde (...)’, ‘han gjorde ... tung’ og den passive kausivforma הֻכְבַד (huxbad) tyder ‘han vart tyngd’, ‘han vart gjort tung’.
 |
Denne språkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia å vekse seg stor og sterk gjennom å utvide han.
Sjå òg: Oversyn over språkspirer. |
