Zuidelijke zeeolifant
| Zuidelijke zeeolifant IUCN-status: Veilig[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Mirounga leonina Linnaeus, 1758 |
|||||||||||||
 Verspreidingsgebied (verspreiding bij de kusten van Antarctica is niet vermeld). |
De zuidelijke zeeolifant (Mirounga leonina) is een van de twee soorten zeeolifanten.
Inhoud |
[bewerk] Kenmerken
De zeeolifant dankt zijn naam aan zijn grootte en het feit dat de volwassen mannetjes een lange slurf (proboscis) hebben, waarmee ze buitengewoon luid kunnen brullen, vooral tijdens de paringstijd. Mannetjes kunnen 6,5 meter lang worden en tot 4000 kilogram wegen. Er is een groot verschil in grootte tussen de vrouwtjes (koeien) en de mannetjes (stieren).
[bewerk] Voedsel
Zeeolifanten zoeken in diep water naar voedsel. Ze kunnen tot ongeveer 1500 meter diep duiken en meer dan twee uur onder water blijven. Het duikrecord van een zeeolifant staat in 2005 op 1529 meter. Ze voeden zich met koppotigen zoals inktvis en zeekat en grote vissen inclusief haaien. In zee blijven ze veel onder water en komen tussen twee duiken slechts enkele minuten boven water.
[bewerk] Voortplanting
Vrouwtjes worden gemiddeld 20 jaar oud en zijn vanaf 3 tot 4 jaar vruchtbaar. Mannetjes zijn na vijf jaar volwassen, maar bereiken pas op achtjarige leeftijd de alpha-status. Mannetjes worden gemiddeld 14 jaar oud en zijn beslist niet monogaam van aard. In een seizoen kan één mannetje tot 40 vrouwtjes bevruchten.
[bewerk] Verspreiding
Zuidelijke zeeolifanten komen voor rond Antarctica. 's Zomers zitten ze aan de kust en 's winters in het water. Ze kwamen in grote aantallen voor in Tasmanië, maar zijn er praktisch uitgeroeid door de zeerobben-industrie. Meestal worden ze gezien op de kusten van Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Ze groeien op de eilanden voor Antarctica op. De grootste populatie, bijna de helft van alle levende zeeolifanten, leeft op Zuid-Georgia. Verder komen er nog flinke populaties voor op Macquarie-eiland (meer dan 80,000 dieren), Heard-eiland en de Kerguelen. In totaal zijn er nu nog ongeveer 600.000 zeeolifanten, maar ze gaan in aantal weer achteruit, misschien door overbevolking.
