Thuisland
Een thuisland of Bantoestan was een zogenaamd zelfstandig gebiedsdeel binnen de grenzen van Zuid-Afrika en Namibië die tijdens het apartheidsregime aan de Bantoes werden toegewezen.
In Zuid-Afrika bestonden er tien van deze thuislanden, oorspronkelijk Bantoestans genoemd. Vier daarvan, Bophuthatswana, Ciskei, Transkei en Venda, werden "onafhankelijk" verklaard. De zes andere, Gazankulu, Kangwane, Kwandebele, Kwazoeloe, Lebowa en Qwaqwa, kregen "zelfbestuur". Volgens de Zuid-Afrikaanse autoriteiten waren de thuislanden bedoeld om de zwarte bevolking een grote mate van zelfbeschikking te geven en er ook voor te zorgen dat hun cultuur bewaard bleef. Maar in werkelijkheid werden zij gecreëerd om meer controle uit te oefenen en hun bevolking uit te sluiten uit de Zuid-Afrikaanse politiek. Behalve door Zuid-Afrika werden zij door geen enkel ander land erkend.
Geen enkel van deze thuislanden kon levensvatbaar genoemd worden. Zij bestonden grotendeels uit niet-aaneengesloten stukken dor land, waar erosie veelal vrij spel had. Deze vazalstaten waren in grote mate afhankelijk van Zuid-Afrika, dat zelfs besliste wie er moest wonen. Economisch gezien konden deze pseudolanden niet instaan voor het welzijn van hun bevolking. Er was vrijwel geen industrie en de werkgelegenheid was zeer laag. Zwarte arbeiders die toch werkten konden met hun karige loon hun familie nauwelijks onderhouden.
Na het verdwijnen van de apartheid werden de thuislanden op 27 april 1994 terug verenigd met Zuid-Afrika.
Namibië bezat eveneens tien thuislanden volgens Plan Odendaal. Caprivi, Kavangoland en Ovamboland hadden een vorm van "zelfbestuur"; Bushmanland, Damaraland, Hereroland, Kaokoveld, Namaland, Rehoboth (Basterland) en Tswanaland niet.
[bewerk] Zie ook
| Voormalige Zuid-Afrikaanse thuislanden | |
|---|---|
|
Bophuthatswana | Ciskei | Gazankulu | Kangwane | Kwandebele | Kwazoeloe | Lebowa | Qwaqwa | Transkei | Venda |
|
