Moerasandoorn
| Moerasandoorn | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Stachys palustris |
Moerasandoorn (Stachys palustris) is een vaste plant die tot de Lipbloemenfamilie behoort. Moerasandoorn geeft een onaangename geur af bij kneuzing.
De 60 tot 80 cm hoge plant komt voor op vochtige standplaatsen, zoals rivieroevers, langs beken en sloten of in bouwland. De plant verspreidt zich vegetatief met dunne wortelstokken waar aan het eind witte knolletjes zitten vergelijkbaar met aardappel. De knolletjes werden vroeger wel gegeten. De behaarde, holle stengel is vierkantig. De tot 15 cm lange, sterk behaarde, getande bladeren zijn tamelijk smal lancetvormig tot langovaal en aan de voet enigszins hartvormig. De bladeren zijn tegenoverstaand en de bovenste zittend.
De plant heeft 12 tot 15 mm lange, purperen bloemen, waarvan de onderlip vaak roodachtig gevlekt is. Soms komen ook planten met witte bloemen voor. De bloemen hebben een zwak aromatische geur en staan met 4 tot 10 in een schijnkrans. De bloeitijd is van juni tot oktober. De bloemen worden door vele insecten bezocht,vliegen, bijen, hommels en vlinders, zowel voor de nectar als voor het stuifmeel.
De glimmende, donkerbruine vruchten zijn nootjes en ongeveer 2,5 mm lang.
[bewerk] Bijzonderheden
Vroeger werd de plant gebruikt als geneesmiddel voor sneden en wonden. De bladen hebben ontsmettende eigenschappen.
[bewerk] Buitenlandse namen
- Duits: Sumpf-Ziest, Schweins-Rübe
- Engels: Marsh Woundwort, Marsh Hedge Nettle
- Frans: Epiaire des marais
