Milete
Milete (Grieks Μίλητος, Miletos of Milatos, Latijn Miletus, in de Middeleeuwen Palatia en tot voor kort Balat genoemd) was een stad aan de westkust van Klein-Azië die zou zijn gesticht door de mythologische figuur Miletus.
Inhoud |
[bewerk] Ligging
Milete lag ongeveer 80 km zuidelijk van Smyrna (het huidige Izmir) op een landtong in de Golf van Milete, waarin de rivier de Meander (tegenwoordig de Büyük Menderes) uitkomt. Aan deze golf lagen ook nog andere Griekse poleis zoals Magnesië, Heraclea en Priene. Een paar kilometer buiten Milete lag het belangrijke Apollo-heiligdom van Didyma.
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Prehistorie
Er is in de buurt van Milete slechts één neolithische nederzetting bekend, maar bij opgravingen worden wel veel voorwerpen uit de steen- en kopertijd gevonden.
[bewerk] Oudheid
[bewerk] Bronstijd
In het gebied van de tempel van Athene bevond zich een belangrijke Minoïsch-Myceense nederzetting. Graven en ook oude bronnen wijzen erop dat Milete als eerste eerst door Kretenzers werd gekoloniseerd. De oudste gevonden resten dateren uit de 18e eeuw v. Chr. en zijn Minoïsch, maar vanaf de tweede helft van de 15e eeuw v. Chr. in toenemende mate Myceens. De overgang lijkt zich geleidelijk te hebben voltrokken.
Een groot deel van de beschilderde Myceense keramiek is ter plekke vervaardigd. Aangezien er ook zeer veel Myceense gebruikskeramiek is gevonden is het zeker dat het niet alleen om import ging en er daadwerkelijk veel Grieken in Milete woonden.
De stadsmuur lijkt qua bouw opvallend genoeg veel meer op die van de Hettieten dan op die van omliggende streken. Men is nu van mening dat het door de Hettieten meermaals genoemde Milawanda aan Milete is gelijk te stellen.
[bewerk] Geometrische tijd
Volgens de overlevering werd Milete in 1053 v. Chr. door de Ioniërs opnieuw gesticht. Veel wijst erop dat de stad in de late bronstijd en de proto-geometrische tijd continu bewoond is geweest, en niet rond 1100 v. Chr. is verwoest zoals veel nederzettingen op het Griekse vasteland.
[bewerk] Archaïsche tijd
In de 8e eeuw v. Chr. werd Milete een van de belangrijkste Griekse poleis (stadsstaten). Het beheerste een tijd de Egeïsche Zee en stichtte talrijke koloniën aan de Zwarte Zee, maar ook in het Egyptische Naucratis. De Griekse steden aan de westkust van Klein-Azië kwamen in conflict met de ernaast liggende rijken van de Lydiërs en later de Perzen. In de 6e eeuw v. Chr. werd Milete eerst onderworpen door de Lydische koning Croesus en later door Cyrus II van de Perzen. Een van Milete uitgaande opstand van de Ionische Grieken tegen de Perzen bleef zonder gevolg en in 494 v. Chr. werd de stad veroverd en verwoest. Herodotus schrijft dat de bewoners naar een ander gebied werden afgevoerd, maar van vlak na de verwoesting zijn alweer substantiële sporen van bewoning gevonden.
De verwoesting van Milete door de Perzen was het begin van de voor de Griekse geschiedenis zo belangrijke tijd van de Perzische oorlogen.
[bewerk] Klassieke en Hellenistisch-Romeinse periode
Na de wederopbouw werd Milete nooit meer zo belangrijk als het in de archaïsche tijd was geweest. In de 4e eeuw v. Chr. stond de stad tot aan de veldtocht van Alexander de Grote weer onder Perzisch gezag. In de Hellenistische tijd moest Milete zich tussen verschillende machten handhaven en in 133 v. Chr. werd het samen met het koninkrijk Pergamon deel van de Romeinse provincie Asia, die het westen van Klein-Azië omvatte.
In de Romeinse keizertijd bloeide de stad nog eenmaal op en er werden talrijke bouwwerken gebouwd. Toch bleef Milete van weinig belang, aangezien de Romeinen Ephesus als provinciehoofdstad hadden gekozen.
[bewerk] Byzantijnse tijd
In de late oudheid is een sterke daling van het bevolkingsaantal te bemerken. De nederzetting concentreerde zich vanaf toen op het grote theater. In de zaal werden woonhuizen gebouwd en het geheel werd gebarricadeerd tegen vijandelijke invallen. Op het hoogste punt van het theater bouwde men een kasteel. Van het Latijnse woord hiervoor, palatium, komt de middeleeuwse naam Palatia voor de stad. Als bisschopszetel werd Milete voor de gehele regio van belang.
[bewerk] Ottomaanse tijd
De heersers van Mentese zetelden een tijd in Milete en bouwden talrijke monumentale gebouwen zoals de zeer goed bewaarde Ilyas Bey-moskee.
[bewerk] Moderne tijd
Tot de zware aardbeving van 1955 bevond in het Miletische gebied nog een dorp genaamd Balat. Hierna werd de nederzetting naar het zuiden verplaatst en is de plaats waar het oude Milete lag onbewoond.
[bewerk] Archeologie
[bewerk] Geschiedenis van de opgravingen
De eerste archeologische onderzoeken werden in 1873 gedaan door O. Rayet. Van 1899 tot 1913 vonden in het gebied van het oude Milete grootschalige opgravingen plaats onder leiding van Theodor Wiegand. De beide wereldoorlogen en de crisis in Klein-Azië onderbraken het onderzoek en pas in 1938 kon Carl Weickert voort korte tijd met de opgravingen doorgaan. In 1955 begon men eindelijk weer met systematisch onderzoek, eerst onder Weickert, dan onder Gerhard Kleiner en Wolfgang Müller-Wiener. Sinds 1989 worden de opgravingen geleid door Volkmar von Graeve.
[bewerk] Belangrijkste onderzoeken
[bewerk] Archaïsche tijd
De opgravingen in 1899 waren begonnen om meer over de stad in de archaïsche tijd te weten te komen. Dit omdat Milete in die periode van grote betekenis werd als ontstaansplek van de Ionische natuurfilosofie, of vanwege het lot van de stad aan de vooravond van de Perzische veldtochten.
Aanvankelijk werden echter hoofdzakelijk zaken uit latere tijdperken opgegraven. Men vond alleen aan de Kalabak-Tepe-heuvel, de tempel van Athene en op enkele plekken in de stad archaïsche zaken. Armin von Gerkan betwijfelde op grond hiervan of het Milete uit de archaïsche tijd wel op dezelfde plek had gelegen als de latere stad. Na de oorlog wees echter veel erop dat Von Gerkan ongelijk had.
De nieuwe onderzoeken richten zich vooral op de wijk bij de Kalabak-Tepe, waar een stuk stadsmuur was gevonden. Op de zuidelijke helling van de heuvels werd een woonwijk met meerdere pottenbakkersovens blootgelegd. Op de oostelijke helling vond men een tempel van Artemis Chitone en ook enige problemen met de herbewoning van Milete na de verwoesting in 494 v. Chr. werden opgelost. Tevens ontdekte men een uit oude bronnen bekend Grieks heiligdom van Aphrodite.
Naar men nu algemeen aanneemt is het zeker dat het archaïsche Milete op dezelfde plek lag als de latere stad.
[bewerk] Hellenistisch-Romeinse periode
Theodor Wiegand ontdekte door grootschalige oppervlakkige opgravingen veel belangrijks over deze periode:
De stad had een rechthoekig (orthogonaal) stratensysteem dat Hippodamus moet hebben uitgevonden. Ook de locatie van de Hellenistische en latere stadsmuren werd ontdekt.
Belangrijke gebouwen uit deze periode:
- Het Theater.
- Het Bouleuterion, de verzamelplaats van de raad (Grieks: boule).
- De noordelijke markt.
- De zuidelijk markt, waarvan de toegangspoort door Theodor Wiegand naar het Pergamon-Museum in Berlijn werd overgebracht.
- Het Nymphaeum, de heilige bronnen gedecoreerd met godenbeelden.
- De Faustina-thermen, een Romeins badhuis.
- De westelijke markt bij de tempel van Athene.
- Het Stadion.
- Het Delphinion, heiligdom van de oppergod van de Milesiërs, Apollo Delphinius. Het is door een "heilige straat" met het orakel van Didyma (Didim) verbonden.
[bewerk] Bekende Milesiërs
- Thales, Anaximandros en Anaximenes (filosofen)
- Hecataeus (schrijver)
- Hippodamus (architect)
